4. Kongres Stanów Zjednoczonych – czwarta kadencja amerykańskiej federalnej władzy ustawodawczej trwająca od 4 marca 1795 roku do 3 marca 1797 roku. W skład Kongresu Stanów Zjednoczonych wchodzą dwie izby: Senat Stanów Zjednoczonych oraz Izba Reprezentantów Stanów Zjednoczonych.
Podczas 4. Kongresu Stanów Zjednoczonych do Unii przyjęto stan Tennessee. Przedstawiciele tego stanu weszli w skład Kongresu Stanów Zjednoczonych w 1796 roku.
Podczas 4. Kongresu Stanów Zjednoczonych poza jedną specjalną sesją trwającą od 8 do 26 czerwca 1795 roku miały miejsce dwa zwykłe posiedzenia. Wszystkie odbyły się w Filadelfii.
Podczas tej kadencji do Senatu wybierano senatorów 3. klasy. Senatorzy 1. klasy byli wybrani wcześniej w wyborach do 2. kadencji Kongresu, zaś senatorzy 2. klasy w wyborach do 3. kadencji Kongresu.
Przewodniczącym pro tempore Senatu został pierwotnie wybrany Henry Tazewell reprezentujący stan Wirginia. Później na tym stanowisku zastąpił go Samuel Livermore reprezentujący stan New Hampshire, a jeszcze później William Bingham reprezentujący stan Pensylwania.
Spikerem Izby Reprezentantów 7 grudnia 1795 roku został Jonathan Dayton reprezentujący stan New Jersey.