Claude Estier

Claude Estier
Claude Hasday Ezratty
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 stycznia 1925
Paryż

Data i miejsce śmierci

10 marca 2016
Paryż

Zawód, zajęcie

polityk, dziennikarz, pisarz

Alma Mater

Instytut Nauk Politycznych w Paryżu

Stanowisko

deputowany (1967–1968, 1981–1986), poseł do Parlamentu Europejskiego I kadencji (1979–1981), senator (1986–2004)

Partia

SFIO, PSU, CIR, PS

Odznaczenia
Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Multimedia w Wikimedia Commons

Claude Estier, do 1986 Claude Hasday Ezratty (ur. 12 stycznia 1925 w Paryżu, zm. 10 marca 2016 tamże[1]) – francuski polityk, dziennikarz i pisarz, poseł do Parlamentu Europejskiego, deputowany i senator.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie o tradycjach socjalistycznych, jego rodzice byli emigrantami z Grecji i oryginalnie (do 1986) nazywał się Claude Hasday Ezratty. Podczas II wojny światowej przeniósł się z Paryża do Lyonu. Od 1942 działał w ruchu oporu m.in. jako łącznik i nasłuchujący radio, wojnę zakończył w ramach Francuskich Sił Wewnętrznych. W 1946 został absolwentem Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu ze specjalizacją w ekonomii. Przez wiele lat pracował jako dziennikarz, rozpoczynając karierę w „Le Progrès de Lyon”, „Le Populaire” i BBC[2]. Później pisał m.in. dla „Libération” „Le Monde”, „Le Nouvel Observateur” oraz od lat 60. kierował tygodnikiem „L'Unité”. Udzielał się jako komentator polityczny, opublikował również wiele książek[3].

W latach 1945–1947 członek Francuskiej Sekcji Międzynarodówki Robotniczej, wykluczony z partii po krytycznym artykule wobec jednego z ministra Jules’a Mocha. W 1948 członek Zjednoczonej Partii Socjalistycznej. Od 1964 współpracował z Françoisem Mitterrandem i popierającym go Zgromadzeniu Instytucji Republikańskich. Formalnie w 1971 wstąpił do Partii Socjalistycznej, od 1971 do 1979 będąc jej sekretarzem narodowym ds. prasy. W latach 1967–1968 zasiadał w Zgromadzeniu Narodowym, natomiast od 1971 do 1989 zasiadał w radzie miejskiej Paryża. W 1979 wybrany do Parlamentu Europejskiego, w którym był wiceszefem frakcji socjalistycznej[4]. Odszedł z niego w 1981 po powrocie do krajowego parlamentu, w którym kierował komisją spraw zagranicznych (1983–1986). W latach 1986–2004 zasiadał w Senacie, od 1988 pełnił funkcję szefa opozycji i lidera frakcji PS. Po odejściu z Senatu poświęcił się pisaniu biografii, ostatnią książkę ukończył w 2014[3].

Kontrowersje

[edytuj | edytuj kod]

Według Wasilija Mitrochina był wieloletnim agentem KGB, sam Claude Estier zaprzeczał tym informacjom[5]. Według odtajnionych w 2016 dokumentów w latach 80. współpracował również z Securitate pod pseudonimem Stanica[6].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Kawaler (1986) i Oficer (2004) Legii Honorowej[3]. Jego imieniem nazwano jedną z paryskich ulic.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Décès de Claude Estier, ancien président du groupe PS du Sénat et «grognard du mitterrandisme». publicsenat.fr, 10 marca 2016. [dostęp 2022-09-30]. (fr.).
  2. ↑ Michel Noblecourt: L’ancien sénateur Claude Estier est mort à 90 ans. lemonde.fr, 10 marca 2016. [dostęp 2022-09-30]. (fr.).
  3. ↑ a b c ESTIER Claude [EZRATTY Hasday, Claude, dit]. maitron.fr. [dostęp 2022-09-30]. (fr.).
  4. ↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. europarl.europa.eu. [dostęp 2022-09-30].
  5. ↑ La presse parisienne doute de l'ampleur de l'ancien réseau soviétique. letemps.ch, 17 września 1999. [dostęp 2022-09-30]. (fr.).
  6. ↑ Quand Ceaucescu espionnait les Français. lexpress.fr, 10 listopada 2016. [dostęp 2022-09-30]. (fr.).