Gert Nygårdshaug

Gert Nygårdshaug

Statsborgarskap Noreg
Fødd 22. mars 1946 (78 år)
Tynset kommune
Yrke skribent, barnebokforfattar, lyrikar
Gert Nygårdshaug på Commons
Gert Nygårdshaug
Foto: Bjørn Erik Pedersen

Gert Nygårdshaug (fødd 22. mars 1946) er ein norsk forfattar frå Tynset. Han er i dag busett på Ryen i Lier. Forfattarskapen hans spenn frå barnebøker til krim. Nygårdshaug er best kjend for kriminalromanane sine om Fredric Drum.

Oppvekst og vaksenliv

[endre | endre wikiteksten]

Gert Nygårdshaug vart fødd på Tynset 22. mars 1946 på eit småbruk. Han tok artium ved Tynset gymnas i 1965 og flytta deretter til Oslo, der han byrja å studere ved Universitetet i Oslo. Han tok ei rekkje eksamenar, mellomfag idéhistorie, mellomfag historie og mellomfag filosofi før han avbraut studiane til magistergraden i sosiologi i 1972.

Nygårdshaug var særs politisk aktiv på venstresida, og arbeidde frå 1972 til 1978 som klubbleiar i Uranienborg Fritidsklubb, Uteseksjonen i Oslo og som ungdomssekretær i Målselv. I 1978 byrja han som snikkar, og arbeidde med dette fram til 1984, då han vart forfattar på heiltid. Han arbeidde òg ein periode som sjømann (1967), skogsarbeidar (1968) og lærar i filosofi ved Nansenskolen på Lillehammer (1969-1970).

Det politiske engasjementer hans har heldt fram gjennom åra, og han er kjend for dei kritiske kronikkane sine i Dagbladet i høve til mellom anna USA sin politikk i verdssamfunnet. Ved kommune- og fylkestingsvalet i 2006 stod han på 3. plass på vallista til Raud valallianse i Lier kommune.[1]

Han budde meir eller mindre fast i Oslo frå 1965 til 1992, då han flytta til Lier, der han no bur saman med sonen sin Hans Jørgen (f. 1993).

Forfattarskapen

[endre | endre wikiteksten]

Forfattarskapen til Gert Nygårdshaug er prega av mykje reising og grundige undersøkingar. På slutten av 1980-talet og byrjinga av 1990, budde han i lengre periodar i Brasil og Venezuela, der han mellom anna budde saman med indianarane i Amazonas. Studiar av urkulturar, arkeologi og historie er nokre av interessene hans, ved sidan av sportsfiske, matlaging og vin.

Boka hans Mengele Zoo frå 1989 vart i 2007 kåra til «folkets favoritt» i samband med litteraturfestivalen på Lillehammer.[2]

I 1996 fekk han Cappelenprisen

Bibliografi

[endre | endre wikiteksten]
  • Impulser – dikt (1966)
  • Paxion – dikt (1971)
  • Et bilde et verktøy – dikt (1974)
  • Gatevinden – dikt (1980)
  • Solfiolinen – noveller (1981)
  • Bastionen – roman (1982)
  • Alkymisten – noveller (1983)
  • Dverghesten – roman (1984)
  • Honningkrukken – kriminalroman (1985)
  • Nullpluss – roman (1986)
  • Jegerdukken – kriminalroman (1987)
  • Gipsyblink – dikt (1988)
  • Mengele Zoo – roman (1989)
  • Dødens codex – kriminalroman (1990)
  • Søthjerte – roman (1991)
  • Det niende prinsipp – kriminalroman (1992)
  • Cassandras finger – kriminalroman (1993)
  • Gipsymann – dikt (1994)
  • Trollet og de syv prinsessene – barnebok (1995)
  • Himmelblomsttreets muligheter – roman (1995)
  • Kiste nummer fem – kriminalroman (1996)
  • Gutten og trollsverdet – barnebok (1996)
  • Huldergubben i Svartberget – barnebok (1997)
  • Prost Gotvins geometri – roman (1998)
  • Pengegryta i Trollberget – og andre eventyr – barnebok (1999)
  • Den balsamerte ulven – kriminalroman (2000)
  • Liljer fra Jerusalem – kriminalroman (2001)
  • Farivis Ruvis - Gutten fra himmelrommet - Dinosaurene – barnebok (2001)
  • Afrodites basseng – roman (2003)
  • Alle orkaners mor – kriminalroman (2004)
  • Rødsonen – kriminalroman (2006)
  • Fortellernes marked - Roman (2008)
  • Klokkemakeren - Roman (2009)
  • Samlede eventyr - Barnebok (2009)
  • Chimera - Roman (2011)
  • Pergamentet - Roman (2013)
  • Nøkkelmakeren - Roman (2014)
  • Eclipse i mai - Roman (2015)
  • Budbringeren - Kriminalroman (2015)
  • Zoo Europa - Roman (2018)
  • Regnmakeren - Roman (2019)

Bakgrunnsstoff

[endre | endre wikiteksten]

Kjelde

[endre | endre wikiteksten]

Fotnotar

[endre | endre wikiteksten]
  1. ↑ Vallistene for Buskerud til kommune- og fylkestingsvalet 2006
  2. ↑ «Folkets favoritt savner Bjørneboe i kanon» på Dagbladet.no