Claude Laydu

Claude Laydu
Ilustracja
Laydu jako cesarz Walentynian III (Attila, 1954)
Imię i nazwisko

Claude René Laydu

Data i miejsce urodzenia

10 marca 1927
Bruksela

Data i miejsce śmierci

29 lipca 2011
Massy

Zawód

aktor

Współmałżonek

Christine Balli
(dwoje dzieci)

Lata aktywności

1951–1963

Multimedia w Wikimedia Commons

Claude René Laydu (ur. 10 marca 1927 w Brukseli, zm. 29 lipca 2011 w Massy) – belgijsko-szwajcarski aktor filmowy i teatralny. Znany przede wszystkim z roli młodego księdza w Dzienniku wiejskiego proboszcza (1951) Roberta Bressona.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Laydu urodził się i wychował w Brukseli. W 1947 opuścił ją i przeniósł się do Paryża, aby studiować w Conservatoire national supérieur d’art dramatique[1]. Po ukończeniu studiów występował w Teatrze Marigny.

Rozpoznawalność przyniosła mu tytułowa rola w Dzienniku wiejskiego proboszcza (1951) Roberta Bressona, adaptacji prozy Georges’a Bernanosa. Występ ten poprzedzony był starannymi przygotowaniami ze strony aktora – Laydu spotykał się w każdą niedzielę z reżyserem, aby dyskutować nad rolą, spędził także pewien czas w klasztorze[2]. Ponadto, aby nabrać ascetycznego wyglądu, pościł[2]. Za rolę w Dzienniku Laydu otrzymał nominację do Nagrody Brytyjskiej Akademii Filmowej w kategorii najlepszy aktor zagraniczny.

Będąc pod wrażeniem jego występu, Jean Tulard zapisał w swoim Dictionnaire du cinéma (Słowniku kina):

Żaden aktor nie zasługuje na pójście do nieba tak bardzo, jak Laydu[2].

Jego późniejsze występy obejmowały zarówno role komediowe (Le Voyage en Amérique, La route Napoléon),, jak i dramatyczne (Le chemin de Damas, Le Bon Dieu sans confession, Le dialogue des Carmélites)[2]. Aktor często wcielał się także w role duchownych (La guerra de Dios, Raspoutine)[2]. Od połowy lat 60. pojawiał się na ekranie sporadycznie.

Od 1962 Laydu wspólnie ze swoją żoną Christine Balli współtworzyli popularny spektakl lalkowy dla dzieci Bonne Nuit les Petits (Dobranoc, maluchy)[2]. Emisja spektaklu zakończyła się w 1973, doczekała się jednak wznowienia w latach 1994–1997.

Śmierć

[edytuj | edytuj kod]

Laydu zmarł w Paryżu 29 lipca 2011, w wieku 84 lat. Przyczyną była choroba serca[3]. Pochowany został na cmentarzu Montparnasse[4].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
  • 1951: Dziennik wiejskiego proboszcza jako proboszcz z Ambricourt
  • 1952: Podróż do Ameryki (Le Voyage en Amérique) jako François Soalhat
  • 1952: Au coeur de la Casbah jako Michel
  • 1952: Wszyscy jesteśmy mordercami (Nous sommes tous des assassins) jako Philippe Arnaud
  • 1952: Le chemin de Damas jako Etienne
  • 1953: Pan Bóg bez spowiedzi (Le Bon Dieu sans confession) jako Roland Dupont
  • 1953: Wojna boża (La guerra de Dios) jako ojciec Andrés Mendoza
  • 1953: La route Napoléon jako Pierre Marchand
  • 1954: Raspoutine jako Héliodore
  • 1954: Attila jako cesarz Walentynian III
  • 1955: Interdit de séjour jako Pierre Ménard
  • 1956: Altair jako Mario Rossi
  • 1956: Symphonie inachevée jako Franz Schubert
  • 1960: Le dialogue des Carmélites jako Kawaler de la Force
  • 1963: Italienisches Capriccio jako Carlo Goldoni

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Bonne nuit les petits perd son créateur, www.20minutes.fr [dostęp 2022-08-22] (fr.).
  2. ↑ a b c d e f Claude Laydu obituary, www.theguardian.com [dostęp 2022-08-22] (ang.).
  3. ↑ Claude Laydu, French Actor, Dies at 84, www.nytimes.com [dostęp 2022-08-22] (ang.).
  4. ↑ Claude René Laydu, www.findagrave.com [dostęp 2022-08-22] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]