Bruno Bianchi (lekkoatleta)

Bruno Bianchi

Data i miejsce urodzenia	8 lutego 1939 Genua
Wzrost	185 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy Halowe mistrzostwa Europy srebro Dortmund 1966 sztafeta 4+3+2+1 okrążenie Uniwersjada złoto Budapeszt 1965 sztafeta 4 × 400 m

Bruno Bianchi (ur. 8 lutego 1939 w Genui^[1]) – włoski lekkoatleta, sprinter.

Specjalizował się w biegu na 400 metrów. Wystąpił w sztafecie 4 × 400 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio, ale włoska sztafeta w składzie: Bianchi, Salvatore Morale, Roberto Frinolli i Sergio Bello odpadła w eliminacjach^[1].

Zdobył złoty medal w sztafecie 4 × 400 metrów na uniwersjadzie w 1965 w Budapeszcie (wraz z nim biegli w sztafecie Gian Paolo Iraldo, Frinolli i Bello)^[2].

Na pierwszych europejskich igrzyskach halowych w 1966 w Dortmundzie Bianchi zdobył srebrny medal w sztafecie szwedzkiej 4+3+2+1 okrążenie (Włosi biegli w składzie: Bianchi, Bello, Sergio Ottolina i Ippolito Giani)^[3]. Na mistrzostwach Europy w 1966 w Budapeszcie zajął 6. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Bianchi, Frinolli, Furio Fusi i Bello)^[4]. Odpadł w eliminacjach sztafety 4 × 2 okrążenia (w składzie: Giani, Frinolli, Bianchi i Bello) na europejskich igrzyskach halowych w 1967 w Pradze^[5].

W 1980 został mistrzem Europy weteranów w biegu na 200 metrów i biegu na 400 metrów w kategorii powyżej 40 lat^[6].

Bianchi był mistrzem Włoch w biegu na 400 metrów w 1964, w sztafecie 4 × 100 metrów w 1963 i 1968, w sztafecie 4 × 200 metrów w 1971 oraz w sztafecie 4 × 400 metrów w latach 1962–1971^[7][8]. W hali był mistrzem w biegu na 400 metrów w 1970 i 1971^[9].

Trzykrotnie poprawiał rekord Włoch w sztafecie 4 × 400 metrów do wyniku 3:05,8, osiągniętego 21 lipca 1968 w Brescii^[10].

Przypisy

1. Bruno Bianchi [online], olympedia.org [dostęp 2020-07-06]  (ang.).
2. Podio internazionale dal 1908 al 2008. Uomini [online], sportolimpico.it, 1 listopada 2008, s. 3, 6, 7 [dostęp 2019-04-07]  (wł.).
3. Alain Bouillé (red.): L’Athlétisme Européen en Salle. Paryż: Fédération Française d’Athlétisme, 1994, s. 15.
4. Berlin 2018 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 527 [dostęp 2019-04-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14]  (ang.).
5. Alain Bouillé (red.): L’Athlétisme Européen en Salle. Paryż: Fédération Française d’Athlétisme, 1994, s. 17.
6. European Veteran Championships (Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2019-04-07]  (ang.).
7. Italian Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2019-04-07]  (ang.).
8. Campionati "assoluti" – uomini. Tutti i campioni italiani – 1906-2018 [online], sportolimpico.it, s. 6 [dostęp 2019-04-07]  (wł.).
9. Italian Indoor Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2019-04-07]  (ang.).
10. Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 204. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).