Anatolij Klimanow

Anatolij Klimanow
Анатолій Кліманов
Data i miejsce urodzenia

28 października 1949
Kijów

Data i miejsce śmierci

2 marca 2009
Kijów

Obywatelstwo

2 marca 2009

Wzrost

170 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Mistrzostwa świata
brąz Hawana 1974 waga lekkośrednia
Mistrzostwa Europy
złoto Belgrad 1973 waga lekkośrednia
złoto Katowice 1975 waga półciężka
Odznaczenia
Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Anatolij Mykołajewycz Klimanow ukr. Анатолій Миколайович Кліманов, ros. Анатолий Николаевич Климанов (ur. 28 października 1949 w Kijowie, zm. 2 marca 2009 tamże[1]) – ukraiński bokser walczący w barwach ZSRR, medalista mistrzostw świata i dwukrotny mistrz Europy.

Na mistrzostwach Europy w 1973 w Belgradzie zdobył złoty medal w wadze lekkośredniej (do 71 kg), wygrywając w finale z Wiesławem Rudkowskim[2]. Wystąpił w tej samej wadze na mistrzostwach świata w 1974 w Hawanie, gdzie zdobył brązowy medal po porażce w półfinale z Rolando Garbeyem z Kuby[3].

Ponownie zwyciężył w mistrzostwach Europy w 1975 w Katowicach, ale tym razem w kategorii półciężkiej (do 81 kg)[4]. Pokonał wówczas m.in. Janusza Gortata. Na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu walczył w wadze półciężkiej, ale przegrał drugą walkę z późniejszym mistrzem Leonem Spinksem z USA[1]. Dwukrotnie zwyciężył w Mistrzostwach Armii Zaprzyjaźnionych w wadze półciężkiej w 1977 i 1978[5].

Klimanow miał naturalną wagę średnią (do 75 kg), ale w tym czasie w ZSRR występowało wielu wybitnych pięściarzy w tej kategorii (Juozas Juocevičius, Wiaczesław Lemieszew, Rufat Riskijew), dlatego w imprezach międzynarodowych walczył przeważnie w innych wagach. Był mistrzem ZSRR w wadze średniej w 1973[6] oraz w wadze półciężkiej w 1978[7], wicemistrzem w wadze średniej w 1974[8] i 1977[9], a także brązowym medalistą w wadze lekkośredniej w 1971[10] i w średniej w 1975[11].

Stoczył 403 walki (wygrał 385), w tym 35 z bokserami zagranicznymi (wygrał 30)[12]. Po zakończeniu kariery zawodniczej w 1982 pracował jako trener bokserski, głównie w Kijowie. Prowadził olimpijską reprezentację Jugosławii w 1993, a także narodową drużynę Ukrainy. Trenował również bokserów zawodowych (w tym Wołodymyra Wirczisa). Zmarł nagle w drodze na trening[1].

Został pochowany na Cmentarzu Sowśke w Kijowie[13].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Anatoliy Klimanov [online], olympedia.org [dostęp 2021-01-20] (ang.).
  2. ↑ 20.European Championships – Belgrade, Yugoslavia – June 1–9 1973 [online], Amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-01-20] (ang.).
  3. ↑ 1.World Championships – Havana, Cuba – August 17–30 1974 [online], Amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-01-20] (ang.).
  4. ↑ 21.European Championships – Katowice, Poland – June 1-8 1975 [online], Amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-01-20] (ang.).
  5. ↑ Piotr Osmólski: Leksykon boksu. Warszawa: Sport i Turystyka, 1989, s. 79. ISBN 83-217-2680-1.
  6. ↑ 39.Soviet Union National Championships – Vilnius – November 18-25 1973 [online], Amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2011-08-16] (ang.).
  7. ↑ 44.Soviet Union National Championships – Tbilisi – February 25 – March 3 1978 [online], Amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2011-08-16] (ang.).
  8. ↑ 40.Soviet Union National Championships – Izhevsk – March 23–31 1974 [online], Amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2011-08-16] (ang.).
  9. ↑ 43.Soviet Union National Championships – Frunze – March 14–20 1977 [online], Amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2011-08-16] (ang.).
  10. ↑ 37.Soviet Union National Championships – Kazan – March 17–27 1971 [online], Amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2011-08-16] (ang.).
  11. ↑ 41.Soviet Union National Championships – Tashkent – March 19–30 1975 [online], Amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2011-08-16] (ang.).
  12. ↑ Кліманов Анатолій Миколайович (28.Х.1949), Київ, Збройні Сили [online], Львівське.інфo [dostęp 2015-01-20] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-28] (ukr.).
  13. ↑ Совское кладбище [online], kiev-necropol.narod.ru [dostęp 2015-04-21] (ukr.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Piotr Osmólski: Leksykon boksu. Warszawa: Sport i Turystyka, 1989, s. 79. ISBN 83-217-2680-1.
  • Jan Skotnicki: Mistrzowskie pasy. Kask, 2000.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]