Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
178 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Alon Mizrachi (hebr. אלון מזרחי, ang. Alon Mizrahi; ur. 22 listopada 1971 w Tel Awiw) – izraelski piłkarz występujący na pozycji napastnika, reprezentant Izraela w latach 1992–2001, trener piłkarski.
Czterokrotny król strzelców i najlepszy strzelec w historii Ligat ha’Al (206 bramek)[1][2], najskuteczniejszy piłkarz izraelski w europejskich rozgrywkach klubowych (15 goli)[3][4]. Członek Galerii Sław Izraelskiej Piłki Nożnej[5]. Szacuje się, iż w ogółem w karierze zdobył on 339 goli[1]. Nosił przydomek boiskowy Aeron (pol. Samolot), gdyż celebrując zdobycie bramki biegł po boisku z rozłożonymi ramionami, naśladując w ten sposób brazylijskiego napastnika Carecę[6][7].
Grę w piłkę nożną rozpoczął w wieku 13 lat w szkółce klubu Bene Jehuda Tel Awiw[3][8]. Na początku 1989 roku decyzją trenera Gijjory Spiegla włączono go po raz pierwszy do składu zespołu seniorów[8]. 11 lutego 1989 zadebiutował w izraelskiej ekstraklasie w zremisowanym 0:0 meczu z Hapoelem Tel Awiw. W sezonie 1989/90, w którym rozegrał 3 spotkania, zdobył mistrzostwo kraju[9]. W sezonie 1990/91 grał na wypożyczeniu w Hapoelu Tel Awiw, gdzie zanotował 4 gole w 18 meczach[3]. Po powrocie do Bene Jehuda rozpoczął regularne występy i stworzył formację ataku wraz z Mykołą Kudryckim i Chajjimem Rewiwo, uznawaną za najlepszą w historii klubu[10]. W sezonach 1991/92 i 1992/93 zdobył tytuł króla strzelców ligi izraelskiej oraz wywalczył Puchar Ligi 1991/92[3][11].
Latem 1993 roku za sprawą Gijjory Spiegla przeniósł się do Maccabi Hajfa[3]. W sezonie 1993/94 wywalczył z tym klubem mistrzostwo kraju, nie ponosząc w trakcie rozgrywek ani jednej porażki[12], a także strzelił co najmniej jedną bramkę każdemu z 13 ligowych przeciwników, co było pierwszym tego typu przypadkiem w historii[8]. Ponadto osiągnął zwycięstwo w Pucharze Ligi oraz zdobył tytuły króla strzelców Liga Leumit i Pucharu Zdobywców Pucharów 1993/94[11][13]. 27 listopada 1993 w meczu przeciwko Maccabi Tel Awiw (1:1) otrzymał czerwoną kartkę w 1. minucie spotkania, co jest rekordem ligi izraelskiej[8].
Z powodu konfliktu ze sztabem szkoleniowym i kolegami z zespołu latem 1994 roku odszedł do Maccabi Tel Awiw, gdzie zaliczył 10 spotkań i strzelił 1 gola[8]. Pod koniec tego samego roku powrócił do Maccabi Hajfa, jednak ze względów proceduralnych nie mógł zostać zgłoszony do rozgrywek[8]. Z tego względu został wypożyczony na pół roku do Maccabi Ironi Aszdod, gdzie zdobył 9 bramek w 14 występach, co jednak nie uchroniło jego drużyny przed degradacją[8][14]. W czerwcu 1995 roku Mizrachi powrócił do Maccabi Hajfa[8]. Z powodu braku możliwości regularnej gry w podstawowym składzie po jednej rundzie został wypożyczony na półtora roku do macierzystego Bene Jehuda Tel Awiw, dla którego zdobył 31 ligowych goli i zwyciężył w Pucharze Ligi 1996/97[8]. Grając w barwach Maccabi Hajfa w sezonie 1997/98 po raz czwarty w karierze został najskuteczniejszym strzelcem izraelskiej ekstraklasy a także wywalczył krajowy puchar[11][15]. Od 1998 roku pełnił funkcję kapitana drużyny. W Pucharze Zdobywców Pucharów 1998/99 dotarł ze swoim zespołem do ćwierćfinału, a on sam z 7 bramkami został najskuteczniejszym zawodnikiem rozgrywek[13][16].
W styczniu 1999 roku odszedł do francuskiego klubu OGC Nice (Ligue 2), gdzie zanotował 4 gole w 18 występach[8][17]. W październiku tego samego roku podpisał umowę z Beitarem Jerozolima. W połowie 2000 roku popadł w konflikt z trenerem Eli Guttmanem, w konsekwencji czego został zawieszony na miesiąc[18]. W spór zaangażował się również reprezentujący zawodników kapitan zespołu Josi Abukasis, w konsekwencji czego w styczniu 2001 roku ogłoszono zakończenie współpracy z Mizrachim[19]. W wyniku przeprowadzonych mediacji i wsparcia ze strony selekcjonera Richarda Møllera Nielsena ostatecznie przywrócono go do drużyny[20].
Po zakończeniu sezonu 2000/01 rozwiązał polubownie swój kontrakt i został graczem drugoligowego Hapoelu Kefar Sawa[21]. Rok później awansował z tym klubem do Ligat ha’Al, z której spadł w kolejnym sezonie, po czym przeniósł się na okres 3 miesięcy do Maccabi Ahi Nazaret[22]. Jesienią 2003 roku związał się kontraktem z Hapoelem Beer Szewa. 10 kwietnia 2004 w meczu z Bene Sachnin (1:0) zdobył 197 ligową bramkę, co oznaczało wyprzedzenie przezeń Odeda Machnesa w klasyfikacji najlepszych strzelców Ligat ha’Al[9][23]. W połowie 2004 roku wypożyczono go na okres jednej rundy do Bene Jehuda Tel Awiw[24]. Po sezonie 2004/05 wraz z Hapoelem Beer Szewa spadł z izraelskiej ekstraklasy i w konsekwencji opuścił zespół[25]. Z powodu niemożności znalezienia zatrudnienia w zawodowym klubie, podpisał umowę z czwartoligowym Maccabi Amiszaw Petach Tikwa[26], gdzie po uzyskaniu awansu do Liga Alef w sezonie 2005/06 zakończył karierę zawodniczą[25][27].
W 1990 roku zaliczył jeden mecz w reprezentacji Izraela U-18 przeciwko Portugalii (1:3), w którym zdobył gola. W latach 1992–1993 występował w kadrze U-21, dla której rozegrał 13 spotkań i zdobył 15 bramek.
2 grudnia 1992 zadebiutował w seniorskiej reprezentacji Izraela prowadzonej przez Szelomo Szarfa w spotkaniu z Bułgarią (0:2) w eliminacjach Mistrzostw Świata 1994[9]. 24 marca 1993 zdobył dwie pierwsze bramki w drużynie narodowej w towarzyskim meczu przeciwko Rosji (2:2). W eliminacjach Mistrzostw Europy 2000 strzelił on 5 goli i wywalczył z Izraelem prawo udziału w barażach, w których ostatecznie nie wystąpił[28]. Ogółem w latach 1992–2001 Mizrachi rozegrał w reprezentacji 37 spotkań w których zdobył 17 bramek[3][9].
W sezonie 2008/09 objął trzecioligowy klub Hapoel Mahane Jehuda, który opuścił w marcu 2009 roku z powodu niezadowalających wyników i konfliktu z zarządem[29]. Następnie pracował przez krótki okres jako dyrektor generalny swego byłego klubu Hapoelu Kefar Sawa (Liga Leumit)[21]. W styczniu 2013 roku objął Hapoel Petach Tikwa[30], który opuścił po niespełna kwartale po tym, jak klub stracił możliwość awansu do Ligat ha’Al[31].
W latach 2007–2010 Mizrachi występował w Israeli Beach Soccer League, której był współzałożycielem[32][33]. Jest zdobywcą pierwszej bramki w historii reprezentacji Izraela, którą strzelił 1 czerwca 2007 w towarzyskim meczu przeciwko Anglii (6:5) w Netanji[33].
W latach 2006–2007 prowadził autorski talk-show pod nazwą Na pokładzie samolotu (hebr. בסלון עם האווירון) na kanale Ego[6][9]. W latach 2006–2008 występował w telenoweli Mistrz (hebr. האלופה) grając rolę trenera drużyny piłkarskiej. Jako aktor epizodyczny wcielił się w serialu Danny Hollywood (hebr. דני הוליווד) w postać anonimowego dawcy nerki[25]. Pracował jako komentator piłkarski kanału Sport 5 oraz felietonista portalu sportowego ONE[25]. W listopadzie 2018 roku wystąpił w reklamie telewizyjnej firmy telekomunikacyjnej Bezeq[34].
Urodził się w 1971 roku w rodzinie mizrachijskich Żydów[35]. Jego ojciec był pochodzenia irackiego, natomiast matka marokańskiego[36]. Miał starszą siostrę i dwoje młodszych braci, z których jeden z nich Gideon w 2009 roku zginął w wypadku samochodowym[36]. Dzieciństwo spędził w Tel Awiwie, Jokne’am oraz w Południowej Afryce[8][35]. Żonaty z Vered (ur. 1976), z którą ma trójkę dzieci: dwie córki oraz syna[37]. Jego ojciec Amos również był piłkarzem, który ma na koncie zdobycie Pucharu Izraela w 1968 roku z Bene Jehuda Tel Awiw.
W 2001 roku w książce Wyrwane z kontekstu (hebr. הוצא מהקשרו) wydano zbiór jego lapsusów językowych i zabawnych wypowiedzi[38]. We wrześniu 2008 roku wstąpił do partii politycznej Tzedek Chewrami, z ramienia której kandydował do Rady Miasta Tel Awiw[25][39]. W kwietniu 2013 roku z powodu posiadania długów na kwotę 1,1 mln szekli złożył w sądzie wniosek o ogłoszenie upadłości konsumenckiej[40]. W 2016 roku zaangażował się w działalność polityczno-społeczną mającą na celu promowanie pokojowej egzystencji Żydów i Arabów w Izraelu[35].