Tjörven De Brul

Tjörven De Brul
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Geboortedatum 22 juni 1973
Geboorteplaats Aalst, België
Positie Centrale verdediger
Rechtervleugelverdediger
Libero
Senioren
Seizoen Club W (G)
1991–1994
1994–2003
2003–2005
2005–2007
2007–2009
2009–2011 		SC Lokeren
Club Brugge
KAA Gent
SV Zulte Waregem
SK Ronse
SK Berlare 		45(8)
256(32)
21(6)
44(2)
57(17)
27(2)
Interlands
1998–1999 Vlag van België België 11(0)
Getrainde teams
2011–2012
2013–2014
2019–heden 		KRC Gent-Zeehaven
KVC Jong Lede
SK Berlare
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Tjörven De Brul (Aalst, 22 juni 1973) is een Belgisch voormalig voetballer die bij voorkeur als centrale verdediger speelde. Hij speelde een groot deel van zijn carrière bij Club Brugge.

Hij kwam verder uit voor KAA Gent en KSC Lokeren. Hij speelde in totaal elf interlands voor het Belgisch voetbalelftal.

Clubcarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

De Brul begon zijn profcarrière bij SC Lokeren in 1991 als 18-jarige, maar maakte vooral naam in zijn periode bij Club Brugge waar hij van 1994 tot 2003 speelde en de bepalende factor in de verdediging was, zowel centraal als rechtsachter hoewel hij meestal in het centrum speelde. Heel zelden was hij rechtshalf op het middenveld. De Brul speelde meer dan 250 wedstrijden voor Club Brugge en behaalde drie titels (1996, 1998 en 2003) en drie Belgische bekers (1995, 1996 en 2002). In de bekerfinale van 1995 scoorde hij tegen Germinal Ekeren in het slot het derde Brugse doelpunt (3–1).[1]

Door middel van zijn kopkracht scoorde Tjörven De Brul regelmatig een doelpunt, voornamelijk wanneer hij mee naar voren kwam bij hoekschoppen. De Brul was een vaste waarde tot en met het tweede seizoen van trainer Trond Sollied: het seizoen 2001–2002. Dat seizoen verdween De Brul gestaag naar het achterplan, ten voordele van jeugdproduct en 'man van de regio' Birger Maertens. In de verloren topwedstrijd in eigen huis tegen toenmalig competitieleider en toekomstig kampioen KRC Genk maakte hij bovendien een foutje, waaruit Wesley Sonck prompt scoorde. De Brul werd nog voor de rust genadeloos door Sollied naar de kant gehaald. Nadien stond hij niet zo heel vaak meer in de basiself en een blessure in volle titelstrijd was ook niet bepaald bevorderlijk voor De Bruls zaak. Tegen die tijd had een 21-jarige Maertens zich allang gemanifesteerd in de vaste elf van Sollied.[2]

Ook de kansen van De Bruls defensieve partner Hervé Nzelo-Lembi slonken danig omdat verdedigende middenvelder Philippe Clement tot centrale verdediger werd omgevormd.[2] Lembi vertrok na dat seizoen naar Duitsland, en tekende bij Kaiserslautern.[3] De Brul bleef nog een jaar aan boord, maar nadat hij in zijn laatste seizoen 2002–2003 amper twee keer mocht meespelen van Sollied begreep De Brul dat hij geen toekomst meer had bij de club waar hij jarenlang een sterkhouder was. Hij trok de poorten van het Jan Breydelstadion achter zich dicht. De Brul speelde slechts mee in de competitie tegen La Louvière (3–0 winst thuis, meteen na de winterbreak). Dat gebeurde wegens een schorsing na twee rode kaarten voor zijn positionele concurrent Birger Maertens (in de maand december 2002). Vanwege blessures bij zomeraanwinst Marek Špilár en het vertrek van Milan Lešnjak in de winter zou hij weer een paar plaatsen stijgen. Speelgelegenheid bracht dat evenwel nauwelijks op.

In de Belgische beker kwam De Brul – ook al omwille van Maertens' schorsing in januari 2003 – één helft in actie tegen Lommel in de kwartfinales die ook het eindstation werden voor Club Brugge dat seizoen. Ondanks een doelpunt net voor rust werd hij gewisseld. Brugge won thuis met 3–2, maar zou het in Lommel uit handen geven en verloor ginds met 2–0. Tjörven De Brul, dan 29 jaar, haalde nog wel de selectie bij de meeste wedstrijden. Hij bleef echter aan de invallersbank gekluisterd. Sollied haalde dat voorjaar veeleer Timmy Simons tijdens de wedstrijd uit het middenveld en zette een middenvelder voor een verdediger in plaats van een nieuwe verdediger te zetten.

De Brul trok naar KAA Gent, waar hij basisspeler was onder de Nederlandse trainer Jan Olde Riekerink. Hij belandde echter op een zijspoor onder Georges Leekens, niet geholpen door een zware knieblessure opgelopen in een uitwedstrijd tegen de latere kampioen Anderlecht voorjaar 2004 (onder interim-trainer Herman Vermeulen). De verdediger kwam in de zomer van 2005 terecht bij promovendus SV Zulte Waregem. De West-Vlaamse club werd ook de laatste club waarvoor hij op het hoogste niveau speelde en waar De Brul dixit De Morgen "aan zijn tweede jeugd begon". In zijn eerste seizoen van twee was hij nog een vaste kracht in de Waregemse verdediging naast Stefan Leleu.[4] Met Essevee won hij de Beker van België in 2006, onder de hoede van Francky Dury.

Clubstatistieken

[bewerken | brontekst bewerken]
seizoen club land competitie wed. goals
1991/92 SC Lokeren Vlag van België België Jupiler League 5 0
1992/93 SC Lokeren Vlag van België België Jupiler League 12 4
1993/94 SC Lokeren Vlag van België België Tweede klasse 28 5
1994/95 Club Brugge Vlag van België België Jupiler League 24 1
1995/96 Club Brugge Vlag van België België Jupiler League 22 2
1996/97 Club Brugge Vlag van België België Jupiler League 20 0
1997/98 Club Brugge Vlag van België België Jupiler League 27 5
1998/99 Club Brugge Vlag van België België Jupiler League 30 8
1999/00 Club Brugge Vlag van België België Jupiler League 26 1
2000/01 Club Brugge Vlag van België België Jupiler League 29 4
2001/02 Club Brugge Vlag van België België Jupiler League 16 0
2002/03 Club Brugge Vlag van België België Jupiler League 1 0
2003/04 KAA Gent Vlag van België België Jupiler League 18 5
2004/05 KAA Gent Vlag van België België Jupiler League 12 1
2005/06 SV Zulte Waregem Vlag van België België Jupiler League 30 1
2006/07 SV Zulte Waregem Vlag van België België Jupiler League 14 1
2007/08 SK Ronse Vlag van België België Derde Klasse 25 0
2008/09 SK Ronse Vlag van België België Exqi League 33 1
2009/10 SK Berlare Vlag van België België Vierde Klasse 27 2
Bijgewerkt: oktober 2011

Trainerscarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Aan het einde van zijn carrière ging De Brul spelen voor clubs uit lagere afdelingen, eerst KSK Ronse en vanaf 2009 vierdeklasser SK Berlare uit zijn thuisplaats Berlare. Sinds het najaar van 2011 was De Brul trainer van vierdeklasser KRC Gent-Zeehaven, waar hij eind december 2012 werd ontslagen.[5]

Op 26 december 2019 volgde hij bij zijn oude club SK Berlare de ontslagen Alain Merckx op als hoofdtrainer.

Trivia

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Tjörven De Brul is de laatste speler die bij Club Brugge het rugnummer 12 heeft gedragen vooraleer het nummer in juli 2003, na zijn vertrek naar Gent, werd opgedragen aan de supporters (twaalfde man).[6]
[bewerken | brontekst bewerken]