Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
186 cm | ||||||||||||||
Masa ciała |
98 kg | ||||||||||||||
Rugby union | |||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Reprezentacja narodowa | |||||||||||||||
|
Caleb Brown (ur. 8 marca 1987 w Gold Coast) – australijski rugbysta grający na pozycji skrzydłowego ataku, reprezentant kraju w rugby 7.
Uczęszczał do The Southport School, gdzie występował w pierwszej drużynie[1][2][3][4] i w latach 2003–2004 otrzymywał powołania do kadry Australian Schoolboys[5][6][7].
Był stypendystą Queensland Academy of Sport[8] oraz ogólnokrajowego programu National Talent Squad[9][10]. Był również reprezentantem Queensland w kategorii U-18[11] i po zakończonych na finale mistrzostwach kraju[9][12] otrzymał w 2004 roku wyróżnienie dla najlepszego zawodnika w stanie[13]. Znalazł się w pierwotnym składzie kadry[14], nie zagrał jednak w zakończonym triumfem turnieju rugby 7 na Igrzyskach Wspólnoty Narodów Młodzieży 2004[15].
W styczniu 2005 roku otrzymał kontrakt w zespole Reds, będąc pierwszym od dekady zawodnikiem, od czasów Eltona Flatleya, któremu ta sztuka udała się od razu po ukończeniu szkoły[16][17].
W Super 14 zadebiutował meczem z Crusaders, a następnie pojawił się na boisku jeszcze w dziewięciu spotkaniach[16][18][19]. Został tym samym jednym z pierwszej czwórki stypendystów NTS (pozostałymi byli David Pocock, Josh Holmes i Saia Faingaʻa) grających w tych rozgrywkach[20]. W drugiej części sezonu zagrał w nieoficjalnym spotkaniu reprezentacji Queensland z japońskim klubem NEC Green Rockets, następnie już w barwach Reds wystąpił przeciw rezerwom reprezentacji Fidżi, we wszystkich czterech meczach zakończonej na finale kampanii Australian Provincial Championship oraz meczu z reprezentacją Japonii, a w tych siedmiu spotkaniach zdobył dwanaście przyłożeń[16][18][21]. Po raz drugi przeciw Japończykom wystąpił w listopadzie w ramach drużyny Prime Minister's XV[18][22].
W tym samym roku otrzymał powołanie do reprezentacji U-19 na mistrzostwa świata[23], jednak ostatecznie zamiast do Dubaju udał się do Francji z kadrą U-21 na zakończone czwartą pozycją mistrzostwa świata w tej kategorii wiekowej, podczas których wystąpił we wszystkich pięciu meczach[24][25]. Jego ówczesny trener z Gold Coast Breakers, Grant Batty, typował go już wówczas do występów w seniorskiej reprezentacji[26].
Sezon 2007 był dla niego całkowicie nieudany, z powodu kontuzji nie zagrał bowiem w żadnym spotkaniu Reds ani też w jedynym rozegranym sezonie rozgrywek Australian Rugby Championship pomimo nominacji do drużyny East Coast Aces[16][27][28][29].
W 2008 roku został powołany do kadry rugby siedmioosobowego na cztery turnieje IRB Sevens World Series sezonu 2007/2008[30][31]: w Hongkongu[32], Adelaide[33], Londynie[34] i Edynburgu[35]. Następnie powrócił do Reds w ostatniej kolejce sezonu[19][36].
W czerwcu 2008 roku podpisał dwuletni kontrakt z Western Force[19][37], na pierwsze zgrupowanie udając się wprost ze spotkania Breakers[38]. Udał się z zespołem na tournée na Wyspy Brytyjskie[39], gdzie zagrał w trzech meczach, lecz na treningu powróciła kontuzja ścięgna, która wyeliminowała go z dalszych gier[40][41], a ostatecznie spowodowała rozwiązanie kontraktu z zawodnikiem[42].