Victor Augustus Dechamps | ||||
---|---|---|---|---|
Kardinaal van de Rooms-Katholieke Kerk | ||||
Rang | kardinaal-priester | |||
Titelkerk | San Bernardo alle Terme | |||
Creatie | ||||
Gecreëerd door | paus Pius IX | |||
Consistorie | 15 maart 1875 | |||
Kerkelijke carrière | ||||
Eerdere functies | 1865-1867: bisschop van Namen 1867-1883: aartsbisschop van Mechelen | |||
|
Victor Augustin Isidore Dechamps, C.Ss.R. (Melle, 6 december 1810 - Mechelen, 29 september 1883) was een Belgisch aartsbisschop en kardinaal.
Zijn vader, Adrien Dechamps, had zich opgewerkt van schoolmeester tot landjonker en had fortuin gemaakt dankzij beleggingen in de Henegouwse steenkoolmijnen. Hij kocht een oud jachtpaviljoen van het geslacht De Condé bij Manage. Daar groeide Victor Dechamps op. Victor Dechamps was de broer van de politicus Adolphe Dechamps.
Hij was een vurig aanhanger van het liberaal katholicisme van Lamennais en had aanvankelijk een roeping als journalist. In 1832 kreeg hij een religieuze roeping en trok naar het seminarie van Doornik. Hij werd daar samen met enkele andere beloftevolle studenten weggeplukt door de redemptoristen. Hij studeerde in Doornik, in Mechelen en in Leuven en werd tot priester gewijd in 1834.
In 1836 werd hij priester bij de Congregatie van de Allerheiligste Verlosser (redemptoristen) en werd apostolisch prefect in Wittem (1836) en rector in Luik (1840). Hij werd algemeen consultor van zijn congregatie in Napels (1849?). In die periode reisde hij door heel Europa en verbleef hij geregeld in Rome. Daar bouwde hij een persoonlijke relatie uit met paus Pius IX. Hij stond bekend om zijn literair en redenaarstalent, maar minder om zijn kwaliteiten als bestuurder. Hij stond in voor de religieuze opvoeding van de Belgische prinsen en was een tijdlang biechtvader van kroonprins Leopold.
In 1853 had Dechamps naast de bisschopszetel van Luik gegrepen (na verzet van aartsbisschop Engelbertus Sterckx). In 1865 werd Dechamps bisschop van Namen.
Na de dood van aartsbisschop Sterckx werd Dechamps aangesteld als zijn opvolger. Hij was internationaal een van de bekendste gezichten van de Belgische clerus en had zich terdege gekweten van zijn taak als bisschop van Namen. Verder genoot hij de steun van Leopold II. Van 1867 tot aan zijn dood was Dechamps aartsbisschop van Mechelen. Hij probeerde tevergeefs het in 1870 afgebroken Eerste Vaticaans Concilie te laten verderzetten in Mechelen.[1] In 1875 werd hij verheven tot kardinaal. Tijdens zijn bestuursperiode begon de eerste schoolstrijd (1878-1884) in België.
Kardinaal Dechamps kreeg de opdracht van paus Pius IX om de Onze-Lieve-Vrouw-beelden van Hanswijk, Scherpenheuvel en Halle pauselijk te kronen.
Hij was de schenker van het schrijn van de Martelaren van Gorcum aan rond 1870.
Dechamps had een romantische kunstenaarsziel. Hij kampte met een manische depressie (hij wisselde periodes van depressie af met periodes van koortsachtige activiteit) en had psychosomatische aandoeningen. Op het eind van zijn leven kreeg hij kanker.
Voorganger: Nicolas-Joseph Dehesselle |
Bisschop van Namen 1865-1867 |
Opvolger: Théodore-Joseph Gravez |
Voorganger: Engelbertus Sterckx |
Aartsbisschop van Mechelen 1867-1883 |
Opvolger: Petrus Lambertus Goossens |