Prymas Łotwy | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Arcybiskup metropolita Rygi | |
Okres sprawowania |
1937–1958 |
Biskup diecezjalny Ryski | |
Okres sprawowania |
1920–1937 (od 1923 arcybiskup) |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat |
24 czerwca 1901 |
Nominacja biskupia |
14 kwietnia 1920 |
Sakra biskupia |
22 sierpnia 1920 |
Data konsekracji |
22 sierpnia 1920 | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||
|
Antonijs Springovičs (ur. 31 października 1876 w Rzeżycy, zm. 1 października 1958 w Rydze) – łotewski duchowny rzymskokatolicki, biskup diecezjalny ryski w latach 1920–1937 (od 1923 arcybiskup), arcybiskup metropolita Rygi w latach 1937–1958, prymas Łotwy w latach 1920–1958.
W 1893 ukończył szkołę średnią w Rzeżycy. W latach 1893–1897 studiował na Akademii Duchownej w Petersburgu. Został wyświęcony na księdza w 1901, pracował w parafiach koło Orła i Pińska na Białorusi, od 1905 pełnił posługę w Liksnie na Łotwie. W 1917 mianowano go wikariuszem generalnym przy arcybiskupie Mohylewa Edwardzie Roppie.
Po rezygnacji Edwarda O’Rourke’a z godności biskupa Rygi papież Pius XI wyznaczył go nowym biskupem (od 1923 arcybiskupem) Rygi – był pierwszym w historii Łotyszem sprawującym tę godność. Pełnił jednocześnie funkcję prymasa Łotwy. W 1922 doprowadził do podpisania konkordatu ze Stolicą Apostolską. Był zwolennikiem umiarkowanej polityki narodowościowej w łonie Kościoła katolickiego na Łotwie – krytykował usuwanie polskich księży i języka polskiego z liturgii[1].