Pełne imię i nazwisko |
Alfred Tadeusz Kazimierz Wysocki h. Odrowąż |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
26 sierpnia 1873 |
Data i miejsce śmierci | |
Chargé d’affaires RP w Niemczech | |
Okres |
od 14 października 1920 |
Poprzednik | |
Następca | |
Poseł RP w Szwecji | |
Okres |
od 18 stycznia 1924 |
Poprzednik | |
Następca | |
Wiceminister spraw zagranicznych | |
Okres |
od 1 lipca 1928 |
Poprzednik | |
Następca | |
Poseł RP w Niemczech | |
Okres |
od 10 stycznia 1931 |
Poprzednik | |
Następca | |
Ambasador RP we Włoszech | |
Okres |
od 3 sierpnia 1933 |
Poprzednik |
Tadeusz Romer (Chargé d’affaires ad interim)[1] |
Następca | |
Senator V kadencji (II RP) | |
Okres |
od 13 listopada 1938 |
Odznaczenia | |
Alfred Wysocki (ur. 26 sierpnia 1873 w Łańcucie, zm. 3 września 1959 w Krakowie) – polski prawnik i dyplomata, senator V kadencji w II RP.
Urodził się w rodzinie Alfreda Wysockiego h. Odrowąż (1848–1904), inżyniera, właściciela majątku Polna k. Grybowa w Małopolsce, i Rozalii z Miłkowskich h. Prus (1847–1903). Maturę zdał w Nowym Sączu. W 1898, po studiach na Wydziale Prawniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie i dwu semestrach prawa międzynarodowego w Berlinie, uzyskał stopień doktorski. Na przełomie stuleci dziennikarz Gazety Lwowskiej i członek młodopolskiej bohemy lwowskiej[2].
Pracę rozpoczął w Namiestnictwie we Lwowie. W 1900 wstąpił do służby dyplomatycznej Austro-Węgier. W 1910 został referentem prasy polskiej w Prezydium Rady Ministrów w Wiedniu (zastąpił na stanowisku Adama Bieńkowskiego)[3]. Po odzyskaniu niepodległości – od 1919 w MSZ RP. W latach 1919–1920 radca poselstwa i chargé d’affaires w Pradze, następnie w Berlinie. W latach 1922–1923 generalny inspektor urzędów konsularnych w Paryżu. W latach 1923–1924 w centrali MSZ. W latach 1924–1928 poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny w Sztokholmie. W 1924 odebrał (w imieniu chorego Władysława Reymonta) Nagrodę Nobla, którą następnie przekazał autorowi Chłopów.
W latach 1928–1930 wiceminister spraw zagranicznych RP (podsekretarz stanu). W latach 1931–1933 poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny w Berlinie, w latach 1933–1938 ambasador w Rzymie (przy Kwirynale)[4]. Z dniem 15 maja 1938 przeniesiony w stan spoczynku[5]. W latach 1938–1939 senator Rzeczypospolitej z nominacji Prezydenta RP.
W czasie okupacji niemieckiej przebywał w Warszawie, po 1945 osiadł w Krakowie. Pisywał wówczas do Tygodnika Powszechnego, Życia Literackiego i Twórczości. Pozostawił pamiętniki, częściowo tylko opublikowane:
Zmarł w Krakowie. Pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera XIIIA-płd-po prawej Rudnickich)[6].
Był mężem Marii z Lange'ów (1877–1958).