Benedykt Zientara

Benedykt Zientara
	; Benedykt Zientara w latach 60.
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	15 czerwca 1928 ; Ołtarzew
Data i miejsce śmierci	11 maja 1983 ; Warszawa
	profesor nauk humanistycznych
	Specjalność: historia, mediewistyka
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1954 ; Uniwersytet Warszawski
Habilitacja	1961 ; Uniwersytet Warszawski
Profesura	1971
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Benedykt Zientara (ur. 15 czerwca 1928 w Ołtarzewie, zm. 11 maja 1983 w Warszawie) – polski profesor nauk historycznych^[1], mediewista, profesor zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego.

Życiorys

Przed II wojną światową uczył się w Zegrzu. Pod koniec wojny kształcił się na tajnych kompletach w Ożarowie Mazowieckim. W 1947 zdał maturę w Warszawie, w XXI LO im. Hugona Kołłątaja. Następnie rozpoczął studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim.

W 1949 został asystentem w Muzeum Historycznym miasta stołecznego Warszawy, a rok później na Uniwersytecie Warszawskim. Na tej uczelni pracował do końca życia. W latach 1953–1961 był także pracownikiem Instytutu Historii PAN. W 1954 uzyskał stopień kandydata nauk (doktora) na podstawie pracy Dzieje małopolskiego hutnictwa żelaznego w XIV–XVII w. napisanej pod kierunkiem Mariana Małowista. W 1961 habilitował się na podstawie pracy Kryzys agrarny Marchii Wkrzańskiej w XIV w. W 1967 otrzymał stanowisko docenta, w 1971 tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1981 profesora zwyczajnego.

20 sierpnia 1980 roku podpisał apel 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami^[2]. Jego książka Despotyzm i tradycje demokratyczne w dawnej historii Rosji została wydana w drugim obiegu w 1983 roku nakładem Biblioteki Obserwatora Wojennego^[3].

Został pochowany na cmentarzu Bródnowskim (kw. 11B-1-27).

Życie prywatne

Jego żoną była Maria Płaczkowska. Miał trzech synów: Piotra, Andrzeja i Wawrzyńca.

Uczniowie

Do grona jego uczniów zaliczają się m.in. Halina Manikowska i Marek Barański.

Wybrane publikacje

Historia powszechna średniowiecza (1968, 1973, 1994, 1996, 1998, 2000, 2002, 2006, 2008, 2015)
Henryk Brodaty i jego czasy (1975)
Z dziejów rzemiosła w Polsce
Dzieje gospodarcze Polski do roku 1939
Świt narodów europejskich: powstawanie świadomości narodowej na obszarze Europy pokarolińskiej
Dawna Rosja: despotyzm i demokracja
Despotyzm i tradycje demokratyczne w dawnej historii Rosji
Dzieje małopolskiego hutnictwa żelaznego XIV – XVII wiek

Przypisy

↑ Prof. dr hab. Benedykt Zientara, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2021-02-24] .
↑ Apel (dokument KSS KOR, Archiwum Opozycji IV/04.05.43 [b.n.s])
↑ BenedyktB. Zientara BenedyktB., Despotyzm i tradycje demokratyczne w dawnej historii Rosji, 1983 .

Bibliografia

Andrzej Jureczko, Wstęp, [w:] B. Zientara, Bolesław Wysoki. Tułacz, repatriant, malkontent, Kraków 2008, s. 7−31.
Antoni Mączak, Benedykt Zientara (15 VI 1928−11 V 1983), „Przegląd Historyczny”, 75, 1984, nr 3, s. 391−403.

[1] Prof. dr hab. Benedykt Zientara, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2021-02-24] .

[2] Apel (dokument KSS KOR, Archiwum Opozycji IV/04.05.43 [b.n.s])

[3] BenedyktB. Zientara BenedyktB., Despotyzm i tradycje demokratyczne w dawnej historii Rosji, 1983 .

[1]

[2]

[3]