Boeing XP-7 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent |
Boeing |
Typ |
samolot myśliwski |
Załoga |
1 |
Historia | |
Data oblotu |
wrzesień/listopad 1928 |
Lata produkcji |
1928 |
Wycofanie ze służby |
1928 |
Liczba egz. |
1 |
Dane techniczne | |
Napęd |
silnik rzędowy Curtiss V-1570-1 |
Moc |
600 KM |
Wymiary | |
Rozpiętość |
9,75 m |
Długość |
7,31 m |
Wysokość |
7,74 m |
Powierzchnia nośna |
23,40 m² |
Masa | |
Własna |
1070 kg |
Użyteczna |
3260 kg |
Zapas paliwa |
235 l |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
270 km/h na 0 m |
Prędkość minimalna |
98 km/h (lądowania) |
Prędkość wznoszenia |
569 m/min |
Pułap |
6797 m |
Pułap praktyczny |
6436 m |
Zasięg |
402 m |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
1 km 12,7 mm, 1 km 7,62 mm, do 57 kg bomb |
Boeing XP-7 (Boeing Model 93) – amerykański doświadczalny samolot myśliwski myśliwski z lat 20., wersja rozwojowa myśliwca Boeing PW-9D. Zbudowano tylko jeden prototyp.
XP-7 powstał w wyniku modyfikacji ostatniego samolotu z serii Boeing PW-9D (number fabryczny 1026, numer seryjny USAAC 28-41), standardowy silnik Curtiss D-12 (435 KM) został wymieniony na chłodzony cieczą silnik rzędowy typu Curtiss V-1570 o mocy 600 KM[1][2][3][4]. Zamówio 3 maja 1938[4], samolot został dostarczony przekazany USAAC 4 września[5][4]. Zmodyfikowany w taki sposób samolot miał krótszy nos, większą chłodnicę[3][4][4]. Od PW-9D różnił się także całkowicie duraluminiową konstrukcją ogona, innym rodzajem płozy ogonowej i innym systemem sterowania lotkami[4]. Nowy samolot był lżejszy od wersji produkcyjnej ponad 30 kilogramów[2][4].
Samolot (oznaczenie producenta Boeing Model 93) został oblatany w listopadzie 1928[2] (we wrześniu według innego źródła[4]). Testy wykazały, że nowy silnik sprawdzał się w roli jednostki napędowej samolotu myśliwskiego, a samolot był nieco szybszy od jego poprzednika[2][3][4]. USAAC początkowo zamówił cztery P-7 do testów użytkowych, ale przed jego realizacją został on anulowany jako, że seria PW-9 zbliżała się już do końca jej użytecznego życia, a w zakładach Boeinga już pracowano nad jej następcą[2][3][5]. Dostarczony Armii XP-7 został już tam przebudowany z powrotem do standardowej wersji PW-9D[2][3][4][5]. Z wyjątkiem eksperymentalnego XP-9 (XP-8 został ukończony i dostarczony USAAC przez XP-7), był to ostatni myśliwiec Boeinga z silnikiem chłodzonym cieczą[5].