Agaricochara latissima

Agaricochara latissima
(Stephens, 1832)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Rodzina

kusakowate

Podrodzina

rydzenice

Plemię

Homalotini

Podplemię

Gyrophaeina

Rodzaj

Agaricochara

Gatunek

Agaricochara latissima

Synonimy
  • Aleochara latissima Stephens, 1832
  • Gyrophaena laevicollis (Stephens, 1832)
Multimedia w Wikimedia Commons

Agaricochara latissima – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny rydzenic.

Gatunek ten został opisany po raz pierwszy w 1832 roku przez Jamesa Francisa Stephensa pod nazwą Aleochara latissima[1].

Chrząszcz o krótkim i szerokim jak na kusakowatego ciele o długości od 1,2 do 1,5 mm. Głowa może być od brązowej do smoliście czarnej. Jej szerokość wynosi tyle co szerokość pojedynczej pokrywy, a kształt nie jest poprzeczny. Czułki są brązowe z żółtymi nasadami. Siedem ich ostatnich członów jest nabrzmiałych. Przedplecze jest ponad półtora raza szersze niż dłuższe, płaskie, ubarwione brązowawo- lub żółtawoczerwono, ku przodowi silniej zwężone niż u Gyrophaena boleti. Powierzchnia przedplecza jest stosunkowo matowa, o ledwo widocznym, nieukładającym się w rzędy punktowaniu. Krawędzie boczne przedplecza są słabo i równomiernie zaokrąglone. Pokrywy są szersze i znacznie dłuższe od przedplecza. Ubarwienie pokryw jest jasnobrązowoczerwone lub żółtawe, w tylnych kątach mniej lub bardziej rozlegle przyciemnione. Odnóża są brązowe z żółtymi nasadami. Stopy ostatniej pary są pięcioczłonowe, zaś pozostałych – czteroczłonowe. Odwłok jest brązowy do smoliście czarnego z wierzchołkiem brązowawo- lub żółtawoczerwonym[2].

Owad mykofilny, zasiedlający huby rozwijające się na różnych drzewach liściastych, rzadziej na iglastych. Spotykany także pod korą drzew, w próchnowiskach oraz w grzybach naziemnych[3][4][5]. Znajdowany był m.in. w hubiakach (Fomes), maślankach (Hypholoma), porkach (Piptoporus) i wrośniakach (Trametes)[3][5].

Gatunek zachodniopalearktyczny[3][1], znany z Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji (włącznie z Korsyką), Belgii, Luksemburga, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Norwegii, Szwecji, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Rumunii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Grecji i Cypru[1]. Na północ sięga do północnej części Skandynawii[3]. W Polsce znany jest z Beskidu Śląskiego, Beskidu Żywieckiego (w tym Babiej Góry[6]), Beskidu Sądeckiego, Górnego Śląska, Ojcowskiego Parku Narodowego[5] i Pojezierza Mazurskiego[4]; w I połowie XX wieku notowany był też w Warszawie i okolicy Przemyśla[3][5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Ivan Löbl, Daniel Löbl: Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Vol. 2. Hydrophiloidea - Staphylinoidea I: Revised and Updated Edition. Leiden, Boston: Brill, 2015, s. 635.
  2. ↑ Gustav Adolf Loshe: Die Käfer Mitteleuropeas Band 5: Staphylinidae II (Hypocyphtinae und Aleocharinae), Pselaphidae. Heinz Freude, Karl Wilhelm Harde, Gustav Adolf Loshe (red. serii). Krefeld: Goecke & Evers Verlag, 1971, s. 27-33.
  3. ↑ a b c d e B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska: Katalog Fauny Polski. Tom XXIII, zeszyt 8. Chrząszcze – Coleoptera. Kusakowate – Staphylinidae, część 3: Aleocharinae. Warszawa: 1981.
  4. ↑ a b A. Byk, S. Byk. Chrząszcze saproksylofilne próchnowisk rezerwatu „Dęby w Krukach Pasłęckich”. „Parki Nar. Rez. Przyr.”. 23 (4), s. 555-580, 2004. 
  5. ↑ a b c d Andrzej Melke, Stanisław Szafraniec. Materiały do poznania Aleocharinae (Coleoptera: Staphylinidae) Beskidu Zachodniego. „Wiadomości Entomologiczne”. 21 (4), s. 197-203, 2003. 
  6. ↑ D. Kubisz, S. Szafraniec: Chrząszcze (Coleoptera) masywu Babiej Góry. W: Monografia Fauny Babiej Góry. B.W. Wołoszyn, D. Wołoszyn, W. Celary (red.). Kraków: Publikacje Komitetu Ochrony Przyrody PAN, 2003, s. 163-221.