Cheracebus | |||
Byrne, Rylands, Carneiro, Lynch Alfaro, Bertuol, da Silva, Messias, Groves, Mittermeier, Farias, Hrbek, Schneider, Sampaio & Boubli, 2016[1] | |||
Przedstawiciel rodzaju – titi czarny (Ch. lugens) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj |
Cheracebus | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Simia lugens Humboldt, 1812 | |||
Synonimy | |||
| |||
Gatunki | |||
|
Cheracebus – rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny titi (Callicebinae) w rodzinie sakowatych (Pitheciidae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w zachodnio-północnej Ameryce Południowej[3][4].
Długość ciała (bez ogona) 23,2–45 cm, długość ogona 41–51 cm; masa ciała 1100–1500 g[4][5].
Rodzaj zdefiniował w 2016 roku międzynarodowy zespół zoologów (Brytyjczycy Hazel Byrne, Anthony Brome Rylands, Colin Peter Groves i Jean Philippe Boubli, Brazylijczycy Jeferson C. Carneiro, Fabricio Bertuol, Maria Nazareth Ferreira da Silva, Mariluce Messias, Izeni Farias, Horacio Schneider i Iracilda Sampaio, Amerykanie Jessica Lynch Alfaro i Russell Alan Mittermeier oraz Czech Tomáš Hrbek) w artykule poświęconym powiązaniom filogenetyczne w obrębie rodzaju Callicebus wraz z pierwszą oceną taksonomii opartej na dowodach molekularnych, opublikowanym w czasopiśmie Frontiers in Zoology[1]. Gatunkiem typowym jest (oznaczenie oryginalne) titi czarny (Ch. lugens).
Takson wyodrębniony na podstawie danych molekularnych z Callicebus[1]. Do rodzaju należą następujące gatunki[7][5][3]:
Grafika | Gatunek | Autor i rok opisu | Nazwa zwyczajowa[8] | Podgatunki[4][3][5] | Rozmieszczenie geograficzne[4][3][5] | Podstawowe wymiary[4][5][b] | Status IUCN[9] |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Cheracebus lucifer | (O. Thomas, 1914) | titi żółtoręki | gatunek monotypowy | południowo-wschodnia Kolumbia, północno-wschodni Ekwador, północno-wschodnie Peru i północno-zachodnia Brazylia (pomiędzy rzekami Caquetá/Japurá na północy i rzekami Napo/Solimões na południu); zakres wysokości: 100–300 m n.p.m. | DC: 35–41 cm DO: 45–48 cm MC: około 1,5 kg |
LC | |
Cheracebus medemi | (Hershkovitz, 1963) | titi kolumbijski | gatunek monotypowy | endemit Kolumbii (Putumayo (na wschód od podnóży Andów, między górnym biegiem rzeki Caquetá a rzeką Putumayo; niejasna wschodnia granica zasięgu)); zakres wysokości: 100–450 m n.p.m. | DC: 23–36 cm DO: 42–49 cm MC: 1,1–1,5 kg |
VU | |
Cheracebus regulus | (O. Thomas, 1927) | titi rudogłowy | gatunek monotypowy | endemit Brazylii (Amazonas (na południe od rzeki Solimões, na wschód od dolnej rzeki Javari, na zachód od dolnej rzeki Juruá; południowa granica zasięgu niejasna)); zakres wysokości: 100–200 m n.p.m. | DC: 37–45 cm DO: 44–49 cm MC: 1–1,5 Kg |
LC | |
Cheracebus torquatus | (Hoffmannsegg, 1807) | titi obrożny | gatunek monotypowy | endemit Brazylii (Amazonas (na południe od rzeki Solimões, na wschód od dolnej rzeki Juruá, na zachód od systemu rzecznego Purús/Tapauá; południowa granica zasięgu niejasna)); zakres wysokości: 100–1000 m n.p.m. | DC: 30–40 cm DO: 41–49 cm MC: 1–1,5 kg |
LC | |
Cheracebus lugens | (Humboldt, 1812) | titi czarny | gatunek monotypowy | wschodnia Kolumbia, południowa Wenezuela i północno-zachodnia Brazylia (na północ od rzeki Caquetá, na południe od rzeki Ventuari i środkowego biegu rzeki Orinoko do rzeki Japurá i rzeki Solimões, na wschód do rzeki Branco); zakres wysokości: 100–1000 m n.p.m. | DC: 30–40 cm DO: 41–49 cm MC: 1–1,5 kg |
LC | |
Cheracebus aquinoi | Rengifo, D’Elía, G. García, Charpentier & Cornejo, 2022 | gatunek monotypowy[10] | endemit Peru (Loreto między rzekami Nanay i Tigre)[10] | brak danych[10] | NE |
Kategorie IUCN: LC – gatunek najmniejszej troski, VU – gatunek narażony, ; NE – gatunki niepoddane jeszcze ocenie.