Andrzej Kopiczyński

Andrzej Kopiczyński
Data i miejsce urodzenia	15 kwietnia 1934 ; Międzyrzec Podlaski
Data i miejsce śmierci	12 października 2016 ; Warszawa
Zawód	aktor
Współmałżonek	1. Kalina Pieńkiewicz; 2. Maria Chwalibóg; 3. Ewa Żukowska; 4. Monika Dzienisiewicz
Lata aktywności	1955–2013
	Zespół artystyczny
	Teatr Kwadrat w Warszawie
	Odznaczenia
	;
	; Podpis aktora
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Andrzej Kopiczyński (ur. 15 kwietnia 1934 w Międzyrzecu Podlaskim, zm. 12 października 2016 w Warszawie) – polski aktor teatralny, filmowy i prezenter telewizyjny. Występował m.in. jako tytułowy bohater w serialach Czterdziestolatek i Czterdziestolatek. 20 lat później.

Życiorys

Syn Heleny i Konstantego Kopiczyńskich. Przed rozpoczęciem studiów mieszkał we Wrocławiu. Wykształcenie zdobył na Wydziale Aktorskim łódzkiej PWST, którą ukończył w 1958^[1].

Zadebiutował na ekranie w pełnym metrażu w 1957, w filmie Jerzego Kawalerowicza Prawdziwy koniec wielkiej wojny^[1]. W latach 1958–1960 występował w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie. W latach 1960–1961 był aktorem Teatru Współczesnego w Bydgoszczy, 1961–1962 Teatru Dramatycznego, 1962–1963 Teatru Bałtyckiego w Koszalinie, a od 1963 do 1970 Teatru Dramatycznego w Szczecinie. Od 1970 aktor występował na scenach teatrów warszawskich. W latach 1970–1979 był aktorem Teatru Narodowego, 1979–1982 Teatru Rozmaitości, 1982–1986 Teatru Na Woli, a od 1986 występował w Teatrze Kwadrat.

Początkowe zamiary aktora skłaniające się ku sztuce dramatycznej radykalnie zmieniły się po roli inż. Stefana Karwowskiego w serialu Jerzego Gruzy Czterdziestolatek (1974–1977). Od tamtego czasu Kopiczyński, wcześniej znany z roli Mikołaja Kopernika w serialu Kopernik, wyprodukowanym dla uczczenia pięćsetlecia urodzin astronoma, był kojarzony wyłącznie z postacią inż. Karwowskiego. Do dziś pozostał on dla wielbicieli właśnie inż. Stefanem Karwowskim. Wielką popularność serialu i ogólny aplauz publiczności po latach nakłonił realizatorów do przypomnienia go widzom. Nowy inż. Karwowski ujawnił się w 1993 w serialu 40-latek. 20 lat później. Na fali popularności obu serii Czterdziestolatka zaangażowano aktorów serialu do różnych produkcji pochodnych, takich jak reklamy. Aktor zagrał w reklamie grzejników, proszku do prania Pollena 2000 oraz Kas Oszczędnościowo Kredytowych. Również za role w Czterdziestolatku i filmie będącym nieodłączną częścią serialu – Motylem jestem czyli romans 40-latka – aktor został obsypany nagrodami, m.in. Nagrodą Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji (zespołowo, 1976), Nagrodą „Srebrny Gwóźdź Sezonu” (w plebiscycie popularności „Kuriera Polskiego"; 1976), Nagrodą za pierwszoplanową rolę męską na gdyńskim (do 1986 gdańskim) Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych (1976), Nagrodą Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji indywidualną I stopnia za II część filmu (1978).

W 1995 przez krótki okres prowadził teleturniej Koło Fortuny nadawany w TVP2. W 2000 r. jego wizerunek wykorzystano w kampanii reklamowej firmy OknoRes. Podkarpacka Fabryka Okien^[2].

Podczas kariery wcielił się w ponad 160 postaci teatralnych i filmowych^[3].

Życie prywatne

Czterokrotnie żonaty z aktorkami: Kaliną Pieńkiewicz^[4], Marią Chwalibóg, następnie Ewą Żukowską (córka Katarzyna), a później z Moniką Dzienisiewicz-Olbrychską^[5].

W 2014 r. zdiagnozowano u aktora chorobę Alzheimera^[6]. Zmarł 12 października 2016 r. w Warszawie^[1]^[7]^[8]. Został pochowany 19 października 2016 r. na warszawskich Powązkach^[9].

Nagrody i odznaczenia

1961: Nagroda (Toruń – III FTPP – nagroda WRN w Bydgoszczy za rolę Henryka w sztuce Beckett, czyli honor Boga).
1962: Nagroda (Toruń – IV FTPP – za rolę tytułową w Kordianie).
1963: Nagroda (Katowice – FSRiR – nagroda Polskiego Radia dla młodego aktora za rolę Maksimowa w Kolegach).
1964: Nagroda (WRN w Szczecinie).
1966: Nagroda (Toruń – VIII FTPP).
1967: Nagroda (Bursztynowy Pierścień).
1969: Nagroda (Toruń – XI FTPP – wyróżnienie za rolę Konrada w Wyzwoleniu).
1975: Odznaczenie (Złoty Krzyż Zasługi).
1976: Nagroda („Srebrny Gwóźdź Sezonu 1975” przyznawany przez redakcję „Kuriera Polskiego”).
1977: Złota odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy”^[10]
1978: Nagroda (Komitetu ds. PRiTV I stopnia).
2015: Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
2016: Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie)^[11]

Filmografia

1957: Prawdziwy koniec wielkiej wojny.
1958: Zadzwońcie do mojej żony – marynarz w gospodzie w Zatoce Szczęścia.
1964: Zakochani są między nami – mężczyzna, który poderwał dziewczynę konferansjerowi.
1964: Obok prawdy – Wojtek Łopot.
1964: Koniec naszego świata – kapo Krwawy Józek.
1965: Święta wojna – Grześ Walczak, piłkarz Sparty.
1965: Gorąca linia – górnik Witalis.
1966: Cierpkie głogi – Leon, reporter PR.
1967: Julia, Anna, Genowefa... – Marek, syn Rutowiczowej.
1969: Jarzębina czerwona – podporucznik Wiktor Kotarski.
1969: Czekam w Monte-Carlo – Jan Rajski.
1970: Pułapka – Jan Rajner.
1970: Prawdzie w oczy – inżynier Marczak.
1970: Kolumbowie – oficer sztabowy (odc. 5).
1971: Wiktoryna czyli czy pan pochodzi z Beauvais? – Piotr.
1971: 150 na godzinę – Jimmy, mąż Aldony.
1972: Kopernik – Mikołaj Kopernik.
1972: Kopernik – Mikołaj Kopernik (odc. 1–3).
1972: Skarb trzech łotrów – Adam Morawski.
1972: Diabelskie eliksiry – Wiktoryn.
1973: Zasieki – porucznik.
1974–1977: Czterdziestolatek – inż. Stefan Karwowski.
1976: Motylem jestem, czyli romans 40-latka – inż. Stefan Karwowski.
1977: Noce i dnie – Tytus Jerzy Niechcic, kuzyn Bogumiła (odc. 9).
1978: Życie na gorąco – senator Juan Meranez (odc. 6).
1978: Odcinek XIII – kierownik ośrodka lotów kosmicznych, dowódca statku „Copernicus”.
1978: 07 zgłoś się – w roli samego siebie (odc. 7).
1981: Miłość ci wszystko wybaczy – major Olo Kryński.
1981: Filip z konopi – Wiśniewski, kolega Leskiego.
1981: Ślepy bokser – Zenon Gołyźniak.
1981: Znachor – lekarz Pawlicki.
1987: Rajski ptak – Gadomski, ojciec Anki.
1988: Pięć minut przed gwizdkiem – sędzia Leszek Hogendorf.
1988: Niezwykła podróż Baltazara Kobera – Pappagello.
1990: Napoleon – Anglik (odc. 6).
1990: Korczak – dyrektor w PR.
1990: Dziewczyna z Mazur – fotografik Daniel Grycz.
1993: Czterdziestolatek 20 lat później – inż. Stefan Karwowski.
1994: Bank nie z tej ziemi – Stefan Kropkowski (odc. 12).
1999: Ogniem i mieczem – Zaćwilichowski.
1999–2000: Czułość i kłamstwa – Ryszard Trybuła.
2000: Ogniem i mieczem – Zaćwilichowski.
2001–2005: Lokatorzy – pan Roman Zagórny.
2006: Niania – Waldemar Krukowski (odc. 19).
2007, 2011: Świat według Kiepskich – inż. Stefan Karwowski (odc. 280 i 368).
2008: To nie tak, jak myślisz, kotku – minister.
2008: Plebania – ksiądz Ernest (odc. 992).
2008: Na kocią łapę – właściciel kota Caruso.
2011: 1920 Bitwa warszawska – ksiądz.
2012: Piąty Stadion – Michał, wuj Aleksa (odc. 58).
2013: Lekarze – Makary (odc. 25).

Dubbing

2006: Garfield 2 − Smithee.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Andrzej Kopiczyński nie żyje [online], film.interia.pl, 13 października 2016 [dostęp 2016-10-13] .
↑ Reklama. „Tygodnik Sanocki”. Nr 40 (465), s. 1, 6 października 2000.
↑ Andrzej Kopiczyński nie żyje [online], wiadomosci.tvp.pl [dostęp 2020-06-21] .
↑ Andrzej Kopiczyński nie miał trzech, a cztery żony. Dlaczego pierwszej się wyparł? | Viva.pl [online], viva.pl [dostęp 2024-04-22] (pol.).
↑ nr 37, „Życie na Gorąco”, 11 września 2014, s. 35 .
↑ nr 27, „Życie na Gorąco”, 7 lipca 2016, s. 6-7 .
↑ Nie żyje Andrzej Kopiczyński, inżynier Karwowski z „Czterdziestolatka” [online], www.tvp.info, 13 października 2016 [dostęp 2016-10-13] .
↑ PawełP. Piotrowicz PawełP., Andrzej Kopiczyński nie żyje [online], film.onet.pl, 13 października 2016 [dostęp 2016-10-13] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-13] .
↑ Rodzina i przyjaciele pożegnali Andrzeja Kopiczyńskiego. Aktor został pochowany na warszawskich Powązkach. w Polityce.pl. [dostęp 2016-10-19].
↑ Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 3, 27 lutego 1978, s. 5.
↑ Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski dla Andrzeja Kopiczyńskiego. prezydent.pl, 19 października 2016. [dostęp 2016-10-19].

Bibliografia

Andrzej Kopiczyński w bazie filmpolski.pl
Andrzej Kopiczyński, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09] .
Andrzej Kopiczyński w bazie IMDb (ang.)
Andrzej Kopiczyński w bazie Filmweb

Linki zewnętrzne

Andrzej Kopiczyński na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”

[Andrzej_Kopiczyński_nie_żyje-1] Andrzej Kopiczyński nie żyje [online], film.interia.pl, 13 października 2016 [dostęp 2016-10-13] .

[Reklama-s1-2] Reklama. „Tygodnik Sanocki”. Nr 40 (465), s. 1, 6 października 2000.

[3] Andrzej Kopiczyński nie żyje [online], wiadomosci.tvp.pl [dostęp 2020-06-21] .

[4] Andrzej Kopiczyński nie miał trzech, a cztery żony. Dlaczego pierwszej się wyparł? | Viva.pl [online], viva.pl [dostęp 2024-04-22] (pol.).

[nr_37-s35-5] nr 37, „Życie na Gorąco”, 11 września 2014, s. 35 .

[nr_27-s6-7-6] nr 27, „Życie na Gorąco”, 7 lipca 2016, s. 6-7 .

[tvp_info-7] Nie żyje Andrzej Kopiczyński, inżynier Karwowski z „Czterdziestolatka” [online], www.tvp.info, 13 października 2016 [dostęp 2016-10-13] .

[film_onet-8] PawełP. Piotrowicz PawełP., Andrzej Kopiczyński nie żyje [online], film.onet.pl, 13 października 2016 [dostęp 2016-10-13] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-13] .

[w_Polityce.pl-9] Rodzina i przyjaciele pożegnali Andrzeja Kopiczyńskiego. Aktor został pochowany na warszawskich Powązkach. w Polityce.pl. [dostęp 2016-10-19].

[10] Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 3, 27 lutego 1978, s. 5.

[Krzyż_Oficerski_Orderu_Odrodzenia-11] Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski dla Andrzeja Kopiczyńskiego. prezydent.pl, 19 października 2016. [dostęp 2016-10-19].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]