Christa Kinshofer

Christa Kinshofer
Data i miejsce urodzenia	24 stycznia 1961 ; Monachium
Klub	SC Miesbach
Wzrost	172 cm
Debiut w PŚ	Sezon 1976/77
Pierwsze punkty w PŚ	3.01 1977, Oberstaufen (10. miejsce – slalom)
Pierwsze podium w PŚ	18.12 1978, Val d’Isère; (1. miejsce – gigant)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja RFN
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Puchar Świata (Gigant)
Mała Kryształowa Kula ;	1978/1979
	Puchar Świata (Kombinacja)
3. miejsce ;	1980/1981
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Christa Kinshofer-Güthlein (ur. 24 stycznia 1961 w Monachium) – niemiecka narciarka alpejska, trzykrotna medalistka igrzysk olimpijskich, wicemistrzyni świata oraz zdobywczyni Małej Kryształowej Kuli Pucharu Świata w gigancie.

Kariera

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Christa Kinshofer pojawiła się w sezonie 1976/1977. Pierwsze punkty w zawodach Pucharu Świata zdobyła 3 stycznia 1977 roku w Oberstaufen, zajmując dziesiąte miejsce w slalomie. W klasyfikacji generalnej dało jej to 40. miejsce. W kolejnym sezonie nie zdobyła żadnego punktu, jednak już w swoim pierwszym starcie sezonu 1978/1979, 18 grudnia 1978 roku w Val d’Isère, odniosła pierwsze w karierze zwycięstwo, wygrywając giganta. W zawodach tych wyprzedziła Hanni Wenzel z Liechtensteinu i Marie-Theres Nadig ze Szwajcarii. W kolejnych startach jeszcze pięciokrotnie stawała na podium, odnosząc cztery zwycięstwa: 7 stycznia w Les Gets, 6 lutego w Berchtesgaden, 8 marca w Aspen i 11 marca 1979 roku w Heavenly Valley ponownie była najlepsza w gigantach. W klasyfikacji generalnej była ósma, a w klasyfikacji giganta zdobyła Małą Kryształową Kulę.

Pierwszy medal w karierze wywalczyła podczas rozgrywanych w 1980 roku igrzysk olimpijskich w Lake Placid. Po pierwszym przejeździe slalomu Kinshofer zajmowała drugie miejsce, tracąc do prowadzącej Hanni Wenzel 0,24 sekundy. W drugim przejeździe również osiągnęła drugi czas, dało to jej drugi łączny wynik i srebrny medal. Ostatecznie straciła 1,41 sekundy do Wenzel, a o 1,49 sekundy wyprzedziła Szwajcarkę Erikę Hess. Na tych samych igrzyskach wystartowała także w gigancie, który ukończyła na piątej pozycji. W zawodach pucharowych punktowała wielokrotnie, jednak na podium stanęła tylko raz: 11 marca 1980 roku w Saalbach-Hinterglemm była druga w slalomie. Sezon 1979/1980 ukończyła na jedenastej pozycji w klasyfikacji generalnej i dziewiątej w gigancie. Kolejne zwycięstwo odniosła 21 stycznia 1981 roku w Crans-Montana, gdzie okazała się najlepsza w kombinacji. Oprócz tego jeszcze sześć razy plasowała się w najlepszej trójce i sezon 1980/1981 zakończyła na dziewiątej pozycji. Była również trzecia w klasyfikacji kombinacji i ósma w gigancie.

Przez pięć kolejnych lat osiągała słabsze wyniki, na podium stanęła tylko raz: 18 grudnia 1981 roku w Piancavallo była trzecia w kombinacji. Od sezonu 1983/1984 do sezonu 1986/1987 reprezentowała barwy Holandii, jednak punktowała sporadycznie. W tym czasie wystąpiła na mistrzostwach świata w Schladming w 1982 roku, gdzie byłą dziewiąta w gigancie, a rywalizacji w slalomie nie ukończyła. Nie wystąpiła jednak na rozgrywanych dwa lata później igrzyskach w Sarajewie.

Od sezonu 1987/1988 ponownie reprezentowała RFN i znalazła się w kadrze tego kraju na igrzyska olimpijskie w Calgary. Kinshofer rozpoczęła starty od kombinacji, której jednak nie ukończyła. Następnie zajęła dziesiąte miejsce w supergigancie, a trzy dni później zdobyła srebrny medal w gigancie. W zawodach tych rozdzieliła na podium dwie Szwajcarki: Vreni Schneider oraz Marię Walliser. W swoim ostatnim starcie zdobyła brązowy medal w slalomie, uzyskując piąty czas pierwszego przejazdu i trzeci wynik drugiego przejazdu. Ostatecznie wyprzedziły ją tylko Vreni Schneider i Mateja Svet z Jugosławii. W zawodach pucharowych dwukrotnie stawała na podium: 19 grudnia 1987 roku w Piancavallo wygrała slalom, a 24 stycznia 1988 roku w Bad Gastein w tej samej konkurencji była druga. W marcu 1988 roku zakończyła karierę.

Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw RFN, w tym złote: w gigancie w latach 1979-1981, slalomie w latach 1980-1981 oraz supergigancie w 1988 roku. W 1979 roku została wybrana sportowcem roku w RFN. Po zakończeniu kariery zajmuje się organizowaniem zawodów sportowych.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
5.	21 lutego	1980	Lake Placid	Gigant	2:41,66 min	+0,97 s	Hanni Wenzel
2.	23 lutego	1980	Lake Placid	Slalom	1:25,09 min	+1,41 s	Hanni Wenzel
DNF	21 lutego	1988	Calgary	Kombinacja	29,25 pkt	-	Anita Wachter
10.	22 lutego	1988	Calgary	Supergigant	1:19,03 min	+1,95 s	Sigrid Wolf
2.	24 lutego	1988	Calgary	Gigant	2:06,49 min	+0,93 s	Vreni Schneider
3.	26 lutego	1988	Calgary	Slalom	1:36,69 min	+1,71 s	Vreni Schneider

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
5.	21 lutego	1980	Lake Placid	Gigant	2:41,66 min	+0,97 s	Hanni Wenzel
2.	23 lutego	1980	Lake Placid	Slalom	1:25,09 min	+1,41 s	Hanni Wenzel
9.	2 lutego	1982	Schladming	Gigant	2:37,17 min	+2,56 s	Erika Hess
DNF	6 lutego	1982	Schladming	Slalom	1:41,60 min	-	Erika Hess

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium

Val d’Isère – 18 grudnia 1978 (gigant) – 1. miejsce
Les Gets – 7 stycznia 1979 (gigant) – 1. miejsce
Berchtesgaden – 6 lutego 1979 (gigant) – 1. miejsce
Piancavallo – 19 grudnia 1979 (slalom) – 2. miejsce
Aspen – 8 marca 1979 (gigant) – 1. miejsce
Heavenly Valley – 11 marca 1979 (gigant) – 1. miejsce
Saalbach-Hinterglemm – 11 marca 1980 (slalom) – 2. miejsce
Val d’Isère – 4 grudnia 1980 (gigant) – 3. miejsce
Val d’Isère – 4 grudnia 1980 (kombinacja) – 3. miejsce
Altenmarkt – 18 grudnia 1980 (slalom) – 2. miejsce
Crans-Montana – 19 stycznia 1981 (zjazd) – 3. miejsce
Crans-Montana – 21 stycznia 1981 (kombinacja) – 1. miejsce
Val d’Isère – 24 stycznia 1981 (gigant) – 2. miejsce
Zwiesel – 4 lutego 1981 (gigant) – 2. miejsce
Piancavallo – 18 grudnia 1981 (kombinacja) – 3. miejsce
Bad Gastein – 24 stycznia 1988 (slalom) – 2. miejsce

Bibliografia

Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-21)]. (ang.).