![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Wyznanie | |
Kościół |
Andreas Acoluthus (ur. 16 marca 1654 w Bierutowie (wówczas Bernstadt)[1], zm. 4 listopada 1704 we Wrocławiu[1]) – niemiecki orientalista i lingwista.
Syn Johannesa Acoluthusa pastora i zwierzchnika duchowieństwa luterańskiego we Wrocławiu. W 1674 ukończył Gimnazjum św. Elżbiety we Wrocławiu[1]. Od 1674 do 1676 studiował w Wittenberdze[1]. W 1680 założył drukarnię[1]. Wraz z Hagopem Krikorencem wydali pierwszą w Niemczech publikację drukowaną w języku ormiańskim[1].
Poliglota, znał: hebrajski, arabski, perski, turecki, koptyjski. Pisał o zagadnieniach związanych z historią i religią orientu. Od 1689 wykładowca języka hebrajskiego w gimnazjum św. Elżbiety[1]. Prowadził korespondencję z Gottfriedem Leibnizem. Od założenia w 1700 członek Pruskiej Akademii Nauk. W 1701 wydał wybór tekstów przetłumaczonych z Koranu[2]. Zgromadził pokaźny zbiór rękopisów Koranu[1]. Uważał, że kluczem do odczytanie egipskich hieroglifów jest zbadanie ich pod kątem zbieżności z językiem ormiańskim[1]. Korespondował na ten temat z Leibnizem, a także wydał traktującą o tym pracę pt. Lingua et sapientia Aegyptiaca ex Armeniorum potissimum ligua restituta; rękopis tego dzieła zaginął[1].