Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||||||||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
|
Branislav Sekulić (serb. Бранислав Секулић, ur. 29 października 1906 w Belgradzie, zm. 24 września 1968 w Bernie[1]) – jugosłowiański piłkarz narodowości serbskiej występujący na pozycji napastnika, reprezentant Jugosławii, trener piłkarski.
Urodzony w Belgradzie Sekulić zaczął grać w piłkę nożną w kilku klubach w Belgradzie, zwłaszcza w Dušanovac, gdzie w wieku 15 lat zaczął grać w pierwszym składzie. W kolejnych latach występował w FK Karađorđe Belgrad oraz SK Jugoslavija. Wraz z Jugoslaviją dwukrotnie sięgnął po mistrzostwo Jugosławii w sezonach 1924 i 1925[2].
Następnie przeniósł się do Francji i Paryża. W trakcie sezonu 1926/27 przybył do SO Montpellier. Swój pierwszy mecz w klubie rozegrał 23 stycznia 1927 podczas towarzyskiego starcia z FC Sète. Sekulić wraz z klubem zdobył Puchar Francji w sezonie 1928/29[2].
W 1929 dołączył na krótko do Club Français. Następnie do 1935 występował w Szwajcarii, gdzie grał dla Grasshopper Club Zürich oraz Urania Genève Sport. W 1935 powrócił do ojczyzny, do SK Jugoslavija. Karierę piłkarską zakończył jako zawodnik SK Jedinstvo Belgrad.
Nosił przydomek boiskowy Bane (serb. Бaнe).
Sekulić po raz pierwszy w reprezentacji Jugosławii wystąpił 4 listopada 1925 w przegranym 1:2 spotkaniu z Włochami[3].
W 1930 został powołany przez trenera Boško Simonovicia na Mistrzostwa Świata w Urugwaju. Jego reprezentacja zajęła na turnieju 4. miejsce, a on sam zagrał w trzech spotkaniach z Brazylią i późniejszym mistrzem świata Urugwajem[4].
Po raz ostatni w reprezentacji zagrał 13 grudnia 1936 w przegranym 0:1 spotkaniu z Francją. Łącznie w latach 1925–1936 wystąpił w 17 spotkaniach kadry Jugosławii, w których strzelił 8 bramek[4].
Mecze i gole w reprezentacji | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
# | Data | Miasto | Przeciwnik | Gol | Wynik | Rozgrywki |
1. | 04.11.1925 | Padwa | Włochy | 1:2 | towarzyski | |
2. | 10.06.1926 | Zagrzeb | Czechosłowacja | 2:6 | towarzyski | |
3. | 05.10.1926 | Zagrzeb | Rumunia | 2:3 | Puchar Króla Aleksandra I | |
4. | 14.07.1930 | Montevideo | Brazylia | 2:1 | MŚ 1930 | |
5. | 27.07.1930 | Montevideo | Urugwaj | 1:6 | MŚ 1930 | |
6. | 25.10.1931 | Poznań | Polska | 3:6 | towarzyski | |
7. | 07.05.1933 | Zurych | Szwajcaria | 1:4 | towarzyski | |
8. | 01.04.1934 | Belgrad | Bułgaria | 2:3 | towarzyski | |
9. | 26.08.1934 | Belgrad | Polska | 3x | 4:1 | towarzyski |
10. | 02.09.1934 | Praga | Czechosłowacja | 1:3 | towarzyski | |
11. | 23.12.1934 | Ateny | Grecja | 1:2 | Balkan Cup | |
12. | 25.12.1935 | Ateny | Bułgaria | 4:3 | Balkan Cup | |
13. | 17.06.1935 | Sofia | Rumunia | 2:0 | Balkan Cup | |
14. | 18.08.1935 | Katowice | Polska | 3:2 | towarzyski | |
15. | 06.09.1935 | Belgrad | Czechosłowacja | 0:0 | towarzyski | |
16. | 12.07.1936 | Stambuł | Turcja | 3:3 | towarzyski | |
17. | 13.12.1936 | Paryż | Francja | 0:1 | towarzyski |
W 1948 został trenerem drużyny FK Vojvodina. W zespole z Nowego Sadu pracował do 1951. Następnie w 1953 podjął pracę w Crvenej zvezdzie. Przeciwnik rządów Titoistów, w 1956 definitywnie opuścił Jugosławię i przybył do Szwajcarii.
Następnie został trenerem FC Fribourg, z którym świętował awans do Nationalligi A w 1962[5]. Przez pewien czas zarządzał także szwajcarską drużyną narodową. Trenował jeszcze takie kluby jak RFC de Liège i SC Young Fellows Juventus[6].