Anna Seniuk

Anna Seniuk
Ilustracja
Imię i nazwisko

Anna Seniuk-Małecka

Data i miejsce urodzenia

17 listopada 1942
Stanisławów

Zawód

aktorka, nauczyciel akademicki

Lata aktywności

od 1963

Zespół artystyczny
Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie
(1964–1969)
Teatr Ateneum w Warszawie
(1969–1977, 1991–2003)
Teatr Powszechny w Warszawie
(1977–1982)
Teatr Polski w Warszawie
(1982–1991)
Teatr Narodowy w Warszawie
(od 2003)
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (złota)
Anna Seniuk (2024)

Anna Seniuk-Małecka[1] (ur. 17 listopada 1942 w Stanisławowie) – polska aktorka teatralna i filmowa, profesor sztuk teatralnych (1998), od 1998 profesor Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Dzieciństwo spędziła w Krzeszowicach, Jawiszowicach[2] i w Zatorze pod Oświęcimiem. Później mieszkała w Krakowie, gdzie uczęszczała do VII Liceum Ogólnokształcącego im. Zofii Nałkowskiej, mieszczącego się wówczas przy ulicy Michałowskiego, a następnie podjęła studia w szkole teatralnej, choć początkowo myślała o studiach z zakresu konserwacji zabytków bądź historii sztuki.

W 1964 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie i zadebiutowała na scenie rolą Irmy w Wariatce z Chaillot J. Giraudoux w Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie. W latach 1964–1970 była aktorką Starego Teatru w Krakowie. Następnie wchodziła w skład zespołów Teatru Ateneum (1970–1974, 1991–2003), Teatru Powszechnego w Warszawie (1977–1982) i Teatru Polskiego (1982–1991). Od roku 2003 występuje w Teatrze Narodowym w Warszawie[3].

Występowała także w Teatrze Telewizji, w filmach i w licznych serialach. Niezapomnianą kreację aktorską Magdy Karwowskiej stworzyła w jednym z najpopularniejszych polskich seriali telewizyjnych: Czterdziestolatku i Czterdziestolatku 20 lat później w reżyserii Jerzego Gruzy. Współpracuje z Teatrem Polskiego Radia od lat 70. XX w. Do tej pory zagrała ponad 40 ról radiowych, wśród nich znalazły się także słuchowiska dla dzieci.

Otrzymała wiele nagród. W 1979 roku została nagrodzona Nagrodą Prezesa Rady Ministrów II stopnia za kreacje aktorskie. Laureatka Nagrody im. Aleksandra Zelwerowicza – przyznawanej przez redakcję miesięcznika „Teatr” – za sezon 1991/1992, za rolę Dulskiej w Moralności Pani Dulskiej Gabrieli Zapolskiej w Teatrze TV i Nagrody im. Ireny Solskiej (2016)[4].

Tytuł naukowy profesora uzyskała 22 lipca 1998 roku[1].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Była żoną polskiego kompozytora Macieja Małeckiego (rozwód w 1994 roku), z którym ma dwójkę dzieci: syna Grzegorza (aktora) i córkę Magdalenę (muzyka).

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Polski dubbing

[edytuj | edytuj kod]

Publikacje książkowe

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]
  • 1977: Nagroda główna za rolę Karoliny David w Nocy Trybad Per Olova Enquista w reżyserii Ernsta Günthera z Teatru Powszechnego w Warszawie na Kaliskich Spotkaniach Teatralnych
  • 1979: Laureatka Nagrody Prezesa Rady Ministrów II stopnia za kreacje aktorskie.
  • 1988: Laureatka „Złotej Syrenki”.
  • 1997: „Wielki Splendor” – nagroda Teatru Polskiego Radia[8].
  • 1999: Laureatka Telekamery 1999 dla najlepszej aktorki.
  • 2000: Laureatka „Złotego Mikrofonu” za kreacje aktorskie w Teatrze Polskiego Radia oraz adaptację i reżyserię spektakli radiowych Balladyny Juliusza Słowackiego i Pchły Szachrajki Jana Brzechwy.
  • 2004: „Tele Maska” dla najlepszej aktorki w Teatrze Telewizji Polskiej.
  • 2004: Grand Prix i Nagroda publiczności dla przedstawienia dyplomowego Akademii Teatralnej w Warszawie Księżniczka na opak wywrócona Calderona na 15. Międzynarodowym Festiwalu Szkół Teatralnych „Istropolitana Project 2004” w Bratysławie.
  • 2007: Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie teatru.
  • 19 maja 2012: Wielka Nagroda Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2012” za wybitne kreacje aktorskie w Teatrze Polskiego Radia i Teatrze Telewizji (razem z Jerzym Stuhrem)[9].
  • 2016: Nagroda im. Ireny Solskiej

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Prof. Anna Seniuk-Małecka, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2011-09-08].
  2. Kocha Kraków. To tu usłyszała kiedyś: Ech, Seniuk to była bomba. dziennikpolski24.pl, 2014-04-18. [dostęp 2016-12-18].
  3. Twarze – Anna Seniuk
  4. k, Anna Seniuk z „Solską” [online], AICT Polska [dostęp 2017-03-08].
  5. M.P. z 2011 r. nr 107, poz. 1082
  6. M.P. z 2002 r. nr 57, poz. 777
  7. Nagrody dla ludzi teatru. mkidn.gov.pl, 6 kwietnia 2011. [dostęp 2011-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 listopada 2013)]. (pol.).
  8. Wielki Splendor – nagrody Teatru Polskiego Radia wręczone. prsa.pl, 2008-12-01. [dostęp 2010-12-06].
  9. Festiwal „Dwa Teatry” na antenach TVP. Telewizja Polska SA, 2012-05-14. [dostęp 2012-05-29].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]