Aero A-11

Aero A-11

Dane podstawowe
Państwo	Czechosłowacja
Producent	Aero
Konstruktor	Antonín Husník
Typ	samolot rozpoznawczy i lekki samolot bombowy
Konstrukcja	dwupłat o konstrukcji mieszanej
Załoga	2
Historia
Data oblotu	luty 1924
Lata produkcji	1924 – 1928
Liczba egz.	108
Dane techniczne
Napęd	1 silnik rzędowy, 6-cylindrowy Walter W-IV
Moc	240 KM (177 kW)
Wymiary
Rozpiętość	12,80 m
Długość	10,80 m
Wysokość	3,10 m
Powierzchnia nośna	36,50 m2
Masa
Własna	1030 kg
Startowa	1537 kg
Osiągi
Prędkość maks.	214 km/h
Prędkość przelotowa	180 km/h
Prędkość wznoszenia	3,8 m/s
Pułap	7600 m
Zasięg	750 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 karabiny maszynowe Vickers kal. 7,7 mm (zsynchronizowane), 2 karabiny maszynowy Lewis kal. 7,7 mm (sprzężone – ruchome), bomby o masie do 200 kg.
Użytkownicy
Czechosłowacja,  Finlandia
Multimedia w Wikimedia Commons

Aero A-11 – czechosłowacki samolot rozpoznawczy i lekki samolot bombowy z okresu międzywojennego.

Historia

Po rozpoczęciu seryjnej produkcji lekkiego samolotu bombowego Aero A-12, w wytwórni Aero rozpoczęto pracę nad nowym samolotem rozpoznawczym, w którym zastosowano budowany w Czechosłowacji silnik Walter W-IV. Jego układ był zbliżony do wcześniejszego samolotu, ale jego konstrukcja została wzmocniona i zastosowano w nim silniki Walter W-IV o mocy 240 KM. Samolot ten otrzymał oznaczenie Aero A-11, a jego pierwszy lot odbył się w lutym 1924 roku. Zaraz też lotnictwo złożyło zamówienie na budowę serii tych samolotów. Produkcja seryjna trwała od 1924 do 1928 roku i zbudowano 108 samolotów tego typu.

W 1928 roku zbudowano wersję nocną tego samolotu, oznaczoną jako A-11N, w ilości 43. Zbudowano również 8 samolotów wyposażonych w silnik Hispano-Suiza 8Fb o mocy 300 KM (220 kW) oznaczonych jako A-11HS, które sprzedano do Finlandii. Kolejna wersja to samoloty oznaczone jako Ab-11, które wyposażono w silnik Breitfeld & Daněk „Perun” II o mocy 240 KM (176 kW), których zbudowano 84 sztuki, oraz wersję nocną w ilości 4 sztuk, oznaczoną jako Ab-11N. Ta wersja samolotu stała się też podstawą do budowy kolejnych typów samolotów wytwórni Aero. Łącznie zbudowano 204 samoloty tego typu wraz z jego wersjami.

Użycie w lotnictwie

Samoloty Aero A-11 były systematycznie wprowadzane do lotnictwa czechosłowackiego od roku 1924. Samoloty te były wykorzystywane do czasu ich naturalnego zużycia.

Oprócz lotnictwa czechosłowackiego samoloty A-11HS użytkowane były przez lotnictwo Finlandii.

Wykonywały one liczne loty propagandowe i tak w 1925 roku grupa samolotów wojskowych A-11 wykonała lot z lotniska Kodaň do Warszawy. Dwa samoloty wykonały lot na trasie Praga – Belgrad – Bukareszt. Brały też udział w licznych konkursach i pobiły liczne rekordy lotnicze Czechosłowacji.

Opis techniczny

Samolot Aero A-11 był dwumiejscowym dwupłatem o konstrukcji mieszanej, kadłub miał konstrukcję metalową rur stalowych, natomiast skrzydła – drewnianą. Podwozie klasyczne – stałe, z płozą ogonową.

Napęd stanowił silnik rzędowy 6-cylindrowy umieszczony z przodu kadłuba, chłodzony cieczą. Napędzał on dwułopatowe śmigło.

Uzbrojenie stanowiły: 1 zsynchronizowane karabiny maszynowe Vickers wz. 09 kal. 7,7 mm – obsługiwane przez pilota, 2 sprzężone ruchome karabiny maszynowe Lewis wz. 15 kal. 7,7 mm – obsługiwane przez obserwatora-strzelca. Samolot mógł przenosić także bomby lotnicze o łącznej wadze 200 kg.

Bibliografia

• Václav Němeček: Československá letadla (I) 1918 - 1945. Praga: Vydavateľstvo Naše vojsko, 1983, s. 73-75, 248-249. (cz.).