Data i miejsce urodzenia |
10 września 1885 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
6 grudnia 1972 |
Specjalność: biochemia | |
Alma Mater | |
![]() | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Aleksandr Władimirowicz Pałładin (ros. Александр Владимирович Палладин, ur. 29 sierpnia?/10 września 1885 w Moskwie, zm. 6 grudnia 1972 w Kijowie) – ukraiński biochemik pochodzenia rosyjskiego, Bohater Pracy Socjalistycznej (1955).
Był synem rosyjskiego botanika i biochemika, Władimira Pałładina[1][2]. Po ukończeniu w 1903 szkoły średniej studiował na Wydziale Fizyczno-Matematycznym Uniwersytetu Petersburskiego, pracował w Instytucie Medycyny Eksperymentalnej u Pawłowa, w 1908 ukończył studia i został skierowany do pracy w laboratorium w Niemczech. Po powrocie do Petersburga pracował jako asystent i wykładowca w instytucie pedagogicznym, w 1916 został profesorem Nowoaleksandrowskiego Instytutu Gospodarki Rolnej i Leśnictwa, a w 1921 Charkowskiego Instytutu Medycznego. Od 1925 był dyrektorem założonego z jego inicjatywy Ukraińskiego Instytutu Biochemicznego (późniejszego Instytutu Biochemii Akademii Nauk Ukraińskiej SRR), jednocześnie w latach 1934–1954 był profesorem Uniwersytetu Kijowskiego. Był też sekretarzem prezydium (1935–1938), wiceprezesem (1939–1946), a w latach 1946–1952 prezesem Akademii Nauk Ukraińskiej SRR (obecnie Narodowa Akademia Nauk Ukrainy). W 1942 został akademikiem Akademii Nauk ZSRR, w 1944 akademikiem Akademii Nauk Medycznych ZSRR, w 1948 członkiem zagranicznym PAU, a w 1954 PAN. Prowadził badania nad biochemią witamin, połączeniami sacharydów z kwasem fosforowym, biochemią układu nerwowego i mózgu. Był twórcą teorii procesów oddychania roślin i autorem pracy Biochemia (wyd. pol. 1953). Został pochowany na Cmentarzu Bajkowa. Jego imieniem nazwano Instytut Biochemii Akademii Nauk Ukrainy.