34. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie odbył się w dniach 17–28 lutego 1984 roku. Imprezę otworzył pokaz niemieckiego filmu Arka Noego w reżyserii Rolanda Emmericha[1]. W konkursie głównym zaprezentowano 24 filmy pochodzące z 17 różnych krajów.
Jury pod przewodnictwem norweskiej aktorki Liv Ullmann przyznało nagrodę główną festiwalu, Złotego Niedźwiedzia, amerykańskiemu filmowi Strumienie miłości w reżyserii Johna Cassavetesa. Drugą nagrodę w konkursie głównym, Srebrnego Niedźwiedzia – Nagrodę Specjalną Jury, przyznano argentyńskiemu filmowi Mała brudna wojna w reżyserii Héctora Olivery[2].
Liczba filmów pokazanych w sekcjach Konkurs, Kinderfilmfest, Info-Schau, Nowe kino niemieckie oraz na pokazach dla branży filmowej wyniosła w tym roku 556 tytułów. Do tego należy dodać obszerną sekcję Forum, w której w czasie tegorocznej edycji skoncentrowano się na związkach filmu z muzyką – zaprezentowano zarówno filmy o muzyce, jak i obrazy skomponowane na wzór utworu muzycznego (m.in. The Gold Diggers Sally Potter). Spośród filmów niemieckich największe zainteresowanie w sekcji Forum wzbudził Dorian Gray w zwierciadle prasy brukowej Ulrike Ottinger oraz Der Schlaf der Vernunft Uli Stöckl[3].
Na program sekcji Info-Schau (przyszła Panorama) złożyło się kilka osobnych przeglądów, w tym Nowe filmy austriackie, US Non-Majors oraz Śródziemnomorska Panorama. Ten ostatni przegląd, który spotkał się w prasie z pozytywnym odzewem, był innowacyjnym zestawieniem dwudziestu filmów powstałych w basenie Morza Śródziemnego od Izraela po Hiszpanię i od Jugosławii po Egipt. Sporo kontrowersji wzbudził za to film otwarcia sekcji Kinderfilmfest, Kidco Rona Maxwella. Obraz krytykowano za propagowanie „amerykańskiego stylu życia wśród dzieci” i „gloryfikowanie kapitalizmu” w duchu Ronalda Reagana[3].
W czasie tegorocznego festiwalu trwała debata na temat ustawy dotyczącej finansowania produkcji filmowej przez państwo. Filmowcy obawiali się systemowej dyskryminacji ze względów artystycznych i politycznych, zwłaszcza że najciekawsze filmy niemieckie na Berlinale (np. Wanderkrebs Herberta Achternbuscha) powstały bez wsparcia państwa. Obawiano się politycznego ingerowania w produkcję filmową oraz cenzurowania podejmowanych treści[3].
W ramach festiwalu odbyła się retrospektywa twórczości niemieckiego reżysera Ernsta Lubitscha[4], który zrobił wielką karierę w Hollywood.
Następujące filmy zostały wyselekcjonowane do udziału w konkursie głównym o Złotego Niedźwiedzia i Srebrne Niedźwiedzie[6]:
Następujące filmy zostały wyświetlone na festiwalu w ramach pokazów pozakonkursowych:
Tytuł polski | Tytuł oryginalny | Reżyseria | Kraj produkcji |
---|---|---|---|
Marlena | Marlene | Maximilian Schell | RFN |
Ulica barbarzyńców | Rue barbare | Gilles Béhat | Francja |
Pan Galindez | El señor Galíndez | Rodolfo Kuhn | Argentyna |
Star 80 | Star 80 | Bob Fosse | Stany Zjednoczone |
Czułe słówka | Terms of Endearment | James L. Brooks | Stany Zjednoczone |
Testament | Testament | Lynne Littman | Stany Zjednoczone |
Wanderkrebs | Wanderkrebs | Herbert Achternbusch | RFN |