Andrzej Reudowicz

Andrzej Reudowicz

Andrzej Reudowicz (2022)
generał dywizji w stanie spoczynku
Data i miejsce urodzenia	19 listopada 1961 Pisz
Przebieg służby
Lata służby	1980–2021
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL Siły Zbrojne RP
Jednostki	• WSOWZ, 41 pz, CDO, 41 pz • AON, 33 pz • 13 BZ, DWL, 15 BZ • PKW Irak, DWL • 10 BKPanc, PKW Afganistan • DO RSZ, DG RSZ • Centre of High Defence Studies (CASD), DG RSZ • 12DZ • Centrum Przygotowania Bojowego (JWC) NATO • BBN
Stanowiska	• d-ca pl, kp • szef sztabu bat. zmech. • dowódca bat. zmech. • szef sztabu – z-ca d-cy BZ • zastępca dowódcy BZ • starszy oficer, starszy specjalista w DWL • asystent dowódcy PKW Irak • główny specjalista, szef Zarządu Operacji Lądowych G-3 w Dowództwie Wojsk Lądowych • d-ca brygady pancernej • d-ca VIII zmiany PKW Afganistan • szef Centrum Dowodzenia DORSZ • szef zespołu ds. Inspektoratu Wojsk Specjalnych DGRSZ • słuchacz Centre of High Defence Studies (CASD) • szef Zarządu Wojsk Aeromobilnych i Zmotoryzowanych w Inspektoracie Wojsk Lądowych DG RSZ • dowódca DZ • dowódca Połączonego Centrum Przygotowania Bojowego (Joint Warfare Centre) NATO • dyrektor, z-ca, doradca szefa BBN
Główne wojny i bitwy	Stabilizacja Iraku, ISAF
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Andrzej Marek Reudowicz (ur. 19 listopada 1961 w Piszu) – żołnierz, generał dywizji Wojska Polskiego w stanie spoczynku, dowódca VIII zmiany PKW Afganistan, Kanclerz Orderu Krzyża Wojskowego, dowódca 12 Szczecińskiej Dywizji Zmechanizowanej (2015–2016), zastępca szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego (2020–2021), doradca szefa BBN.

Przebieg służby wojskowej

Absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu (1984)^[1] i Akademii Obrony Narodowej w Warszawie (1994, 2008)^[2]. Służbę zawodową rozpoczął jako dowódca plutonu w 41 pułku zmechanizowanym w Szczecinie. W 1987 objął funkcję dowódcy kompanii zmechanizowanej, w 1990 szef sztabu batalionu zmechanizowanego. W tym samym roku ukończył Wyższy Kurs Doskonalenia Oficerów w CDO^[3]. W 1994 po ukończeniu studiów w AON został dowódcą batalionu w 33 pułku zmechanizowanym w Budowie. W 1995 objął funkcję szefa sztabu – zastępcy dowódcy 13 Brygady Zmechanizowanej w Czarnem. Od 1998 w Dowództwie Wojsk Lądowych na stanowisku starszego oficera w wydziale planowania operacyjnego, następnie jako starszy specjalista^[3][4].

W latach 2002–2004 pełnił służbę na stanowisku zastępcy dowódcy 15 Brygady Zmechanizowanej w Giżycku^[5]. W 2005 objął funkcję asystenta dowódcy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe pełniąc służbę w PKW Irak^[6]. W latach 2005 – 2007 główny specjalista oraz szef Zarządu Operacji Lądowych G-3 w DWL^[7]. W 2008 po ukończeniu studiów podyplomowych w AON został desygnowany na stanowisko dowódcy 10 Brygady Kawalerii Pancernej w Świętoszowie^[4]. 15 sierpnia 2008 prezydent RP Lech Kaczyński mianował go na stopień generała brygady^[8]. W latach 2010–2011 dowodził VIII zmianą Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Afganistanie^[4]. W 2011 szef Centrum Dowodzenia Dowództwa Operacyjnego Rodzajów Sił Zbrojnych^[9]. 9 sierpnia 2011 prezydent RP Bronisław Komorowski powołał go na Kanclerza Kapituły Orderu Krzyża Wojskowego^[10][a]. W 2013 szef grupy projektowej w Zespole Spraw Nowego Systemu Kierowania i Dowodzenia SZ RP oraz od sierpnia tego roku szef zespołu w grupie organizacyjnej Dowództwa Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych na stanowisku szefa zespołu ds. Inspektoratu Wojsk Specjalnych^[12][11][3].

Andrzej Reudowicz (2017)

W 2013 ukończył International Capstone Course w Centre of High Defence Studies w Rzymie^[13]. W kwietniu 2014 objął stanowisko szefa Zarządu Wojsk Aeromobilnych i Zmotoryzowanych w Inspektoracie Wojsk Lądowych DG RSZ^[14]. 23 listopada 2015 został dowódcą 12 Szczecińskiej Dywizji Zmechanizowanej, którym był do 2 maja 2016^[15][16]. 15 sierpnia 2016 prezydent RP Andrzej Duda mianował go na stopień generała dywizji^[1]. Od 21 lipca 2016 do 10 lipca 2019 w Stavanger w Norwegii pełnił funkcję dowódcy natowskiego Joint Warfare Centre^[17].

2 września 2019 objął stanowisko dyrektora Departamentu Zwierzchnictwa nad Siłami Zbrojnymi w Biurze Bezpieczeństwa Narodowego^[18][1]. Z dniem 12 października 2020 został zastępcą szefa BBN^[19]. 19 listopada 2021, w związku z osiągnięciem 60 roku życia, zakończył zawodową służbę wojskową i przeszedł w stan spoczynku^[20]. Po odejściu ze stanowiska został doradcą szefa BBN^[21].

Awanse^[22]

• podporucznik – 1984
• porucznik – 1987
• kapitan – 1991
• major – 1996
• podpułkownik – 2001
• pułkownik – 2003
• generał brygady – 15 sierpnia 2008^[23]
• generał dywizji – 15 sierpnia 2016^[24]

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – 2021^[25][26]
• Krzyż Komandorski Orderu Krzyża Wojskowego – 2011^[27]
• Srebrny Krzyż Zasługi – 2002^[28]
• Srebrny Medal za Długoletnią Służbę^[3]
• Gwiazda Afganistanu^[3]
• Gwiazda Iraku^[3]
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”^[3]
• Odznaka Skoczka Spadochronowego Wojsk Powietrznodesantowych – 1983
• Medal Teksasu za Wybitną Służbę (Texas Outstanding Service Medal) – 2002
• Odznaka pamiątkowa 15 Brygady Zmechanizowanej – 2003
• Medal Pamiątkowy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe w Iraku – 2005
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”^[3][29]
• Odznaka pamiątkowa 10 BKPanc – 2008, ex officio
• Medal za Chwalebną Służbę – 2011^[30]
• laureat nagrody Buzdygan za 2010 – 2011^[31]
• wpis do „Księgi Honorowej Wojska Polskiego” – 2011^[32]
• Kanclerz Orderu Krzyża Wojskowego – od 2011 (obecnie)^[16]
• Wojskowa Odznaka Sprawności Fizycznej (wz. 2012)
• Złoty Krzyż Honorowy Bundeswehry – od Ministra Obrony Narodowej Niemiec^[3]
• Medal NATO ISAF – od Sekretarza Generalnego NATO^[3]
• Odznaka pamiątkowa DG RSZ – 2013
• Odznaka pamiątkowa 12 Dywizji Zmechanizowanej – 2015, ex officio
• statuetka „Zasłużony dla Gminy Orzysz” – 2015^[33][34]
• Odznaka pamiątkowa 2 Stargardzkiego Batalionu Saperów – 2016^[35]
• Odznaka pamiątkowa Centrum Przygotowania Bojowego (Joint Warfare Centre) NATO – 2016, ex officio
• Odznaka okolicznościowa „Medal 100-lecia ustanowienia SG WP” – 2019
• Medal „W służbie Bogu i Ojczyźnie” – 2019^[36]

Uwagi

1. 2 maja 2017 był ponownie mianowany na Kanclerza Orderu Krzyża Wojskowego przez prezydenta RP^[11].

Przypisy

1. Generał Andrzej Reudowicz znów u prezydenta. rp.pl, 2019-08-28. [dostęp 2021-02-27].
2. Szczecińska dwunastka ma nowego dowódcę. gs24.pl, 2015-11-05. [dostęp 2021-02-27].
3. Uchwała Nr X/63/15 Rady Miejskiej w Orzyszu z dnia 17 czerwca 2015. Załącznik do uchwały z uzasadnieniem z dnia 17 czerwca 2015
4. Generał Reudowicz zastępcą szefa BBN. defence24.pl, 2020-10-12. [dostęp 2021-02-27].
5. Nowy dowódca 12 Dywizji: Nie jestem cholerykiem. polska-zbrojna.pl, 2015-11-23. [dostęp 2021-02-27].
6. Prezydent powołał gen. Andrzeja Reudowicza na zastępcę szefa BBN. interia.pl, 2020-10-12. [dostęp 2021-02-24].
7. Odprawa kierowniczej kadry MON i SZ RP. mon.gov.pl, 2011-03-18. [dostęp 2021-02-27].
8. Awanse generalskie. bbn.gov.pl. [dostęp 2021-02-27].
9. Pożegnanie w Dowództwie Operacyjnym Sił Zbrojnych. polska-zbrojna.pl, 2013-01-24. [dostęp 2021-02-27].
10. Akt powołania (skan). bbn.gov.pl. [dostęp 2021-02-23].
11. Powołanie gen. Andrzeja Reudowicza na Kanclerza Orderu Krzyża Wojskowego. prezydent.pl, 2017-05-02. [dostęp 2021-02-27].
12. Gen. Andrzej Reudowicz nowym dyrektorem Departamentu Zwierzchnictwa nad Siłami Zbrojnymi. bbn.gov.pl, 2019-09-03. [dostęp 2021-02-27].
13. Gen. Reudowicz doradcą prezydenta. polska-zbrojna.pl, 2019-09-03. [dostęp 2021-02-27].
14. Jasiński 2015 ↓, s. 122.
15. Spotkanie z nowym dowódcą „Dwunastki". wzp.pl, 2015-12-08. [dostęp 2021-02-27].
16. Generał, który Misiewiczowi się nie kłaniał, teraz doradza prezydentowi Dudzie. tvn24.pl, 2019-09-04. [dostęp 2021-02-24].
17. Polak dowódcą Joint Warfare Centre NATO. Kim jest gen. Reudowicz?. wprost.pl, 2016-07-22. [dostęp 2021-02-27].
18. Jakuboszczak 2020 ↓, s. 143.
19. BBN: prezydent powołał gen. Andrzeja Reudowicza na stanowisko zastępcy szefa BBN. wnp.pl, 2020-10-12. [dostęp 2021-02-27].
20. Zakończenie zawodowej służby wojskowej [online], Wojsko-Polskie.pl [dostęp 2021-11-21]  (pol.).
21. Kierownictwo BBN. bbn.gov.plwnp.pl. [dostęp 2023-04-04].
22. https://www.bbn.gov.pl/ Teczka personalna BBN/TP/14/2023 gen. dyw. Andrzeja Reudowicza
23. M.P. z 2008 r. nr 61, poz. 537.
24. M.P. z 2016 r. poz. 821.
25. M.P. z 2022 r. poz. 168
26. Belweder. Wręczenie awansów generalskich. prezydent.pl, 2021-11-11. [dostęp 2021-11-12].
27. M.P. z 2011 r. nr 73, poz. 720
28. M.P. z 2002 r. nr 55, poz. 753.
29. Obchody Święta Wojska Polskiego w Rodzajach Sił Zbrojnych. mon.gov.pl, 2009-08-15. [dostęp 2021-02-27].
30. Jasiński 2012 ↓, s. 89.
31. Rozdano Buzdygany 2011. onet.pl, 2011-02-11. [dostęp 2021-02-27].
32. Jasiński 2012 ↓, s. 153.
33. Orzyszanie świętują. Trwają dni miasta. gazetaolsztynska.pl, 2015-06-20. [dostęp 2021-02-24].
34. Dni Orzysza 2015. orzysz.wm.pl, 2015-06-22. [dostęp 2021-02-27].
35. Odznaki pamiątkowe 2. Stargardzkiego Batalionu Saperów dla ZOR RP. zorrp.org, 2016-04-27. [dostęp 2021-02-27].
36. Odznaczenia dla kapelanów. ordynariat.opoka.org.pl, 2019-11-10. [dostęp 2021-02-27].

Bibliografia

• dr Piotr Jakuboszczak (red.): Kronika Wojska Polskiego 2019. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2020, s. 115-116; 143. ISSN 1734-2317.
• dr Grzegorz Jasiński (red.): Kronika Wojska Polskiego 2014. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2015, s. 122; 137. ISSN 1734-2317.
• dr Grzegorz Jasiński (red.): Kronika Wojska Polskiego 2011. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2012, s. 7; 89. ISSN 1734-2317.
• Uchwała Nr X/63/15 Rady Miejskiej w Orzyszu z dnia 17 czerwca 2015, Przewodniczący Rady Miejskiej Adam Myka. Załącznik do uchwały z uzasadnieniem z dnia 17 czerwca 2015.
• Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” z 2002, 2008, 2011 i 2016.

Linki zewnętrzne

• Strona internetowa Biura Bezpieczeństwa Narodowego
• Strona internetowa Biuletynu Informacji Publicznej Urzędu Miejskiego w Orzyszu