Bucky Walters

Bucky Walters
Ilustracja
miotacz
Pełne imię i nazwisko

William Henry Walters

Data i miejsce urodzenia

19 kwietnia 1909
Filadelfia

Data i miejsce śmierci

20 kwietnia 1991
Abington

Odbijał

prawą

Rzucał

prawą

Debiut

18 września 1931

Ostatni występ

23 lipca 1950

Statystyki
Win–loss record

198–160

ERA

3,30

Strikeouty

1107

Kariera klubowa
Lata Kluby
1929–1932 Boston Braves
1934–1938 Philadelphia Phillies
1938–1948 Cincinnati Reds
1950 Boston Braves
Kariera menedżerska
Lata Kluby
1948–1949 Cincinnati Reds

William Henry Walters (ur. 19 kwietnia 1909, zm. 20 kwietnia 1991) – amerykański baseballista, który występował na pozycji miotacza przez 16 sezonów w Major League Baseball.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1929 roku podpisał kontrakt z Boston Braves i 18 września 1931 w meczu przeciwko Pittsburgh Pirates zadebiutował w MLB[1][2]. Trzy lata później został sprzedany za 60 tysięcy dolarów do San Francisco Missions z Pacific Coast League, gdzie występował głównie na pozycji trzeciobazowego i miał średnią uderzeń 0,376 w 91 rozegranych spotkaniach[3][4]. W lipcu 1933 przeszedł do Boston Red Sox, a rok później do Philadelphia Phillies[3].

W sezonie 1936, w którym Phillies przegrali 100 meczów, miał najwięcej w National League porażek i najwięcej rozegranych shutoutów (4)[1][5]. Rok później po raz pierwszy wystąpił w Meczu Gwiazd[1]. W czerwcu 1938 w ramach wymiany zawodników i 55 tysięcy dolarów przeszedł do Cincinnati Reds[3][5]. W 1939 zwyciężył w lidze w klasyfikacji zwycięstw (27), miał najlepszy wskaźnik ERA (2,29), rozegrał najwięcej pełnych spotkań (31) i inningów (319), a także zwyciężył w klasyfikacji strikeouts (137) i został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem[1][5][6]. W tym samym roku wystąpił w 2. meczu World Series, jednak ostatecznie Reds ulegli New York Yankees w czterech spotkaniach[7].

W sezonie 1940 ponownie zwyciężył w National League między innymi w klasyfikacji zwycięstw (22), ERA (2,48), rozegranych pełnych spotkań (29) i inningów (305), a w głosowaniu do nagrody MVP National League zajął 3. miejsce za Frankiem McCormickiem z Reds i Johnnym Mize z St. Louis Cardinals[1][8]. W World Series w 1940 roku, w których Cincinnati Reds pokonali Detroit Tigers 4–3, wystąpił w dwóch meczach (2–0 W–L, 1,50 ERA, 2 CG, 6 SO)[9].

31 lipca 1945 roku w wygranym przez Reds meczu z St. Louis Cardinals doznał kontuzji ramienia, po której nie wrócił do dawnej formy[5]. We wrześniu 1948 klub nie przedłużył z nim kontraktu[3]. W sezonie 1950 rozegrał jeden mecz w zespole Boston Braves[1]. Po zakończeniu kariery był między innymi trenerem miotaczy w Braves i New York Giants, a także skautem w Philadelphia Phillies[4][5]. Zmarł 20 kwietnia 1991, dzień po swoich 82. urodzinach[4].

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
Nagroda/wyróżnienie Lata Źródło
MVP National League 1966 [1]
MVP National League 1939 [6]
6× All-Star 1937, 1939, 1940, 1941, 1942, 1944 [1]
Zwycięzca w World Series 1940 [9]
MLB Triple Crown 1939 [10]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h Bucky Walters Statistics. baseball-reference.com. [dostęp 2012-12-08]. (ang.).
  2. ↑ Braves – Pirates Box Score. baseball-reference.com. [dostęp 2012-12-08]. (ang.).
  3. ↑ a b c d Bucky Walters Transactions. baseball-reference.com. [dostęp 2012-12-08]. (ang.).
  4. ↑ a b c Bucky Walters Class of 1958. reds.com. [dostęp 2012-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 listopada 2012)]. (ang.).
  5. ↑ a b c d e Bucky Walters. sabr.com. [dostęp 2012-12-08]. (ang.).
  6. ↑ a b 1939 NL MVP Voting. baseball-reference.com. [dostęp 2012-12-08]. (ang.).
  7. ↑ 1939 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2012-12-08]. (ang.).
  8. ↑ 1940 NL MVP Voting. baseball-reference.com. [dostęp 2012-12-08]. (ang.).
  9. ↑ a b 1940 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2012-12-08]. (ang.).
  10. ↑ Triple Crown Winners: Pitching. mlb.com. [dostęp 2013-07-20]. (ang.).
MVP National League