Arthur Walkington Pink | |
Kraj działania | |
---|---|
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
teolog, ewangelista i nauczyciel biblijny | |
Okres sprawowania | |
Wyznanie |
protestantyzm |
Kościół |
Arthur Walkington Pink (1 kwietnia 1886 – 15 lipca 1952) – angielski teolog, pisarz, ewangelista i nauczyciel biblijny, o poglądach reformowanych.
Arthur Walkington Pink urodził się w Nottingham, w Anglii, w pobożnej, protestanckiej rodzinie kupieckiej, której denominacja nie jest jednak pewna. W młodości członek Towarzystwa Teozoficznego, którego idei i nauk wyrzekł się w roku 1908, na rzecz pobożności ewangelikalnej.
Wyjechał do USA, gdzie studiował bardzo krótko (1910) w Biblijnym Instytucie Moodiego. Następnie był pastorem, kolejno, w kilku zborach kongregacjonalistycznych. W 1916 r. poślubił Verę E. Russell (1893–1962). W 1918 pisze swoją pierwszą książkę Suwerenność Boga (Sovereignty of God). W 1922 wydaje pierwszy numer Studies in the Scriptures - pisma, na łamach którego ukazują się pisane przez niego artykuły, będące źródłem wielu późniejszych jego książek.
W 1925 roku popłynął do Australii, gdzie służył jako ewangelista i nauczyciel biblijny. Jego stanowcze nauczanie doktryn reformowanych sprawiło, że stracił wsparcie tamtejszych przywódców baptystycznych, w efekcie czego powrócił do Anglii. Tam jednak również nie znalazł zrozumienia dla wyznawanych przez siebie doktryn, w efekcie czego, po raz kolejny, wiosną 1929 roku, wraz z żoną, wracają, do jej rodzinnego Kentucky, gdzie miał zamiar objąć posadę pastora u baptystów w Mortons Gap. To jednak również się nie ziściło, z tego samego powodu co w poprzednich miejscach.
W 1930 roku Pink był w stanie rozpocząć lekcje biblijne w Glendale w Kalifornii, jednocześnie odmówiono mu jednak możliwości przemawiania w wielu zborach w tamtej okolicy. W efekcie tego sam wynajmuje niedokończony budynek, w hrabstwie Union w Pensylwanii, w którym organizuje nabożeństwa. W 1933 roku przeprowadza się do Yorku.
W 1934 roku dochodzi do wniosku, że skoro jego służba ma polegać głównie na pisaniu, to równie dobrze może to robić będąc w rodzinnej Anglii, gdzie wyjeżdża w 1934 roku i osiada w Cheltenham w hrabstwie Gloucestershire. Czuje się osamotniony i załamany poniesionymi niepowodzeniami.
W 1936 roku przeprowadził się do Hove, na południowym wybrzeżu w pobliżu Brighton. Po śmierci ojca w 1933 r. odziedziczył majątek, który pozwolił jemu i jego żonie dożyć, bez obaw finansowych, aż do śmierci. Poświęcił się więc całkowicie studiom nad Pismem Świętym, pracując metodycznie, w sposób zdyscyplinowany, niczym żołnierz. W 1940 r., ponieważ Hove stało się regularnym celem niemieckich nalotów, Pinkowie przeprowadzili się do Stornoway, Isle of Lewis, Hebrydy Zewnętrzne, w Szkocji, gdzie pozostali do końca życia.
Choć wyspa była istnym bastionem kalwinizmu, jednak nabożeństwa odbywały się tu głównie w językach: szkockim gaelickim, a goście nie byli szczególnie mile widziani, więc i tu publicznie nauczać nie mógł. Niechętnie przyjmował gości i koncentrował się, z wielkim samozaparciem i samodyscypliną, na pracy i korespondencji ze swoimi czytelnikami.
W 1951 rozchorował się. Odmawiał jednak brania lekarstw, które uśmierzyłyby ból fizyczny, gdyż obawiał się, że przytępią one również część jego zdolności intelektualnych. Zmarł 15 lipca 1952 r., a jego ostatnie słowa brzmiały: „Pisma same się wyjaśniają”. Materiały pisane, które po sobie pozostawił pozwoliły aby pismo Studies in the Scriptures ukazywało się do grudnia 1953 roku.
O ile, być może z powodu swojego indywidualizmu i szorstkiego, nieumiejętnego sposobu prowadzenia dyskusji, osobiście nie był osobą zbyt wpływową, o tyle dzieła, które napisał miały ogromny wpływ na wielu pastorów i nauczycieli w XX wieku. Należy do nich choćby Martyn Lloyd-Jones. Poprzez ich nauczanie zaś i lekturę jego spuścizny, na wielu ewangelicznie wierzących.
Odrzucony za życia z powodu sprzeciwu wobec szerzącego się w kościołach arminianizmu, zyskał spore uznanie po śmierci, gdy nauczanie reformowane, również za sprawą jego dzieł, zaczęło znowu przeważać. Do 1982 roku wydawnictwo Baker Book House opublikowało 22 jego książki i sprzedało 350 tys. ich egzemplarzy. Wydawnictwo Banner of Truth Trust, które w roku 1961 wydało Suwerenność Boga w okrojonej wersji, aby usunąć występujący w niej rzekomo hiperkalwinizm, do roku 2004 sprzedało 177 tys. jej egzemplarzy. Uważa się, że to właśnie, jego pierwsze dzieło - Suwerenność Boga, najbardziej przekierowało myślenie młodego pokolenia ku doktrynie reformowanej. Jego książki i artykuły, pozostając wciąż aktualne i atrakcyjne w ewangelicznych środowiskach, po dziś dzień są dostępne w sprzedaży, a darmowe ich wersje można czytać, bądź słuchać w Internecie.