| Alexander Wendt | |||
| Fødd | 12. juni 1958 Mainz | ||
|---|---|---|---|
| Nasjonalitet | USA, Tyskland | ||
| Område | internasjonale relasjonar | ||
| Yrke | statsvitar, universitetslærar | ||
| Institusjonar | Yale University University of Chicago | ||
| Alma mater | University of Minnesota Macalester College | ||
Alexander Wendt (fødd 12. juni 1958) er ein amerikansk statsvitar som er den mest kjende forskarane og fremjarane av konstruktivisme innanfor internasjonal politikk. Wendt utfordra den dominerande teorien innanfor fagfeltet, strukturell realisme (òg kjend som neorealisme), ved å visa til at det systemet neorealistane meinte var sanninga faktisk var sosialt konstruert.[1]
Alexander Wendt vart fødd i 1958 i Mainz i Vest-Tyskland. Han gjekk på videregåande skule i St. Paul i Minnesota og studerte statsvitskap og filosofi ved Macalester College før han fekk sin doktorgrad i statsvitskap frå University of Minnesota i 1989.[2] Wendt underviste ved Yale University frå 1989 til 1997, ved Dartmouth College frå 1997 til 1999, ved University of Chicago frå 1999 til 2004, og ettertid som Ralph D. Mershon-professor i internasjonal sikkerheit ved Ohio State University.[1]
I ei undersøking utført i 2006 av US and Canadian international relations scholars vart Wendt kåra til den forskaren som hadde gjord det mest interessante arbeidet innan internasjonale relasjonar i dei siste åra.[3] I ei undersøking frå 2011 av international relations scholars worldwide vart Wendt kåra til den forskaren som hadde laga det beste arbeidet innan fagfeltet IR i dei siste 20 åra.[4]
Den mest kjende boka til Wendt Social Theory of International Politics frå 1999, som bygde på og utdjupa hans 1992 artikkel «Anarchy is What States Make of It». Denne boka var eit motsvar på verket til Kenneth Waltz frå 1979, Theory of International Politics. I likskap med Waltz meinte Wendt at statar vart individualiserte som fylgje av innanlandske prosessar som kravde ein separat teori frå internasjonale relasjonar; dimed: «Much of the construction is at the domestic level, as Liberals have emphasized, and a complete theory of state identity needs to have a large domestic component.»[5]
Social Theory of International Politics fremja eit argument om kritisk realisme, og konstruktivismens ontologiske og metodiske påstandar. Kritisk realisme, som viser til arbeidet til Roy Bhaskar m.fl., søkte å forklåra det uobserverbare og konstituerande spørsmål i verda.[5]
Konstruktivismen, såleis han vart førestilt av Wendt, var rolla til grunnleggande og regulerande normer i statens åtferd, rolla av intersubjektive sosiale strukturar i identitet og krafta til idéane. Anarki, for Wendt, «has no logic apart from process and that interaction is structured, albeit not at the macro-level.»[5] Det er tre empiriske anarkikulturar i internasjonale relasjonar: Hobbesian (der fiendskap dominerer), Lockean (der rivalisering dominerer) og Kantian (der venskap dominerer).[6]
I boka til Wendt frå 2015, Quantum Mind and Social Science, undersøkte han krysningspunktet mellom kvantefysikk og samfunnsvitskap. Her tok han til orde for panpsykisme og kvantemedvit frå eit ikkje-spesialistperspektiv. Boka var provokativ og fekk varierte tilbakemeldingar.[7]
Mathias Albert i International Affairs forklåra boka til Wendt som den veikaste boka som hadde forsøkt å knyta kvantefysikk til samfunnsvitskap og når det galdt å adressera agent-struktur-problemet, i tillegg til at ho berre i liten grad heldt seg til internasjonale relasjonar.[7] Omtalene i boka inkluderte Colin Wights «Do I agree with it? No.» og Jerome Busemeyers «Some of these ideas may ultimately not be supported».[8]