Alfred Kałuziński

Alfred Kałuziński

Pełne imię i nazwisko	Alfred Józef Kałuziński
Data i miejsce urodzenia	21 grudnia 1952 Kraków
Data i miejsce śmierci	4 września 1997 Klimkówka
Wzrost	190 cm
Pozycja	środkowy rozgrywający
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1966–1971 Hutnik Nowa Huta 1971–1973 Wawel Kraków 1973–1982 Hutnik Nowa Huta 1982–1984 TuSpo Norymberga 1984–1985 TSV Ansbach 1985–1991 HaSpo Bayreuth
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1973–1982  Polska 201 (633)
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie brąz Montreal 1976 piłka ręczna Mistrzostwa świata brąz Dortmund 1982 piłka ręczna Puchar świata srebro Szwecja 1974 piłka ręczna srebro Szwecja 1979 piłka ręczna

Alfred Józef Kałuziński (ur. 21 grudnia 1952 w Krakowie–Grzegórzkach, zm. 4 września 1997 w Klimkówce) – polski piłkarz ręczny, reprezentant kraju, medalista igrzysk olimpijskich (1976) i mistrzostw świata (1982), trzykrotny mistrz Polski z Hutnikiem Kraków (1979–1981). Występował na pozycji lewego rozgrywającego.

Życiorys

Kariera klubowa

W czasie nauki w szkole podstawowej grał początkowo w siatkówkę, od 1966 trenował piłkę ręczną w Hutniku Kraków^[1]. W czasie odbywania służby wojskowej w latach 1971–1973 występował w Wawelu Kraków, następnie powrócił do Hutnika^[1].

Z Hutnikiem awansował w 1977 do I ligi, w 1978 wywalczył wicemistrzostwo Polski, w 1979, 1980 i 1981 mistrzostwo Polski, w 1978 Puchar Polski. W 1979 został najlepszym strzelcem ligi (283 bramki)^[1][2]. W 1982 wyjechał do Niemiec, w latach 1982–1984 grał w zespole TuSpo Norymberga^[1]. W 1983 został królem strzelców niemieckiej II ligi (grupa południowa), zdobywając 142 bramki^[3]. W latach 1984–1985 występował w zespole TSV Ansbach, w latach 1985–1991 był graczem HaSpo Bayreuth^[1].

Kariera reprezentacyjna

Nie był graczem juniorskiej i młodzieżowej reprezentacji Polski. W reprezentacji seniorskiej debiutował 5 sierpnia 1973 w towarzyskim spotkaniu z Bułgarią. Nie dostał jednak powołania na mecze eliminacyjne przed mistrzostwami świata w 1974. Wystąpił jednak na tych mistrzostwach, zajmując z zespołem 4. miejsce (wystąpił w pięciu spotkaniach, nie zdobył bramki), zagrał także na zawodach Pucharu Świata w 1974, gdzie zajął z drużyną 2. miejsce (w czterech spotkaniach zdobył szesnaście bramek)^[1][2][4]. Kolejny sukces odniósł na igrzyskach olimpijskich w Montrealu (1976), gdzie ze swoją drużyną zdobył brązowy medal (w sześciu spotkaniach zdobył dwadzieścia dwie bramki, w tym sześć w meczu o brązowy medal)^[1][2][4]. Wystąpił też na mistrzostwach świata w 1978, gdzie jego zespół zajął 6. miejsce (w sześciu spotkaniach zdobył dwadzieścia dwie bramki), zawodach Pucharu Świata w 1979, gdzie zdobył z drużyną drugie miejsce (wystąpił we wszystkich czterech spotkaniach, zdobywając siedemnaście bramek)^[1][2][4]. W 1980 wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Moskwie, na których jego drużyna będąca jednym z faworytów turnieju zajęła dopiero 7. miejsce. Zagrał tam w siedmiu spotkaniach, zdobywając dwadzieścia bramek^[1][2][4].

W 1981 zwyciężył ze swoim zespołem w mistrzostwach świata grupy B. W sześciu spotkaniach zdobył osiemnaście bramek. Ostatni sukces w karierze osiągnął, zdobywając brązowy medal mistrzostw świata w 1982. W pięciu spotkaniach zdobył pięć bramek^[1][2][4]. Na tym ostatnim turnieju w meczu o brązowy medal z Danią zakończył karierę reprezentacyjną. Łącznie w latach 1973–1982 zagrał w 201 spotkaniach zdobywając 633 bramki^[1][2][4]. Więcej meczów i goli w reprezentacji miał wówczas jedynie Jerzy Klempel.

Ponadto w 1973 i 1976 zdobył brązowy medal Mistrzostw Armii Zaprzyjaźnionych^[2].

Życie prywatne

Był absolwentem zespołu szkół zawodowych na Osiedlu Uroczym w Krakowie, z zawodu kierowcą-mechanikiem. Jego synem jest Eryk Kałuziński, także piłkarz ręczny, miał także córkę, Anetę^[1]. Zmarł nagle na serce^[1].

Odznaczenia

W 1975 otrzymał tytuł Mistrz Sportu, w 1976 i 1982 brązowy Medal „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”, w 1993 Diamentową Odznakę ZPRP^[2]. Trzykrotnie wystąpił w reprezentacji świata (w 1978 przeciwko ZSRR, w 1980 przeciwko Vfl Gummersbach i Szwecji)^[2]. W plebiscycie Sportu] na najlepszego piłkarza ręcznego w latach 1945–1985 został wybrany najlepszym zawodnikiem na pozycji lewego rozgrywającego (razem z Danielem Waszkiewiczem. W 2008 wybrano go do najlepszej „siódemki” 90-lecia polskiej piłki ręcznej^[2].

Od 1998 w Krakowie odbywa się poświęcony mu memoriał^[2].

Przypisy

1. Władysław Zieleśkiewicz, "Fredek" Kałuziński, chłopak z Nowej Huty, w: Handball Polska, nr 11 (103)/2015, s. 44-49
2. Władysław Zieleśkiewicz 100 lat polskiej piłki ręcznej 1918-2018, wyd. ZPRP, Warszawa 2018, s. 566-567
3. Torschützenkönige der 2.Bundesliga Männer
4. Władysław Zieleśkiewicz 100 lat polskiej piłki ręcznej 1918-2018, wyd. ZPRP, Warszawa 2018, s. 1083-1100

Linki zewnętrzne

• Polski Komitet Olimpijski: Alfred Kałuziński – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. olimpijski.pl. [dostęp 2014-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. (pol.).