Anders Österling

Anders Österling
Ilustracja
Imię i nazwisko

Anders Johan Österling

Data i miejsce urodzenia

13 kwietnia 1884
Helsingborg

Data i miejsce śmierci

13 grudnia 1981
Sztokholm

Narodowość

szwedzka

Alma Mater

Uniwersytet w Lund

Dziedzina sztuki

literatura

Gatunek

poezja

Faksymile
Multimedia w Wikimedia Commons

Anders Johan Österling (ur. 13 kwietnia 1884 w Helsingborgu, zm. 13 grudnia 1981 w Sztokholmie) – szwedzki poeta, krytyk literacki i teatralny oraz tłumacz. Członek Akademii Szwedzkiej od 1919[1]. Przewodniczący komitetu Nagrody Nobla[2] w latach 1947–1968[1][3].

Anders Österling studiował historię literatury na Uniwersytetecie w Lund. Od 1909 do 1919 pracował na tej uczelni jako bibliotekarz. W latach 1919–1935 pisał dla dziennika „Svenska Dagbladet”. W 1919 został członkiem Akademii Szwedzkiej, a w 1921 komitetu Nagrody Nobla. W 1936 rozpoczął współpracę z czasopismem „Stockholms-Tidningen”, którą kontynuował do 1966[1]. Od 1941 do 1964 był sekretarzem Akademii Szwedzkiej[1][4]. W latach 1947–1968 przewodniczył komitetowi noblowskiemu[1][3].

Anders Österling kontynuował szkołę poetycką zapoczątkowaną przez Ola Hanssona[2][5] i Vilhelma Ekelunda[3]. Tłumaczył dzieła z języka włoskiego (m.in Dante Alighieri, Salvatore Quasimodo)[1][3], angielskiego, francuskiego i niemieckiego. Wybrane wiersze Österlinga zostały przetłumaczone na język polski przez Zygmunta Łanowskiego[1].

Wybrane zbiory poetyckie

[edytuj | edytuj kod]

(opracowano na podstawie materiału źródłowego[1])

  • Preludier (1904)
  • Årest visor (1907)
  • Facklor i stormen (1913)
  • Idyllernas bok (1917)
  • Sänger i krig (1917)
  • Livets värde (1940)
  • Sent i livet (1970)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h red. Ciesielski 1991 ↓, s. 429.
  2. ↑ a b red. Floryan 1983 ↓, s. 267.
  3. ↑ a b c d Ciesielski 1990 ↓, s. 260.
  4. ↑ Ciesielski 1990 ↓, s. 57.
  5. ↑ Ciesielski 1990 ↓, s. 174, 260.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]