Anna Seniuk

Anna Seniuk
Imię i nazwisko	Anna Seniuk-Małecka
Data i miejsce urodzenia	17 listopada 1942 ; Stanisławów
Zawód	aktorka, nauczyciel akademicki
Lata aktywności	od 1963
	Zespół artystyczny
	Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie; (1964–1969); Teatr Ateneum w Warszawie; (1969–1977, 1991–2003); Teatr Powszechny w Warszawie; (1977–1982); Teatr Polski w Warszawie; (1982–1991); Teatr Narodowy w Warszawie; (od 2003)
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Anna Seniuk-Małecka^[1] (ur. 17 listopada 1942 w Stanisławowie) – polska aktorka teatralna i filmowa, profesor sztuk teatralnych (1998), od 1998 profesor Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie.

Życiorys

Dzieciństwo spędziła w Krzeszowicach, Jawiszowicach^[2] i w Zatorze pod Oświęcimiem. Później mieszkała w Krakowie, gdzie uczęszczała do VII Liceum Ogólnokształcącego im. Zofii Nałkowskiej, mieszczącego się wówczas przy ulicy Michałowskiego, a następnie podjęła studia w szkole teatralnej, choć początkowo myślała o studiach z zakresu konserwacji zabytków bądź historii sztuki.

W 1964 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie i zadebiutowała na scenie rolą Irmy w Wariatce z Chaillot J. Giraudoux w Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie. W latach 1964–1970 była aktorką Starego Teatru w Krakowie. Następnie wchodziła w skład zespołów Teatru Ateneum (1970–1974, 1991–2003), Teatru Powszechnego w Warszawie (1977–1982) i Teatru Polskiego (1982–1991). Od roku 2003 występuje w Teatrze Narodowym w Warszawie^[3].

Występowała także w Teatrze Telewizji, w filmach i w licznych serialach. Niezapomnianą kreację aktorską Magdy Karwowskiej stworzyła w jednym z najpopularniejszych polskich seriali telewizyjnych: Czterdziestolatku i Czterdziestolatku 20 lat później w reżyserii Jerzego Gruzy. Współpracuje z Teatrem Polskiego Radia od lat 70. XX w. Do tej pory zagrała ponad 40 ról radiowych, wśród nich znalazły się także słuchowiska dla dzieci.

Otrzymała wiele nagród. W 1979 roku została nagrodzona Nagrodą Prezesa Rady Ministrów II stopnia za kreacje aktorskie. Laureatka Nagrody im. Aleksandra Zelwerowicza – przyznawanej przez redakcję miesięcznika „Teatr” – za sezon 1991/1992, za rolę Dulskiej w Moralności Pani Dulskiej Gabrieli Zapolskiej w Teatrze TV i Nagrody im. Ireny Solskiej (2016)^[4].

Tytuł naukowy profesora uzyskała 22 lipca 1998 roku^[1].

Życie prywatne

Była żoną polskiego kompozytora Macieja Małeckiego (rozwód w 1994 roku), z którym ma dwójkę dzieci: syna Grzegorza (aktora) i córkę Magdalenę (muzyka).

Filmografia

1963: Weekendy – Magda
1963: Zacne grzechy – wiejska dziewczyna
1965: Głos ma prokurator – Zofia Trepa
1965: Niekochana – kelnerka w kawiarni w Sukiennicach
1966: Lenin w Polsce – dziewczyna
1968: Tabliczka marzenia – Eliza, żona Stefana
1968: Stawka większa niż życie – Elsa Schmidtke
1968: Lalka – prostytutka Magdalenka
1970: Romantyczni – służąca
1970: Przygoda Stasia – matka Stasia
1971: Zabijcie czarną owcę – matka Tymona
1971: Kardiogram – Teresa
1971: Niedziela Barabasza – Żona Barabasza
1973: Żółw – żona Rafała
1973: Czarne chmury – Magda Domaradzka
1974–1977: Czterdziestolatek – Magda Karwowska
1974: Ile jest życia – Daniela
1974: Godzina za godziną – przyjaciółka Tadeusza
1974: Krajobrazy Żeromskiego – lektorka (głos)
1974: Potop – Marynia Gasztowtówna-Pacunelka
1974: Gąszcz – Marta Chwalkówna
1975: Moja wojna, moja miłość – znajoma ojca Marka
1976: Motylem jestem, czyli romans 40-latka – Magda Karwowska
1978: Bilet powrotny – Antonina
1979: Panny z Wilka – Julcia
1979: Pełnia – bufetowa Zosia
1979: Ojciec królowej – Maria Kazimiera
1979: Kung-fu – Rowicka
1980: Ćma – Magda – kochanka Jana
1980: Tylko Kaśka – matka Kaśki
1981: Konopielka – Handzia
1983: Soból i panna – gospodyni Marcela
1983: Szaleństwa panny Ewy – Szymbartowa
1984: Tumor Witkacego – Anna Liptowska grająca rolę Rozhulantyny, żony Tumora Mózgowicza
1984: Szaleństwa panny Ewy – Szymbartowa
1990: Europa, Europa – działaczka hitlerowska
1992: Szwedzi w Warszawie – Hipolitowa, gospodyni Rafałowicza
1992: Gdy rozum śpi (Coupable d'innocence)
1993: Przypadek Pekosińskiego – koleżanka Danusia
1993: Czterdziestolatek 20 lat później – Magda Karwowska
1993–1994: Bank nie z tej ziemi – Magda „Maggie” Kropkowska
1993: Wow
1995: Awantura o Basię – doktorowa Budzisz
1995: Opowieść o Józefie Szwejku i jego najjaśniejszej epoce
1995: Opowieść o Józefie Szwejku i jego drodze na front – Palivcova
1996: Tajemnica Sagali – sąsiadka Zawilskich
1996: Awantura o Basię – doktorowa Amelia Budzisz (nie występuje w czołówce)
1997: Pokój 107 – mama Irka
1998: Gwiezdny pirat – pisarka Jadwiga Kurcewicz
1999: Przygody dobrego wojaka Szwejka – Palivcova
2000: Piotrek zgubił dziadka oko, a Jasiek chce dożyć spokojnej starości – Dzidzia
2001: Garderoba damska – Dorota
2005: Egzamin z życia – Jadwiga Kleiberg
2006: Dziki jeździec – starsza pielęgniarka
2007: Chłopiec na galopującym koniu – pielęgniarka Basia
2009: Laura – teściowa Zbyszka
2010: Na dobre i na złe – Jagoda Kwiecińska, babcia Bartka
2011: Wszyscy kochają Romana – Maryla
2011: Licencja na wychowanie – matka Romy i Julii
2012: Wszystkie kobiety Mateusza – Barbara Okońska
2012: Ja to mam szczęście! – Adela, matka Joanny
2013: Kanadyjskie sukienki – Zofia Michalska
2014: Brancz – Alicja Lemańska, matka Szymona
2015: Nie rób scen – Krystyna, babcia Olgi
2017: Syn Królowej Śniegu – Zofia
2018 – 2022: Leśniczówka – doktor Czesława Ździebłowska
2020: Mały zgon – Teresa, matka Ryszarda
2022: Niebezpieczni dżentelmeni – pani Leszczyńska
2023: Dom pod Dwoma Orłami – Janina Szablewska
2024: Nic na siłę – Halina Madej

Polski dubbing

1975: Pszczółka Maja
1976: Pogoda dla bogaczy
1991: Amerykańska opowieść. Fievel jedzie na Zachód – Kitty
1995: Jeszcze bardziej zgryźliwi tetrycy – Maria Ragetti
1996: Byli sobie odkrywcy
1998−1999: Podróże z Aleksandrem i Emilią – Emilia
2005: Opowieści z Narnii: Lew, Czarownica i stara szafa – pani Bóbr
2009: Dzwoneczek i zaginiony skarb – wróżka Duszka
2009: Dzieci Ireny Sendlerowej – matka Ireny
2011: Gnomeo i Julia – pani Bluebury

Publikacje książkowe

Anna Seniuk czyta "Wichrowe wzgórza" Emily Brontë (książka z płytą MP3; Agora 2012, ISBN 978-83-11124-62-2; seria: "Mistrzowie słowa");
Warszawa lata 70. (album fotografii; autorka słowa wstępnego; wybór fotografii Jan Łoziński; Wydawnictwo Bosz – Narodowe Archiwum Cyfrowe 2015, ISBN 978-83-7576-255-6);
Nietypowa baba jestem czyli Anna Seniuk w rozmowie z córką Magdaleną Małecką-Wippich (Wydawnictwo Znak Literanova 2016, ISBN 978-83-240-3708-7)

Odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2011)^[5]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2002)^[6]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1988)
Złoty Krzyż Zasługi (1977)
Odznaka Zasłużony Działacz Kultury (1989)
Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2011)^[7]
Złota Honorowa Odznaką „Za zasługi dla Warszawy” (1989)
Złota Odznaka Klubu Miłośników Teatru za zasługi w dziedzinie upowszechniania kultury (1968)

Nagrody

1977: Nagroda główna za rolę Karoliny David w Nocy Trybad Per Olova Enquista w reżyserii Ernsta Günthera z Teatru Powszechnego w Warszawie na Kaliskich Spotkaniach Teatralnych
1979: Laureatka Nagrody Prezesa Rady Ministrów II stopnia za kreacje aktorskie.
1988: Laureatka „Złotej Syrenki”.
1997: „Wielki Splendor” – nagroda Teatru Polskiego Radia^[8].
1999: Laureatka Telekamery 1999 dla najlepszej aktorki.
2000: Laureatka „Złotego Mikrofonu” za kreacje aktorskie w Teatrze Polskiego Radia oraz adaptację i reżyserię spektakli radiowych Balladyny Juliusza Słowackiego i Pchły Szachrajki Jana Brzechwy.
2004: „Tele Maska” dla najlepszej aktorki w Teatrze Telewizji Polskiej.
2004: Grand Prix i Nagroda publiczności dla przedstawienia dyplomowego Akademii Teatralnej w Warszawie Księżniczka na opak wywrócona Calderona na 15. Międzynarodowym Festiwalu Szkół Teatralnych „Istropolitana Project 2004” w Bratysławie.
2007: Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie teatru.
19 maja 2012: Wielka Nagroda Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2012” za wybitne kreacje aktorskie w Teatrze Polskiego Radia i Teatrze Telewizji (razem z Jerzym Stuhrem)^[9].
2016: Nagroda im. Ireny Solskiej

Przypisy

↑ ^a ^b Prof. Anna Seniuk-Małecka, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2011-09-08] .
↑ Kocha Kraków. To tu usłyszała kiedyś: Ech, Seniuk to była bomba. dziennikpolski24.pl, 2014-04-18. [dostęp 2016-12-18].
↑ Twarze – Anna Seniuk
↑ k, Anna Seniuk z „Solską” [online], AICT Polska [dostęp 2017-03-08] .
↑ M.P. z 2011 r. nr 107, poz. 1082
↑ M.P. z 2002 r. nr 57, poz. 777
↑ Nagrody dla ludzi teatru. mkidn.gov.pl, 6 kwietnia 2011. [dostęp 2011-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 listopada 2013)]. (pol.).
↑ Wielki Splendor – nagrody Teatru Polskiego Radia wręczone. prsa.pl, 2008-12-01. [dostęp 2010-12-06].
↑ Festiwal „Dwa Teatry” na antenach TVP. Telewizja Polska SA, 2012-05-14. [dostęp 2012-05-29].

Linki zewnętrzne

Anna Seniuk w bazie filmpolski.pl
Anna Seniuk, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09] .
Anna Seniuk w bazie IMDb (ang.)
Anna Seniuk w bazie Filmweb
Anna Seniuk na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”

[autonazwa1-1] Prof. Anna Seniuk-Małecka, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2011-09-08] .

[2] Kocha Kraków. To tu usłyszała kiedyś: Ech, Seniuk to była bomba. dziennikpolski24.pl, 2014-04-18. [dostęp 2016-12-18].

[3] Twarze – Anna Seniuk

[4] , Anna Seniuk z „Solską” [online], AICT Polska [dostęp 2017-03-08] .

[5] M.P. z 2011 r. nr 107, poz. 1082

[6] M.P. z 2002 r. nr 57, poz. 777

[7] Nagrody dla ludzi teatru. mkidn.gov.pl, 6 kwietnia 2011. [dostęp 2011-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 listopada 2013)]. (pol.).

[8] Wielki Splendor – nagrody Teatru Polskiego Radia wręczone. prsa.pl, 2008-12-01. [dostęp 2010-12-06].

[9] Festiwal „Dwa Teatry” na antenach TVP. Telewizja Polska SA, 2012-05-14. [dostęp 2012-05-29].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]