FFS av FFS

FFS
Studioalbum av FFS
Språk engelsk
Utgjeve 8. juni 2015
Innspelt Seint 2014
Studio RAK (London)
Sjanger
Lengd 47:04 (standardutgåva)
63:00 (luksusutgåva)
Selskap Domino
Produsent John Congleton
Franz Ferdinand-kronologi 
Right Thoughts, Right Words, Right Action
(2013) 		FFS Always Ascending
(2018)
Sparks-kronologi
The Seduction of Ingmar Bergman
(2009) 		FFS Hippopotamus
(2017)
Singlar frå FFS
  1. «Piss Off»
    Utgjeve: 1. april 2015
  2. «Johnny Delusional»
    Utgjeve: 13. april 2015
  3. «Collaborations Don't Work»
    Utgjeve: 27. april 2015
  4. «Call Girl»
    Utgjeve: 28. mai 2015
  5. «Police Encounters»
    Utgjeve: 2. mai 2022

FFS er det einaste studioalbumet til den skotsk-amerikanske supergruppa FFS, som består av medlemmar frå det skotske bandet Franz Ferdinand og det amerikanske bandet Sparks. Det kom ut 8. juni 2015 på Domino. Albumet vart spelt inn i løpet av ein 15 dagar lang periode seint i 2014 i RAK Studios i London og vart produsert av John Congleton. Sjølv om albumet vart spelt inn i 2014, hadde dei to banda møtt kvarandre første gongen i midten av 2000-åra. ALbumet fekk god kritikk då det kom ut.

Det vart gjeve ut fem singlar frå albumet: «Piss Off», «Johnny Delusional», «Collaborations Don't Work», «Call Girl» og «Police Encounters»

Bakgrunn og innspeling

[endre | endre wikiteksten]

Franz Ferdinand og Sparks byrja opphavleg å arbeide på musikk i lag i 2004, kort tid etter Franz Ferdinand gav ut debutplata si, då dei oppdaga at dei to banda var fans av kvarandre. Dei hadde send kvarandre nokre få demoar, mellom andre «Piss Off», det tolvte sporet på FFS, men dei to banda var travle på kvar sin kant og fekk ikkje høve til å spele inn eit album i lag. Ni år seinare vart det annonsert at begge banda skulle spele på Coachella Valley Music and Arts Festival i 2013. Då Alex Kapranos, medlem i Franz Ferdinand, leita etter ein tannlege i San Francisco, gjekk han forbi Ron og Russell Mael i Sparks. Mael-brørne inviterte bandet til å sjå sitt sett på festivalen, og seinare vart dei to banda samde om at det var på tide å spele inn eit album i lag.[1] FFS vart spelt inn i RAK Studios i London[2] i løpet av 15 dagar seint i 2014. Det vart produsert av den Grammy-vinnande produsenten John Congleton.[1] Albumet er blitt skildra som kunstrock,[3] electropop,[4] indiepop[5] og dance-rock.[6]

Marknadsføring og utgjeving

[endre | endre wikiteksten]

Same dagen som skipinga av gruppa vart annonsert, gav dei ut ein 30 sekund lang teaser-video på den offisielle YouTube-kanalen sin kalla «The Domino Effect», med songen «The Power Couple», den tiande songen på albumet, som spelte i bakgrunnen av videoen.[7] «Piss Off» kom ut som den første singelen den 1. april 2015.[8] Musikkvideoen til «Piss Off» kom ut 7. juni.[9] DEi annonserte òg at dei skulle ut på ein tre månadar lang turné i lag i Europa den same dagen.[10] «Johnny Delusional» kom ut på singel 13. april[11] og fekk ein musikkvideo 19. mai.[12] «Collaborations Don't Work» var den tredje singelen, utgjeve 27. april og vart først spelt på radioprogrammet Radcliffe & Maconie på BBC Radio 6 Music.[13] «Call Girl» kom ut som den fjerde singelen 28. mai[14] med ein musikkvideo som kom 14. oktober.[15] Kort tid etter kom «Police Encounters» den 23. oktober som den siste singelen deira, med B-sida «Antarctica», ein song som ikkje kom med på albumet.[16]

FFS kom ut 8. juni 2015 på Domino.[8] Albumet kom både i ei standardutgåve og ei luksusutgåve med fire bonusspor: «So Many Bridges», «King of the Song», «Look At Me» og «A Meolent Death». Ei avgrensa utgåve kom på raud vinyl, der ti eksemplar var signert av gruppa.[17][18]

Mottaking

[endre | endre wikiteksten]
Meldingar
Samla karakter
KjeldeKarakter
Metacritic78/100[19]
Karakter
KjeldeKarakter
AllMusic4/5 stars[20]
The A.V. ClubB+[21]
Classic Rock8/10[22]
Consequence of SoundB[6]
The Guardian4/5 stars[23]
The Independent4/5 stars[5]
NME7/10[24]
NOW4/5 stars[25]
Pitchfork7.1/10[26]
Rolling Stone3.5/5 stars[27]

FFS fekk positive meldingar frå musikkritikarar. På nettstaden Metacritic har albumet ein poengsum på 78/100 baserte på 24 kritikarar, noko som indikerer «generelt gunstige meldingar».[19] På Consequence of Sound skreiv Ryan Bray: «Det er tydeleg frå første stund at ting på FFS kjem til å gå heilt fint, og plata held stort sett momentumet gåande til slutten. Den panikkslagne danserocken til Franz Ferdinand får ny leiga, sjølv om det er ei mild gjenoppfinning. I mellomtida er Sparks på sitt sære best takka vera det nyoppdaga samarbeidet deira. Begge artistane insisterer på at FFS ikkje er eit eingangsprosjekt, at dei er investerte i prosjektet som ein ting på heiltid. Denne debuten er nok til å få deg til å håpa at begge sider held det løftet.»[6]

Carla Gillis skriv for Now at: Det er kanskje for rart for den gjennomsnittlege FF-tilhengjaren – «Dictator's Son» er til dømes total nerdeprog, og dei fleste låtane tar skarpe svingar – men andre vil oppleva at paret har revitalisert stilen til FF og tatt det i ei langt meir interessant retning, samtidig som det set Sparks i eit forseinka søkelys. Vokaloppgåvene blir delte sømlaust mellom Alex Kapranos i FF og Russell Mael i Sparks, ei sjokkerande jamn overføring av stafettpinnen i kvar song.[25]

Hos The A.V. Club skreiv Annie Zaleski at albumet «saumlaust smeltar saman dei to banda sine soniske stilar. Spennande piano, frekke keyboard, glammy gitarar, rytmiske digitale støyt og teatralske arrangement fører til musikk som er nærskyldt med ei blanding av Broadway-musikalar, klassisk rock frå 70-talet og perforert elektropop.»[21] Andy Gill skreiv for The Independent at musikalsk sett er albumet: «ei nesten saumlaus blanding av stilane i dei to gruppene, variasjonar på ein slags operatisk indie-elektropop, som minner om Devo frå Freedom of Choice-tida, skravlete Kraftwerk-techno og, i dei meir melankolske omgivnadene busett av "Little Guy from the Suburbs", ein eim av Leonard Cohen. Russell Mael og Alex Kaprano sine røyster flettar likeeins behageleg saman på dei delte songane deira, medan begge partar ser ut til å ha egga kvarandre lyrisk, med songar om ein diktatorson som lever stort, ei japansk jente med ein «Hello Kitty Uzi», og eit litani av «Things I Won't Get» som inkluderer både luksus (ein Bentley Arnage), kvalitetar (kjendis) og teoriar («Schoenberg og tolvtone og slikt»), alt visstnok oppvege av trøysta til kjærleiken til ein partnar.»[5]

Lovord

[endre | endre wikiteksten]

FFS dukka opp på tre årslister hos kritikarane. I januar 2016 vart albumet nemnt av NME som ei av dei 16 beste samarbeidsplatene.[28] I juni 2016 vart det nominert til årste skotske album.[29]

Land Publikasjon Liste Rangering Ref.
Storbritannia Daily Record 20 beste album i 2015
10
 [30]
Storbritannia The Guardian Dei beste albuma i 2015
34
 [31]
Storbritannia Rough Trade Årets album i 2015
23
 [32]

Innhald

[endre | endre wikiteksten]
Nr.TittelLåtskrivar(ar)Lengd
1.«Johnny Delusional»Ron og Russell Mael3:11
2.«Call Girl»Alex Kapranos, Bob Hardy, Nick McCarthy, Paul Thomson, Ron Mael og Russell Mael3:21
3.«Dictator's Son»Ron og Russell Mael4:15
4.«Little Guy from the Suburbs»Alex Kapranos5:09
5.«Police Encounters»Alex Kapranos, Bob Hardy, Nick McCarthy, Paul Thomson, Ron Mael og Russell Mael3:10
6.«Save Me from Myself»Ron og Russell Mael3:57
7.«Sõ Desu Ne»Alex Kapranos, Ron Mael, Russell Mael3:52
8.«The Man Without a Tan»Alex Kapranos, Bob Hardy, Nick McCarthy, Paul Thomson, Ron Mael og Russell Mael3:28
9.«Things I Won't Get»Nick McCarthy, Ron Mael, Russell Mael3:03
10.«The Power Couple»Ron og Russell Mael3:01
11.«Collaborations Don't Work»Alex Kapranos, Bob Hardy, Nick McCarthy, Paul Thomson, Ron Mael og Russell Mael6:42
12.«Piss Off»Ron og Russell Mael3:55
Total lengd:47:04
Bonusspor på luksusutgåva
Nr.TittelLåtskrivar(ar)Lengd
13.«So Many Bridges»Ron og Russell Mael3:16
14.«King of the Song»Alex Kapranos3:06
15.«Look at Me»Ron og Russell Mael5:43
16.«A Violent Death»Alex Kapranos, Ron Mael, Russell Mael3:51
Total lengd:63:00

Medverkande

[endre | endre wikiteksten]

Frå plateomslaget.[33]

FFS
Produksjon
Andre medverkande
  • Cerne Canning – management
  • Sue Harris – management
  • Matthew Cooper – layout-design
  • David Edwards – fotografi
  • Galen Johnson – design av framsida

Salslister

[endre | endre wikiteksten]
Liste (2015) Plassering
Australian Albums (ARIA)[34] 85
Austerrikske album (Ö3 Austria)[35] 36
Belgiske album (Ultratop Flandern)[36] 47
Belgiske album (Ultratop Vallonia)[37] 45
Nederlandske album (MegaCharts)[38] 13
Franske album (SNEP)[39] 27
Tyske album (Media Control)[40] 22
Italienske album (FIMI)[41] 60
Spanske album (PROMUSICAE)[42] 53
Sveitsiske album (Schweizer Hitparade)[43] 19
Britiske album (OCC)[44] 17
US Alternative Albums (Billboard)[45] 15
US Heatseekers Albums (Billboard)[46] 4
US Rock Albums (Billboard)[47] 22

Kjelder

[endre | endre wikiteksten]
  1. ↑ 1,0 1,1 «FFS». Domino Recording Company. Henta 2. mai 2022. 
  2. ↑ «FFS announce details of the release of the first single from their debut album». Domino Recording Company. 13. april 2015. Henta 2. mai 2022. 
  3. ↑ The following references cite the album as kunstrock:
  4. ↑ The following references cite the album as electropop:
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Gill, Andy (5. juni 2015). «FFS, FFS album review». The Independent. Henta 6. juni 2015. 
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Bray, Ryan (2. juni 2015). «FFS – FFS». Consequence of Sound. Henta 2. mai 2022. 
  7. ↑ «FFS – The Domino Effect». YouTube. 9. mars 2015. Henta 2. mai 2022. 
  8. ↑ 8,0 8,1 Beauchemin, Molly (1. april 2015). «Franz Ferdinand and Sparks Announce Self-Titled Album as FFS». Pitchfork Media. Henta 1. april 2015. 
  9. ↑ «FFS – Piss Off (Official Music Medeo)». YouTube. 7. juni 2015. Henta 8. juni 2015. 
  10. ↑ Goble, Corban (9. mars 2015). «Franz Ferdinand and Sparks Form Supergroup FFS». Pitchfork Media. Henta 2. april 2015. 
  11. ↑ «Stream the new single from FFS, Johnny Delusional, now». Twitter. 13. april 2015. Henta 2. mai 2022. 
  12. ↑ «FFS – Johnny Delusional (Official Medeo)». YouTube. 29. april 2022. Henta 2. mai 2022. 
  13. ↑ «BBC Radio 6 Music – Radcliffe and Maconie, FFS». BBC. 27. april 2015. Henta 2. mai 2022. 
  14. ↑ «'Our new single, Call Girl!'». Twitter. 28. mai 2015. Henta 29. mai 2015. 
  15. ↑ «FFS – Call Girl (Official Medeo)». YouTube. 14. oktober 2015. Henta 2. mai 2022. 
  16. ↑ «Police Encounters – Single by FFS». iTunes. Henta 2. mai 2022. 
  17. ↑ «'THE @FFS_MUSIC LPs HAVE LANDED!'». Twitter. 27. mai 2015. Henta 2. mai 2022. 
  18. ↑ «'We have 10 signed @FFS_MUSIC LPs up for grabs, pre-order to have a chance of getting one!'». Twitter. 3. juni 2015. Henta 2. mai 2022. 
  19. ↑ 19,0 19,1 «Reviews for FFS by FFS – Metacritic». Metacritic. 
  20. ↑ Phares, Heather (9. juni 2015). «FFS – FFS». AllMusic. Henta 2. mai 2022. 
  21. ↑ 21,0 21,1 Zaleski, Annie (9. juni 2015). «Review: With FFS, Franz Ferdinand and Sparks take clever to new levels». The A.V. Club. Henta 2. mai 2022. 
  22. ↑ Quantick, David. «FFS: FFS». Classic Rock. Arkivert frå originalen 28. januar 2016. Henta 12. mai 2022. 
  23. ↑ Petridis, Alexis (2. mai 2022). «FFS: FFS review». The Guardian. Henta 2. mai 2022. 
  24. ↑ Beaumont, Mark (3. juni 2015). «NME Reviews – FFS – 'FFS'». NME. Henta 2. mai 2022. 
  25. ↑ 25,0 25,1 Gillis, Carla (3. juni 2015). «Album of the week: FFS (Franz Ferdinand and Sparks)». NOW. Henta 2. mai 2022. 
  26. ↑ Wolk, Douglas (12. juni 2015). «FFS: FFS». Pitchfork Media. Henta 2. mai 2022. 
  27. ↑ Sheffield, Rob (9. juni 2015). «FFS's New Album FFS». Rolling Stone. Arkivert frå originalen 25. juni 2017. Henta 2. mai 2022. 
  28. ↑ «Two Artists, One Album – 16 Electrifying Collaboration LPs». NME. Henta 28. januar 2016. 
  29. ↑ «Shortlist for the 2016 Scottish Album of the Year Award revealed». Herald Scotland. Henta 17. juni 2016. 
  30. ↑ Fulton, Rick (18. desember 2015). «Check out if you agree with our selection of the 20 best albums of 2015.. and our top selection is not Adele». Daily Record. Henta 19. desember 2015. 
  31. ↑ «The Best Albums of 2015». The Guardian. Guardian News and Media. 2. desember 2015. Henta 14. desember 2015. 
  32. ↑ «Albums of the Year 2015». roughtrade.com. 25. november 2015. Arkivert frå originalen 5. desember 2015. Henta 10. desember 2015. 
  33. ↑ FFS (album liner notes). FFS. Domino Recording Company. 2015. 
  34. ↑ Ryan, Gavin (2. mai 2022). «ARIA Albums: Muse Debuts At No 1». Noise11. Henta 2. mai 2022. 
  35. ↑ "FFS - FFS" (På tysk). Austriancharts.at. Hung Medien. Henta 2. mai 2022.
  36. ↑ "FFS – FFS" (På nederlandsk). Ultratop.be. Hung Medien. Henta 2. mai 2022.
  37. ↑ "FFS – FFS" (På fransk). Ultratop.be. Hung Medien. Henta 2. mai 2022.
  38. ↑ "FFS – FFS". Dutchcharts.nl. Hung Medien. Henta 2. mai 2022.
  39. ↑ "FFS – FFS". Lescharts.com. Hung Medien. Henta 2. mai 2022.
  40. ↑ "Longplay-Chartverfolgung at Musicline". Musicline.de. Media Control. Henta 2. mai 2022.
  41. ↑ "FFS – FFS". Italiancharts.com. Hung Medien. Henta 18. juni 2015.
  42. ↑ "FFS – FFS". Spanishcharts.com. Hung Medien. Henta 9. november 2015.
  43. ↑ "FFS – FFS". Swisscharts.com. Hung Medien. Henta 2. mai 2022.
  44. ↑ "2015-06-14 Top 40 Official Britiske album Archive | Official Charts". Den britiske albumlista. The Official Charts Company. Henta 12. mai 2022.
  45. ↑ «FFS – Alternative Albums Chart history». Billboard. Henta 2. mai 2022. 
  46. ↑ «FFS – Heatseekers Album Chart history». Billboard. Henta 2. mai 2022. 
  47. ↑ «FFS – Rock Albums Chart history». Billboard. Henta 2. mai 2022.