Andrena clarkella[1] | |
(Kirby, 1802) | |
![]() samica | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Rząd | |
Nadrodzina | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
Andrena clarkella |
Andrena clarkella – gatunek samotnej pszczoły z rodziny pszczolinkowatych. Ma szeroki zasięg: w Europie głównie na północy, na wschodzie sięgając aż do Rosji, w Turcji, a także w Ameryce Północnej[2].
Wygląd samicy jest dość charakterystyczny[2]. To pszczoła średniej wielkości, o masywnej budowie. Włoski na wierzchu tułowia są u osobników świeżo po wyjściu z gniazda rudobrązowe (później mogą płowieć), natomiast boki tułowia, głowa i odwłok owłosione są czarno. Szczoteczka na tylnej goleni służąca do zbierania pyłku jest żółtopomarańczowa, podobnie jak sama goleń i stopa[3]. Samce, szczególnie starsze, są trudniejsze do odróżnienia od podobnych gatunków niż samice[2].
Gatunek wczesnowiosenny[2]. Podobnie jak wszystkie pszczolinki, gniazduje w ziemi, w samodzielnie wykopanych przez siebie norkach[4]. Tworzy agregacje gniazd. Oligolektyczna, samice zbierają pyłek z kwiatów wierzb[2]. Samice mogą spędzać poza gniazdem, zbierając pokarm, aż 95 minut[5].
Pasożytem gniazdowym jest Nomada leucophthalma[2]. Wydzielina gruczołów Dufoure’a samic A. clarkella jest w swoim składzie podobna do substancji wytwarzanych przez samce N. leucophthalma (obie jako główny składnik zawierają oktanian geranylu). Podobny skład chemiczny substancji wydzielanych przez samice pszczolinek i samce ich pasożytów gniazdowych z rodzaju Nomada był opisywany również u innych par gatunków. Przypuszczalnie substancja zapachowa jest przekazywana samicy przez samca pasożyta gniazdowego i ułatwia mu wniknięcie do gniazda gospodarza[6].