Borys Budka

Borys Budka

Borys Budka (2023)
Pełne imię i nazwisko	Borys Piotr Budka
Data i miejsce urodzenia	11 marca 1978 Czeladź
Minister aktywów państwowych
Okres	od 13 grudnia 2023 do 13 maja 2024
Przynależność polityczna	Platforma Obywatelska
Poprzednik	Marzena Małek
Następca	Jakub Jaworowski
Przewodniczący Klubu Parlamentarnego Koalicja Obywatelska – Platforma Obywatelska, Nowoczesna, Inicjatywa Polska, Zieloni
Okres	od 22 lipca 2021 do 19 grudnia 2023
Przynależność polityczna	Platforma Obywatelska
Poprzednik	Cezary Tomczyk
Następca	Zbigniew Konwiński
Przewodniczący Platformy Obywatelskiej
Okres	od 29 stycznia 2020 do 3 lipca 2021
Poprzednik	Grzegorz Schetyna
Następca	Donald Tusk (p.o.)
Przewodniczący Klubu Parlamentarnego Koalicja Obywatelska – Platforma Obywatelska, Nowoczesna, Inicjatywa Polska, Zieloni
Okres	od 12 listopada 2019 do 25 września 2020
Przynależność polityczna	Platforma Obywatelska
Poprzednik	Sławomir Neumann[1]
Następca	Cezary Tomczyk
Minister sprawiedliwości
Okres	od 4 maja 2015 do 16 listopada 2015
Przynależność polityczna	Platforma Obywatelska
Poprzednik	Cezary Grabarczyk
Następca	Zbigniew Ziobro
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Wiadomości w Wikinews

Borys Piotr Budka (ur. 11 marca 1978 w Czeladzi) – polski prawnik, nauczyciel akademicki, samorządowiec i polityk, radca prawny, doktor nauk ekonomicznych.

Poseł na Sejm VII, VIII, IX i X kadencji (od 2011), minister sprawiedliwości w rządzie Ewy Kopacz (2015), wiceprzewodniczący Platformy Obywatelskiej (2016–2020, od 2021), przewodniczący Klubu Parlamentarnego Koalicji Obywatelskiej (2019–2020, 2021–2023), przewodniczący Platformy Obywatelskiej (2020–2021), minister aktywów państwowych w trzecim rządzie Donalda Tuska (2023–2024), poseł do Parlamentu Europejskiego X kadencji (od 2024).

Życiorys

Wykształcenie i działalność zawodowa

W 2002 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego. Odbył aplikację radcowską, w 2007 rozpoczął praktykę zawodową jako radca prawny^[2]. W 2011 na Uniwersytecie Ekonomicznym w Katowicach na podstawie rozprawy Kwalifikacje pracownicze w stosunku pracy uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych w zakresie ekonomii ze specjalnością w polityce zatrudnienia^[3]. Podjął pracę jako nauczyciel akademicki w Katedrze Prawa na Wydziale Finansów i Ubezpieczeń Akademii Ekonomicznej, po przekształceniach i zmianie nazw − w Katedrze Prawa i Ubezpieczeń Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach^[2][4].

Działalność polityczna

Początkowo należał do Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego^[5]. W 2002 z ramienia Platformy Obywatelskiej^[6], w 2006 jako kandydat lokalnego komitetu^[7] i w 2010 ponownie z listy PO^[8] uzyskiwał mandat radnego Zabrza. Od 2002 do 2005 był wiceprzewodniczącym rady miasta, następnie przez rok pełnił funkcję jej przewodniczącego^[2].

W wyborach parlamentarnych w 2011 uzyskał mandat poselski jako kandydat z listy PO, otrzymując 10 260 głosów w okręgu gliwickim^[9]. W 2014 kandydował na prezydenta Gliwic, zajmując 3. miejsce spośród 6 kandydatów, uzyskując 6192 głosy^[10].

30 kwietnia 2015 premier Ewa Kopacz ogłosiła jego kandydaturę na stanowisko ministra sprawiedliwości w swoim rządzie^[11]. Stanowisko to objął 4 maja 2015^[12].

W wyborach w tym samym roku z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję (dostał 37 761 głosów)^[13]. 16 listopada 2015 zakończył pełnienie funkcji ministra. W Sejmie VIII kadencji został członkiem Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka oraz Komisji Ustawodawczej, a ponadto został zastępcą przewodniczącego Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach^[14]. Został również powołany przez Sejm w skład Krajowej Rady Sądownictwa^[15] (wcześniej w 2015 zasiadał w KRS z urzędu jako minister sprawiedliwości). 26 lutego 2016 wybrany na wiceprzewodniczącego PO^[16]. W listopadzie został powołany na funkcję ministra spraw wewnętrznych i administracji w gabinecie cieni utworzonym przez Platformę Obywatelską^[17].

W wyborach w 2019 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję z ramienia Koalicji Obywatelskiej, otrzymując w okręgu katowickim 99 550 głosów^[18]. 12 listopada 2019 został przewodniczącym Klubu Parlamentarnego Koalicji Obywatelskiej^[19], którym kierował do 25 września 2020^[20].

3 stycznia 2020 ogłosił swój start w wyborach na przewodniczącego Platformy Obywatelskiej^[21]. 25 stycznia 2020 został wybrany na przewodniczącego Platformy Obywatelskiej, pokonując w wyborach bezpośrednich w I turze Tomasza Siemoniaka, Bogdana Zdrojewskiego i Bartłomieja Sienkiewicza^[22]. Funkcję przewodniczącego oficjalnie objął 29 stycznia 2020, gdy ogłoszono oficjalne wyniki wyborów. Zastąpił tym samym dotychczasowego lidera partii Grzegorza Schetynę^[23]. 3 lipca 2021 podczas Rady Krajowej Platformy Obywatelskiej ogłosił swoją rezygnację z funkcji przewodniczącego partii, umożliwiając objęcie funkcji p.o. przewodniczącego przez Donalda Tuska^[24]. W tym samym dniu został wybrany na wiceprzewodniczącego partii^[25], zaś 22 lipca 2021 ponownie objął funkcję przewodniczącego KP KO, zastępując Cezarego Tomczyka^[26].

W 2023 został wybrany na posła X kadencji z wynikiem 101 258 głosów^[27]. 12 grudnia 2023 Sejm X kadencji wybrał go na urząd ministra aktywów państwowych w trzecim rządzie Donalda Tuska^[28][29]. Następnego dnia został przez prezydenta RP Andrzeja Dudę powołany na to stanowisko^[30]. Funkcję przewodniczącego KP KO sprawował do 19 grudnia 2023, kiedy to zastąpił go Zbigniew Konwiński^[31]. W styczniu 2024 został powołany przez prezydenta w skład Rady Dialogu Społecznego^[32].

Przed wyborami do Parlamentu Europejskiego w 2024 otrzymał pierwsze miejsce na liście KO w okręgu śląskim^[33], w związku z czym złożył rezygnację z pełnienia funkcji rządowej^[34]. Ze stanowiska ministra został odwołany 13 maja 2024^[35]. W wyniku głosowania z czerwca 2024 uzyskał mandat europosła X kadencji, zdobywając 334 842 głosy^[33]. W Parlamencie Europejskim został przewodniczącym Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii^[36].

Wyniki wyborcze

Wybory	Komitet wyborczy		Organ	Okręg	Wynik
2002		Platforma Obywatelska	Rada Miasta Zabrze	nr 2	476 (4,51%) [6]
2006		Razem dla Zabrza			550 (5,23%) [7]
2010		Platforma Obywatelska			1174 (9,61%) [8]
2011			Sejm VII kadencji	nr 29	10 260 (3,65%) [9]
2014			Prezydent Miasta Gliwice	–	6192 (11,50%) [10]
2015			Sejm VIII kadencji	nr 29	37 761 (12,86%) [13]
2019		Koalicja Obywatelska	Sejm IX kadencji	nr 31	99 950 (21,20%) [18]
2023			Sejm X kadencji		101 258 (19,24%) [27]
2024			Parlament Europejski X kadencji	nr 11	334 842 (25,14%)[33]

Życie prywatne

Jest synem Józefa (działacza PSL, wcześniej UP, Samoobrony RP i PZPR^[37][38][39]) i Marii (wykonującej zawód notariusza^[40]).

Żonaty z Katarzyną Kuczyńską-Budką^[41], z którą ma córkę Lenę^[42]. Jest biegaczem długodystansowym, startuje w biegach ulicznych^[43]. Rekord życiowy w maratonie (2 godziny 39 minut 3 sekundy) osiągnął w 2009 w pierwszej edycji Silesia Marathon^[44]. Zamieszkał w Gliwicach^[27].

Przypisy

1. Jako przewodniczący Klubu Parlamentarnego Platforma Obywatelska – Koalicja Obywatelska.
2. Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2011-10-14].
3. Dr Borys Budka, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2011-10-14] .
4. Dr Borys Budka. Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach. [dostęp 2023-01-18].
5. Jakub Krzywiecki: Komorowski o wspólnym składaniu kwiatów z politykami opozycji: Zaprosiłem i Budkę, i Hołownię. Przyszli ci, którzy chcieli. Budka odpowiedział, że nie może, ale chciałby. 300polityka.pl, 3 maja 2021. [dostęp 2021-05-03].
6. Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2011-10-14].
7. Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2011-10-14].
8. Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2011-10-14].
9. Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2011-10-14].
10. Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2015-02-08].
11. Borys Budka będzie nowym ministrem sprawiedliwości. gazeta.pl, 30 kwietnia 2015. [dostęp 2015-04-30].
12. Nowy minister sprawiedliwości powołany. „Słynna śląska solidność”. tvn24.pl, 4 maja 2015. [dostęp 2015-05-04].
13. Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
14. Posłowie VIII kadencji: Borys Budka. sejm.gov.pl. [dostęp 2018-07-27].
15. Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie wyboru posła członka Krajowej Rady Sądownictwa (M.P. z 2015 r. poz. 1209).
16. Grabarczyk usunięty z zarządu PO. Siemoniak i Budka – wiceszefami partii. rmf24.pl, 26 lutego 2016. [dostęp 2016-02-26].
17. Poznaj skład Gabinetu Cieni. gabinetcieni.org. [dostęp 2016-11-18].
18. Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-15].
19. Borys Budka szefem klubu parlamentarnego Koalicji Obywatelskiej. wprost.pl, 12 listopada 2019. [dostęp 2019-11-12].
20. Wybory w klubie KO. Jest następca Budki. onet.pl, 25 września 2020. [dostęp 2020-09-25].
21. Borys Budka zgłosił swoją kandydaturę na szefa PO, „Potrzebujemy profesjonalizmu”. polskieradio24.pl, 3 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-26].
22. Borys Budka nowym szefem PO. onet.pl, 25 stycznia 2019. [dostęp 2020-01-25].
23. Są oficjalne wyniki wyborów w PO. Budka przewodniczącym, Schetyna deklaruje wsparcie. onet.pl, 29 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-29].
24. Donald Tusk przejmuje stery PO. „Motywacją jest wiara w zwycięstwo”. rmf24.pl, 3 lipca 2021. [dostęp 2021-07-03].
25. Grabiec: zadania przewodniczącego Platformy wykonuje od tego momentu Donald Tusk. polsatnews.pl, 3 lipca 2021. [dostęp 2021-07-03].
26. Michał Wróblewski: Borys Budka nowym szefem klubu KO. Cezary Tomczyk żegna się z funkcją. wp.pl, 22 lipca 2021. [dostęp 2021-07-22].
27. Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2024-03-22].
28. Druk nr 96: Przedstawiony przez Prezesa Rady Ministrów wniosek w sprawie wyboru członków Rady Ministrów. sejm.gov.pl, 12 grudnia 2023. [dostęp 2023-12-13].
29. Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 grudnia 2023 r. w sprawie wyboru w skład Rady Ministrów (M.P. z 2023 r. poz. 1381).
30. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 grudnia 2023 r. nr 1131.45.2023 o powołaniu w skład Rady Ministrów (M.P. z 2023 r. poz. 1383).
31. Mateusz Czmiel: Nowy szef klubu PO. „Człowiek od roboty”. wp.pl, 19 grudnia 2023. [dostęp 2023-12-19].
32. Karolina Gawot: Prezydent powołał ministrów do Rady Dialogu Społecznego. interia.pl, 30 stycznia 2024. [dostęp 2024-01-30].
33. Serwis PKW – Wybory 2024. [dostęp 2024-06-10].
34. Rekonstrukcja rządu. Zmiany w 4 resortach. gov.pl, 10 maja 2024. [dostęp 2024-05-13].
35. Oficjalne zaprzysiężenie nowych ministrów – priorytetem niezmiennie bezpieczeństwo. gov.pl, 13 maja 2024. [dostęp 2024-05-13].
36. Łukasz Osiński: Budka szefem komisji przemysłu, badań naukowych i energii PE. PAP, 23 lipca 2024. [dostęp 2024-07-23].
37. Przemysław Jedlecki: Od radnego w Zabrzu po szefa Platformy. Kim jest Borys Budka?. wyborcza.pl, 25 stycznia 2020. [dostęp 2020-11-20].
38. Dzieci Niesiołowskiego i Palikota wchodzą do gry. niezalezna.pl, 27 stycznia 2017. [dostęp 2020-11-20].
39. Wojciech Cieśla: Szeryf z Osiedla Pokoju. newsweek.pl, 10 maja 2015. [dostęp 2020-11-20].
40. Nieznane fakty z życia Borysa Budki. fakt.pl, 26 stycznia 2020. [dostęp 2020-09-25].
41. Popularni prezydenci nie wystartują w wyborach. „Wspólnota”, s. 19, 27 stycznia 2024. 
42. Aleksandra Frankowska: Gdy się poznali, ona miała już córkę. Borysa Budkę i jego żonę dzieli 7 lat. Viva.pl, 15 grudnia 2023. [dostęp 2024-05-07].
43. Cieszyński Fortuna Bieg: Wyniki zawodów. maratonypolskie.pl. [dostęp 2018-11-03].
44. Silesia Marathon, 3 maja 2009: Klasyfikacja generalna maratonu. silesiamarathon.pl. [dostęp 2018-11-03].

Linki zewnętrzne

• Posłowie IX kadencji: Borys Budka. sejm.gov.pl. [dostęp 2020-01-25].

Kontrola autorytatywna (osoba):

• ISNI: 0000000444660107
• VIAF: 307485170
• PLWABN: 9810647548305606
• NUKAT: n2014000676

Encyklopedie internetowe:

• SNL: Borys_Piotr_Budka

Identyfikatory zewnętrzne:

• archiwalna „Nauka Polska”: 236642
• „Ludzie Nauki”: DxO7I81Ab8H