Andrzej Szczepkowski

Andrzej Szczepkowski
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 kwietnia 1923
Sucha Beskidzka

Data i miejsce śmierci

31 stycznia 1997
Warszawa

Zawód

aktor, pedagog

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 10-lecia Polski Ludowej
Jadwiga Jankowska-Cieślak i Andrzej Szczepkowski (1973)
Grób Andrzeja Szczepkowskiego na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Andrzej Tadeusz Szczepkowski (ur. 26 kwietnia 1923 w Suchej Beskidzkiej, zm. 31 stycznia 1997 w Warszawie) – polski aktor teatralny i filmowy, pedagog, w latach 1981–1982 prezes Związku Artystów Scen Polskich, senator I kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Michała Szczepkowskiego i Heleny z domu Recht, pochodzącej z niemieckiej rodziny.

Małą maturę zdał w 1938 w V Państwowym Gimnazjum i Liceum typu humanistycznego w Krakowie. W związku z przeniesieniem służbowym ojca w tymże roku rozpoczął naukę w IV Liceum Neoklasycznym im. Jana Długosza we Lwowie, które ukończył zdaną maturą w 1940 (już pod radziecką okupacją). W czasie niemieckiej okupacji pracował przy hodowli wszy jako strzykacz w Instytucie Badań nad Tyfusem Plamistym i Wirusami we Lwowie, kierowanym przez profesora Rudolfa Weigla[1].

W 1945 ukończył Studium Teatralne przy Starym Teatrze w Krakowie. Jako aktor był związany z teatrami w Krakowie, Poznaniu, Katowicach i Warszawie.

Podczas wydarzeń sierpniowych w 1980 przyłączył się do skierowanego do władz komunistycznych apelu 64 naukowców, literatów i publicystów o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[2]. W latach 1989–1991 sprawował mandat senatora I kadencji Senatu. Został wybrany z ramienia Komitetu Obywatelskiego, reprezentując województwo chełmskie. Przystąpił do klubu parlamentarnego Unii Demokratycznej.

Był autorem dowcipnych wierszowanych epitafiów dla żyjących, z których najbardziej znane dotyczy Jana Alfreda Szczepańskiego („Tu leży Jaszcz. Przechodniu – naszcz!”)[3].

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 172/2/5)[4].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Był zięciem Jana Parandowskiego, mężem Romy z domu Parandowskiej, ojcem Joanny Szczepkowskiej, a także dziadkiem Marii Konarowskiej i Hanny Konarowskiej.

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Alfabetyczny wykaz osób zatrudnionych w instytucie prof. Rudolfa Weigla i zawody niektórych z nich po II wojnie światowej. lwow.home.pl. [dostęp 2009-12-23].
  2. Apel (64 intelektualistów wraz z załączonym suplementem zawierającym nazwiska sygnatariuszy apelu). karta.org.pl. [dostęp 2020-09-26].
  3. Anna Bikont, Joanna Szczęsna: Epitafia, czyli uroki roztaczane przez niektóre zwłoki. Warszawa: Prószyński i S-ka, 1998, s. 15, 78–85.
  4. Cmentarz Stare Powązki: Andrzej Szczepkowski, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-19].
  5. a b Andrzej Szczepkowski, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-03-21].
  6. M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1564.
  7. M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]