| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
August Wenzinger (ur. 14 listopada 1905 w Bazylei[1][2], zm. 25 grudnia 1996 tamże[1]) – szwajcarski wiolonczelista, gambista i dyrygent.
W latach 1915–1927 był uczniem konserwatorium w Bazylei[1]. Naukę kontynuował w latach 1927–1929 u Paula Grümmera (wiolonczela) i Philippa Jarnacha (teoria) w Hochschule für Musik w Kolonii[1][2]. Pełnił funkcję pierwszego wiolonczelisty Philharmonische Gesellschaft w Bremie (1929–1934) oraz Allgemeine Musikgesellschaft w Bazylei (1936–1970)[1][2]. Od 1933 do 1947 roku był także członkiem Basler Streichquartett[1]. W 1960 roku otrzymał tytuł doktora honoris caursa uniwersytetu w Bazylei[1].
Był propagatorem wykonywania muzyki barokowej na instrumentach historycznych[1][2]. W 1930 roku wspólnie z flecistą Gustavem Scheckiem założył Kammermusikkreis Scheck–Wenzinger[1]. Był współzałożycielem powołanej w 1933 roku Schola Cantorum Basiliensis, gdzie uczył gry na violi da gamba[1][2]. W latach 1954–1958 prowadził zespół Capella Coloniensis[1][2]. Od 1958 do 1966 roku wystawiał opery barokowe w Herrenhausen w Hanowerze[1][2]. Opublikował prace Gambenübung (2 tomy, 1935 i 1938) oraz Gambenfibel (razem z Marianne Majer, 1943)[1][2].