Aero Ae-04

Aero Ae-04
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Czechosłowacja

Producent

Aero továrna letadel

Konstruktor

Antonín Vlasák i Antonín Husník

Typ

samolot myśliwski

Konstrukcja

dwupłat o konstrukcji mieszanej

Załoga

1

Historia
Data oblotu

1921

Lata produkcji

1921

Dane techniczne
Napęd

silnik rzędowy BMW IIIa

Moc

185 KM (138 kW)

Wymiary
Rozpiętość

7,7 m

Długość

5,6 m

Wysokość

2,7 m

Powierzchnia nośna

14,6 m²

Masa
Własna

670 kg

Startowa

900 kg

Osiągi
Prędkość maks.

225 km/h

Prędkość przelotowa

185 km/h

Pułap

6000 m

Długotrwałość lotu

1 godz.

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 karabiny maszynowe Vickers kal. 7,7 mm
Użytkownicy
 Czechosłowacja
Rzuty
Rzuty samolotu

Aero Ae-04czechosłowacki samolot myśliwski z okresu międzywojennego.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W 1921 roku po udanej konstrukcji samolotu myśliwskiego Aero Ae-02 w wytwórni Aero továrna letadel konstruktorzy A. Vlasak i A. Husnik opracowali kolejny samolot myśliwski oznaczony jako Aero Ae-04. Jeszcze w tym samym roku zbudowano jego prototyp.

Samolot został oblatany w 1921 roku. W tym roku samolot uczestniczył II Międzynarodowej Wystawie Lotniczej w Pradze, gdzie pilotowany przez Rudolfa Polaneckýego ustanowił rekord Czechosłowacji w wysokości lotu osiągając pułap 6361 m.

Pomimo tego, że spełniał on wszystkie warunki dla ówczesnych samolotów myśliwskich, nie podjęto jego produkcji seryjnej, natomiast stał się podstawą do budowanego już seryjnie samolotu myśliwskiego Aero A.18.

Użycie w lotnictwie

[edytuj | edytuj kod]

Samolot Aero Ae-04 był używany tylko do testów w locie oraz występów na pokazach i konkursach lotniczych, w tym czasie pilotował go pilot fabryczny Rudolf Polanecký.

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Samolot myśliwski Aero Ae-04 był dwupłatem o konstrukcji mieszanej, kadłub był konstrukcji metalowej, natomiast skrzydła drewnianej. Kadłub mieścił odkrytą kabinę pilota, a przed nią umieszczono silnik. Napęd stanowił silnik rzędowy BMW IIIa, 6-cylindrowy, chłodzony cieczą. Podwozie klasyczne, stałe.

Uzbrojenie stanowiły 2 synchronizowane karabiny maszynowe Vickers kal. 7,7 mm umieszczone nad silnikiem po obu stronach kabiny.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Václav Němeček: Československá letadla (1918-1945). Praga: Naše vojsko, 1983, s. 64, 248-249. (cz.).
  • William Green, Gordon Swanborough: The complete book of fighters. London: Salamander Book, 2001, s. 10. ISBN 978-0-86288-220-4. (ang.).