Franciszek Studziński | |
Data i miejsce urodzenia |
2 czerwca 1911 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce pochówku | |
Wyznanie | |
Kościół | |
Inkardynacja | |
Prezbiterat |
9 marca 1937 |
Odznaczenia | |
o. Adam Studziński Monte Cassino, 11 maja 2007 | |
generał brygady | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
od 1941 |
Siły zbrojne | |
Główne wojny i bitwy |
Adam (właśc. Franciszek[1]) Studziński (ur. 2 czerwca 1911 w Strzemieniu, powiat żółkiewski[2], zm. 2 kwietnia 2008 w Krakowie[2]) – polski prezbiter katolicki, dominikanin, kapelan Polskich Sił Zbrojnych w czasie II wojny światowej, generał brygady Wojska Polskiego, harcmistrz.
Do szkoły powszechnej uczęszczał w rodzinnym Strzemieniu[3] . Ukończył Państwowe Gimnazjum im. Hetmana Stanisława Żółkiewskiego w Żółkwi (tzw. mała matura[1]), egzamin dojrzałości zdał w Gimnazjum im. Sienkiewicza w Krakowie. W 1928 wstąpił do zakonu dominikanów[1]. Nowicjat ukończył w Krakowie[1]. Następnie studiował teologię we Lwowie i w Warszawie, święcenia kapłańskie przyjął we Lwowie[1] 9 marca 1937 z rąk biskupa Eugeniusza Baziaka. Do wybuchu II wojny światowej pracował jako katecheta.
We wrześniu 1939 znalazł się na Węgrzech, gdzie był duszpasterzem wśród polskich żołnierzy[2]. W 1942 wstąpił do Wojska Polskiego, i pełnił następnie posługę duszpasterską w Palestynie i Iraku[1][2]. Odbył kampanię włoską, jako kapelan Pułku 4. Pancernego „Skorpion”[2]. Za udział w bitwie o Monte Cassino został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari[4]. W kwietniu 1945 mianowany został kapelanem 2 batalionu komandosów zmotoryzowanych 2 Brygady Pancernej (później 2 Warszawskiej Dywizji Pancernej)[5].
Po wojnie wstąpił do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia[5]. W październiku 1947 powrócił do Polski[5]. W 1950 został zaaresztowany w Gdańsku pod zarzutem przygotowywania ucieczki na Zachód[5]. Skazany początkowo na 10 lat więzienia, został jednak zwolniony z więzienia w Łodzi jesienią 1951[3][5]. Pracował m.in. jako proboszcz w Warszawie (1952–1958)[6], następnie zamieszkał w klasztorze dominikanów w Prudniku (1962) i w Warszawie (1962–1963)[7], ukończył także studia na Wydziale Konserwacji Dzieł Sztuki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1970)[8]. Przez wiele lat zajmował się restauracją i konserwacją krakowskiego klasztoru oo. dominikanów; był inicjatorem otwarcia klasztornego muzeum[4].
Działał w środowiskach kombatanckich jako duszpasterz. Organizował spotkania rocznicowe i pielgrzymki na Jasną Górę byłych legionistów, POW-iaków, żołnierzy Polskiego Państwa Podziemnego i II Korpusu. Był nieformalnym kapelanem krakowskiego oddziału Związku Legionistów Polskich[9]. Od 1981 był honorowym kapelanem corocznego Marszu Szlakiem I Kompanii Kadrowej; z tego powodu był inwigilowany przez Służbę Bezpieczeństwa[5]. Ściśle współpracował z Komitetem Opieki nad Kopcem Józefa Piłsudskiego[3] .
3 maja 2006 prezydent RP awansował go na stopień generała brygady WP[5]. Zbierał i opiekował się pamiątkami legionowymi oraz kombatanckimi, m.in. spuściznami po płk. Wincentym Edwardzie Cybulskim oraz po por. Stanisławie Leszczyc-Przywarze, które Studziński złożył w Archiwum Polskiej Prowincji Dominikanów[3] .
W latach 80. wraz ze współpracownikami wyremontował kościół św. Idziego w Krakowie (którego był rektorem) i uczynił z niego miejsce spotkań harcerzy i kombatantów[4][5]. Rozpoczął tam działania duszpasterstwa harcerskiego, które organizuje msze i rekolekcje dla harcerek i harcerzy. Był członkiem Rady Naczelnej Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej (1992-1993), odznaczonym Krzyżem Honorowym ZHR "Semper Fidelis"[10].
Uroczystości pogrzebowe odbyły się 9 kwietnia 2008 w Krakowie i miały uroczysty charakter. Po mszy św. w kościele Dominikanów, której przewodniczył kardynał Franciszek Macharski kondukt żałobny przeszedł na cmentarz Rakowicki, gdzie o. Adam Studziński pochowany został z wojskowymi honorami w alei zasłużonych (kwatera LXIX pas C-2-3)[11][12][13][14]. Jego imieniem nazwano plac przed kościołem św. Idziego w Krakowie.