Chiara Bazzoni

Chiara Bazzoni

Chiara Bazzoni (z tyłu, z lewej, z napisem ITA na koszulce)
Data i miejsce urodzenia	5 lipca 1984 Arezzo
Wzrost	172 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy Mistrzostwa Europy brąz Barcelona 2010 sztafeta 4 × 400 m brąz Amsterdam 2016 sztafeta 4 × 400 m Halowe mistrzostwa Europy brąz Glasgow 2019 sztafeta 4 × 400 m Igrzyska śródziemnomorskie złoto Mersin 2013 bieg na 400 m złoto Mersin 2013 sztafeta 4 × 400 m
Multimedia w Wikimedia Commons

Chiara Bazzoni (ur. 5 lipca 1984 w Arezzo^[1][2]) – włoska lekkoatletka, sprinterka.

Specjalizuje się w biegu na 400 metrów. Zdobyła brązowy medal w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Bazzoni, Marta Milani, Maria Enrica Spacca i Libania Grenot) na mistrzostwach Europy w 2010 w Barcelonie (po dyskwalifikacji z powodu dopingu sztafety rosyjskiej)^[3]. Na halowych mistrzostwach Europy w 2011 w Paryżu zajęła 4. miejsce w tej konkurencji^[4]. Odpadła w eliminacjach sztafety 4 × 400 metrów na mistrzostwach świata w 2011 w Daegu^[5], a także w biegu na 400 metrów i sztafecie 4 × 400 metrów na mistrzostwach Europy w 2012 w Helsinkach^[6]. Wystąpiła w sztafecie 4 × 400 metrów na igrzyskach olimpijskich w 2012 w Londynie, ale odpadła w eliminacjach^[1]. Odpadła w eliminacjach biegu na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 2013 w Göteborgu^[7].

Zwyciężyła w biegu na 400 metrów i w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Spacca, Elena Maria Bonfanti, Maria Benedicta Chigbolu i Bazzani) na igrzyskach śródziemnomorskich w 2013 w Mersin^[8]. Odpadła w półfinale biegu na 400 metrów na mistrzostwach świata w 2013 w Moskwie, a sztafeta 4 × 400 metrów z jej udziałem została w finale zdyskwalifikowana^[9]. Odpadła w eliminacjach sztafety 4 × 400 metrów na halowych mistrzostwach świata w 2014 w Sopocie^[10]. Na mistrzostwach Europy w 2014 w Zurychu odpadła w półfinale biegu na 400 metrów i zajęła 7. miejsce w finale sztafety4 × 400 metrów^[11]. Odpadła w eliminacjach biegu na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 2015 w Pradze^[12] i w eliminacjach sztafety sztafety4 × 400 metrów na mistrzostwach świata w 2015 w Pekinie^[13].

Zdobyła brązowy medal w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Chigbolu, Spacca, Bazzoni i Grenot) na mistrzostwach Europy w 2016 w Amsterdamie^[14]. Była rezerwową zawodniczką w tej konkurencji na igrzyskach olimpijskich w 2016 w Rio de Janeiro. Na halowych mistrzostwach świata w 2018 w Birmingham zajęła 5. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów^[15].

Zdobyła brązowy medal w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Raphaela Lukudo, Ayomide Folorunso, Bazzoni i Milani) na halowych mistrzostwach Europy w 2019^[16].

Bazzoni była mistrzynią Włoch w biegu na 400 metrów w 2013 oraz w sztafecie 4 × 400 metrów w latach 2008, 2009, 2011–2015, 2017 i 2018^[17], a w hali była mistrzynią swego kraju w biegu na 400 metrów w latach 2013–2015 oraz w sztafecie 4 × 200 metrów w 2015^[18].

Jest byłą rekordzistką Włoch w sztafecie 4 × 400 metrów na otwartym stadionie z czasem 3:25,71 (1 sierpnia 2010 w Barcelonie)^[19] i w hali z wynikiem 3:31,55 (4 marca 2018 w Birmingham)^[20].

Rekordy życiowe Bazzoni^[18]:

• bieg na 400 metrów – 52,06 (28 czerwca 2013, Mersin)
• bieg na 400 metrów (hala) – 53,44 (23 lutego 2014, Ankona)

Przypisy

1. Chiara Bazzoni [online], olympedia.org [dostęp 2020-07-05]  (ang.).
2. Chiara Bazzoni [online], Federazione Italiana di Atletica Leggera [dostęp 2019-07-09]  (wł.).
3. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 635–636 [dostęp 2019-07-09] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14]  (ang.).
4. European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 599–600 [dostęp 2019-07-09] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03]  (ang.).
5. IAAF World Championships – London 2017, Statistics Handbook [online], IAAF, s. 358–359 [dostęp 2019-07-09]  (ang.).
6. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 641, 645 [dostęp 2019-07-09] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14]  (ang.).
7. European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 605 [dostęp 2019-07-09] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03]  (ang.).
8. JEUX MEDITERRANEENS DE MERSIN (TUR) 20/30 JUIN 2013 [online], cijm.org.gr [dostęp 2019-07-09]  (fr.).
9. IAAF World Championships – London 2017, Statistics Handbook [online], IAAF, s. 255, 359 [dostęp 2019-07-09]  (ang.).
10. IAAF World Indoor Championships – Birmingham 2018, Statistics Handbook [online], IAAF, s. 171 [dostęp 2019-07-09]  (ang.).
11. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 651, 656 [dostęp 2019-07-09] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14]  (ang.).
12. European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 614 [dostęp 2019-07-09] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03]  (ang.).
13. IAAF World Championships – London 2017, Statistics Handbook [online], IAAF, s. 360 [dostęp 2019-07-09]  (ang.).
14. Berlin 2018 Leichtathletik–EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 665 [dostęp 2019-07-09] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14]  (ang.).
15. IAAF World Indoor Championships Birmingham, GREAT BRITAIN & N.I. 01 MAR 2018 – 04 MAR 2018 4x400 Metres Relay women – Final [online], World Athletics [dostęp 2021-11-26]  (ang.).
16. European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Results Handbook [online], European Athletics, s. 160 [dostęp 2021-04-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-25]  (ang.).
17. Campionati "assoluti" – donne. Tutti le campionesse italiane – 1923-2018 [online], sportolimpico.it [dostęp 2019-07-09]  (wł.).
18. Chiara Bazzoni: Athlete Profile [online], IAAF [dostęp 2019-07-09]  (ang.).
19. Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 372. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
20. PRIMATI E MIGLIORI PRESTAZIONI ITALIANE indoor [online], Federazione Italiana di Atletica Leggera, s. 2 [dostęp 2019-07-09]  (wł.).