Agnieszka Kotulanka

Agnieszka Kotulanka
Ilustracja
Foto: Paweł Matyka (2002)
Imię i nazwisko

Agnieszka Krystyna Sas-Uhrynowska

Data i miejsce urodzenia

26 października 1956
Warszawa

Data i miejsce śmierci

20 lutego 2018
Warszawa

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Jacek Sas-Uhrynowski
(1980–1992; rozwód)

Lata aktywności

1980–2013

Multimedia w Wikimedia Commons

Agnieszka Kotulanka[1], właśc. Agnieszka Krystyna Sas-Uhrynowska z domu Kotuła (ur. 26 października 1956 w Warszawie, zm. 20 lutego 2018 tamże) – polska aktorka filmowa i teatralna, wykonawczyni piosenki aktorskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Uczęszczała do szkoły muzycznej z wydziałem wokalnym. O szkole teatralnej zaczęła myśleć w liceum[2]. W 1975 ukończyła XXXIX Liceum Ogólnokształcące im. Lotnictwa Polskiego w Warszawie[3], a w 1980 studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Dyplom zrobiła jednak dopiero rok później[4]. Po ukończeniu stołecznej Szkoły Teatralnej po raz pierwszy pojawiła się w 1980 roku w epizodycznych rolach w serialu Jana Łomnickiego Dom[5].

W Teatrze Telewizji zadebiutowała w 1980 rolą Letty w inscenizacji dramatu Śmierć komiwojażera (1949) Arthura Millera w reżyserii Kazimierza Karabasza, u boku m.in. Tadeusza Łomnickiego i Barbary Krafftówny. W latach 1981–1989 była aktorką Teatru Współczesnego w Warszawie. W 1986 wystąpiła na 23 Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu podczas Koncertu piosenki kabaretowej i aktorskiej[6].

W 1989 wyjechała do Kanady, gdzie mieszkała dwa lata. Tam sporadycznie występowała dla tamtejszej Polonii. Po dobrych recenzjach krytyków, po jej występie na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu[7] podjęła decyzję o powrocie do Polski. Przez kolejne lata głównie współpracowała z Teatrem Telewizji, gdzie zagrała m.in. w przedstawieniach O żonach dobrych i złych oraz Żołnierz i bohater[5]. Jako aktorka dubbingowa użyczyła swojego głosu w takich produkcjach jak: Siostro, moja siostro (1994) i Jeszcze bardziej zgryźliwi tetrycy (1995).

W 1997 roku dołączyła do obsady serialu Klan[8]. W 1999 brała udział w VI Gali Piosenki Biesiadnej w koncercie Piosenka o mojej Warszawie[9][10].

W 2000 roku otrzymała statuetkę Telekamery dla najlepszej polskiej aktorki[11].

Agnieszka Kotulanka (2007)

Występowała w Teatrze Komedia, a także gościnnie w Teatrze Kwadrat, oraz w Teatrze Bajka w Warszawie. Związana też była z Teatrem Syrena w Warszawie[12]. W 2001 wystąpiła podczas premierowego spektaklu muzycznego z piosenkami Wojciecha Młynarskiego Niedziela na Głównym w Teatrze Buffo. Przedstawienie zostało odegrane w scenografii przypominającej dworzec kolejowy z kasami, bufetem, ławeczkami i wielkim zegarem pośrodku. Prapremiera tego przedstawienia, odbyła się w tym samym roku na 22. Przeglądzie Piosenki Aktorskiej na scenie Teatru Polskiego we Wrocławiu. Autorem scenariusza oraz reżyserem tego koncertu był Janusz Józefowicz. Nagranie z tego koncertu zostało zarejestrowane i pojawiło się na 5-płytowym albumie Wojciecha Młynarskiego, zatytułowanym Prawie całość[13].

W dorobku artystycznym miała role w kilkunastu filmach, m.in. w Niezawodnym systemie, Roślinach trujących, Nadzorze i Wielkim wozie oraz serialach telewizyjnych. Największą popularność przyniosła jej jednak rola Krystyny Lubicz, żony Pawła Lubicza w serialu telewizyjnym Klan (1997–2013)[14].

W 2013 przestała pracować i zniknęła z show-biznesu. 2472 odcinek serialu Klan był ostatnim, w którym zagrała[5][15].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Dorastała nad Zalewem Zegrzyńskim. Była córką podpułkownika Wojska Polskiego Józefa (1923−1996) i Genowefy (1929−2019[16]) Kotułów. Miała siostrę Jolantę Kotułę-Żukowską (ur. 1955) – polonistkę, teatrolożkę, pracownicę działu literackiego (1982-1985) i sekretarz literacką (1985-2010), a obecnie Muzeum Teatru[17].

Jej mężem był aktor Jacek Sas-Uhrynowski, z którym rozwiodła się w roku 1992 po 12 latach małżeństwa[18]. Miała z nim dwoje dzieci: syna Michała (ur. 1985) i córkę Katarzynę (ur. 1987)[19]. Była w związku z Pawłem Wawrzeckim[20].

Cierpiała na chorobę alkoholową[21]. Zmarła na krwotoczny udar mózgu 20 lutego 2018 w Warszawie[22][23][24]. Msza pogrzebowa odbyła się w parafii św. Józefa Oblubieńca NMP w Legionowie. Została pochowana przy swoim ojcu, na cmentarzu parafialnym w Legionowie[25].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Filmy fabularne
Rok Tytuł Rola Reżyseria
1982 Punkty za pochodzenie pielęgniarka Franciszek Trzeciak
1983 Nadzór kochanka Adama Wiesław Saniewski
1985 Rośliny trujące głuchoniema Robert Gliński
1987 Wielki Wóz żona Karola Marek Wortman
1993 Dwaj zgryźliwi tetrycy Ariel (polski dubbing) Elżbieta Jeżewska
1994 Siostro, moja siostro madame Danzar (polski dubbing) Elżbieta Jeżewska
1995 Wielki tydzień majorowa Karska Andrzej Wajda
1995 Jeszcze bardziej zgryźliwi tetrycy Ariel (polski dubbing) Elżbieta Jeżewska
Seriale telewizyjne
1980 Dom wiejska dziewczyna (odc. 1)narzeczona Gienka-milicjantka (odc. 7) Jan Łomnicki
1989 Rzeka kłamstwa Cyganka z martwym dzieckiem (odc. 7) Jan Łomnicki
1992 Aby do świtu... głos Bożeny (odc. 1-5, 8-10, 13-14) Radosław Piwowarski
1996–2000 Superman Lois Lane (polski dubbing) Elżbieta Jeżewska
1997–2013 Klan Krystyna Lubicz (odc. 1-2472) różni
2006 Niania Ewelina (odc. 47) Jerzy Bogajewicz
2007 Hela w opałach mama Jacka (odc. 40) Andrzej Kostenko

Role teatralne

[edytuj | edytuj kod]

Teatr Telewizji

[edytuj | edytuj kod]
  • 1980: Śmierć komiwojażera jako Letta
  • 1984: Wzywamy w charakterze świadka jako Alina
  • 1984: Sposób na życie
  • 1984: Neapol miasto milionerów jako Maria-Rosaria
  • 1984: Mahagonny jako dziewczyna z Mahagonny
  • 1984: Królowa śniegu jako Lilia
  • 1984: Deszcz
  • 1985: Strach i nędza III rzeszy
  • 1985: Jak to w szkole
  • 1986: Natalia jako Głasza
  • 1992: Żołnierz i bohater jako Raina
  • 1992: O żonach złych i dobrych jako Żaneta Firley
  • 1993: Tessa jako Flora Churchil
  • 1993: Jogging jako Judy
  • 1993: Ja, Michał z Montaigne jako Koryzanda
  • 1993: Gorzkie łzy Petry von Kant jako Sydonia von Grasenabb
  • 1994: Stroiciel jako Anna
  • 1994: Rozdział drugi jako Jenny Malone
  • 1994: Rewanż jako Mary – Cara
  • 1994: O przemyślności kobiety niewiernej jako żona
  • 1994: Niezawodny system jako Amelia Ribadier
  • 1994: Chory z urojenia jako Belina
  • 1994: Anielka jako ciocia Andzia
  • 1995: Zęby jako Mary
  • 1995: Przeszłość jest nieśmiertelna...
  • 1995: Pamiętam...
  • 1995: Grzeszki tatusia jako Harriet
  • 1995: Don Carlos jako Markiza Mondecar
  • 1995: Chryzantema złocista jako Iza
  • 1997: Kram z piosenkami
  • 1997: Bajki o zwierzętach jako Mrówka
  • 1998: Książę chochlik jako Wróżka Matka
  • 2003: Siła komiczna jako matka/żona Farmera

Teatr

[edytuj | edytuj kod]

Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie

Słupski Teatr Dramatyczny

  • 1980: Wacława dzieje Stefana Garczyńskiego jako siostra oraz wielbicielka, reż. Marek Grzesiński
  • 1981: Hamlet i Hamlet Williama Shakespearea jako aktorka oraz Ofelia, reż. Marek Grzesiński
  • 1981: Biesy Fiodora Dostojewskiego jako studentka, reż. Paweł Nowicki

Teatr Współczesny w Warszawie

Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera w Warszawie

  • 1994: Czarna komedia Petera Shaffera jako Carol Melkett (gościnnie), reż. Marek Sikora

Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie

  • 1983: Fantasticks Tom Jones Harveya Schmidta jako Luiza (gościnnie), reż. Jagienka A. Zychówna

Teatr Dramatyczny w Warszawie

Teatr Komedia w Warszawie

  • 2001: Stosunki na szczycie Edwarda Taylora jako Lady Lillian Partridge, reż. Jerzy Bończak
  • 2003: Łóżko pełne cudzoziemców Freemana Davea jako Helga Philby, reż. Jerzy Bończak
  • 2005: Ośle lata Frayna Michaela jako żona dyrektora, reż. Marcin Sławiński
  • 2006: Jeszcze jeden do puli?! Cooneya Raya, Hiltona Tony jako Winnie, reż. Jerzy Bończak
  • 2007: Pół żartem pół sercem Kena Ludwiga jako Florance, reż. Marcin Sławiński
  • 2011: Fotki z wakacji Johna Chapmana, Michaela Pertweea jako Celia, reż. Tomasz Dutkiewicz

Przedstawienie impresaryjne

Radio

[edytuj | edytuj kod]

Teatr Polskiego Radia

Dyskografia gościnnie

[edytuj | edytuj kod]
  • T. Suchocki: pianista, kompozytor, aranżer i dyrygent, Polskie Nagrania, 2000
    • „Wzięłam urlop od kochania”, sł. Magda Czapińska – Agnieszka Kotulanka
  • Wojciech Młynarski: Prawie całość, Polskie Radio S.A., 2001
    • „Jurata” – Agnieszka Kotulanka
  • Galimatias – Gala Piosenki Aktorskiej: Wrocław 1989-95, Agencja Artystyczna MTJ 2003
  • Gwiazdy na Gwiazdkę, Agencja Artystyczna MTJ, 2004
    • „Pójdźmy Wszyscy do Stajenki” – Agnieszka Kotulanka
  • Kolędy. Wśród nocnej ciszy., MTJ Agencja Artystyczna, 2005
    • „Pójdźmy Wszyscy do Stajenki” – Agnieszka Kotulanka

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Agnieszka Kotulanka używała tradycyjnej odmiany swojego nazwiska panieńskiego (nieodmieniona forma: Kotuła), por. Tradycyjna odmiana nazwisk żeńskich
  2. ↑ Agnieszka Kotulanka: Życie nie jest nowelą. interia.pl, 2013-05-13. [dostęp 2018-02-25].
  3. ↑ Alina Kielarska, Danuta Walksberg, Henryka Kapuśniak, Grażyna Goss, Zbigniew Zemka, Sławomir Ignasiak: 40 lat mojego „DWL-otu”. Warszawa: 2003, s. 131. ISBN 83-11-0967-5.
  4. ↑ Nie żyje Agnieszka Kotulanka. wp.pl. [dostęp 2018-02-25].
  5. ↑ a b c Agnieszka Kotulanka: „Klan” był jej ostatnią produkcją. wp.pl. [dostęp 2018-02-25].
  6. ↑ XXIII KFPP – 1986. festiwalopole.tvp.pl, 2013-04-29. [dostęp 2020-03-03].
  7. ↑ Warsztat – 1993. teatr-rampa.pl. [dostęp 2020-03-03].
  8. ↑ Agnieszka Kotulanka: choroba alkoholowa zniszczyła jej życie. wp.pl. [dostęp 2018-02-25].
  9. ↑ Gala Piosenki Biesiadnej – Piosenki o mojej Warszawie, odc. 1. onet.pl. [dostęp 2018-02-25].
  10. ↑ Gala Piosenki Biesiadnej 1999 – Piosenki o mojej Warszawie (cz. 1). [dostęp 2018-02-25].
  11. ↑ Telekamery 2000 [online], telekamery.pl [dostęp 2020-03-03].
  12. ↑ Nie żyje aktorka teatralna i filmowa Agnieszka Kotulanka. tvp.pl, 2018-02-24. [dostęp 2018-02-25]. (pol.).
  13. ↑ Młynarski w Teatrze Buffo. wprost.pl. [dostęp 2018-02-25].
  14. ↑ „Klan” odmienił jej życie. wp.pl. [dostęp 2018-02-25].
  15. ↑ Agnieszka Kotulanka zniknie z „Klanu”!, gala.pl, 14 maja 2014 [dostęp 2018-02-25] [zarchiwizowane 2018-02-26].
  16. ↑ Nekrolog Genowefy Kotuła. nekrologi.wyborcza.pl, 2019-03-13. [dostęp 2019-03-17].
  17. ↑ A. Łapicki, Jutro będzie „Zemsta”, dzienniki 1984-2005, Warszawa 2018, s. 604
  18. ↑ Konrad Szczęsny: Złamane życie Agnieszki Kotulanki. viva.pl, 2018-02-24. [dostęp 2018-02-24].
  19. ↑ Agnieszka Kotulanka i Jacek Sas Uhrynowski. Rozdzielił ich Atlantyk. pary-populada.pl. [dostęp 2020-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-17)].
  20. ↑ Elwira Szczepańska, Sekrety związku Agnieszki Kotulanki i Pawła Wawrzeckiego po latach wychodzą na jaw. Takich rewelacji nikt się nie spodziewał [online], Jastrząb Post, 14 marca 2018 [dostęp 2021-05-26] (pol.).
  21. ↑ Agnieszka Kwiatkowska, Agnieszka Kotulanka: choroba alkoholowa zniszczyła jej życie [online], gwiazdy.wp.pl, 24 lutego 2018 [dostęp 2023-12-29] (pol.).
  22. ↑ Agnieszka Kotulanka nie żyje. Aktorka zmarła w wieku 61 lat. Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, 2018-02-24. [dostęp 2018-02-25].
  23. ↑ Agnieszka Kotulanka nie żyje. Miała 61 lat. onet.pl, 2018-02-24. [dostęp 2020-03-03].
  24. ↑ Agnieszka Kotulanka - znamy przycznę śmierci aktorki. onet.pl. [dostęp 2018-03-01].
  25. ↑ STUL/ŁKOW: Pogrzeb Agnieszki Kotulanki. Bliscy pożegnali aktorkę w Legionowie pod Warszawą. warszawa.naszemiasto.pl, 2018-02-27. [dostęp 2018-02-27].
  26. ↑ Recenzje: Niech no tylko zakwitną jabłonie. ewablaszczyk.pl. [dostęp 2018-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-25)].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]