Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Data śmierci | |
Gatunki | |
Zawód | |
Zespoły | |
Schola Cantorum | |
Odznaczenia | |
Strona internetowa |
Clytus Gottwald (ur. 20 listopada 1925 w Szczawnie-Zdroju[1], zm. 18 stycznia 2023[2]) – niemiecki muzykolog, dyrygent chóralny i kompozytor.
Uczył się śpiewu, dyrygentury chóralnej i muzykologii na Uniwersytecie w Tybindze[3]. Studia kontynuował u Helmutha Osthoffa na Uniwersytecie we Frankfurcie nad Menem, w 1961 roku uzyskując tytuł doktora na podstawie dysertacji Johannes Ghiselen – Johannes Verbonnet: Stilkritische Untersuchung zum Problem ihrer Identität (wyd. Wiesbaden 1962)[1][3]. W 1960 roku założył w Stuttgarcie zespół wokalny Schola Cantorum, specjalizujący się w wykonawstwie muzyki XV i XVI wieku, a później także muzyki współczesnej[1][3]. Dla zespołu tego utwory pisali tacy kompozytorzy jak Friedrich Cerha, Roman Haubenstock-Ramati, György Ligeti, Mauricio Kagel i Pierre Boulez[1]. Wraz ze Schola Cantorum Gottwald występował na licznych festiwalach nowej muzyki, m.in. na festiwalu w Edynburgu (1966), Międzynarodowych Letnich Kursach Nowej Muzyki w Darmstadcie (1968) i Warszawskiej Jesieni (1973)[1].
W latach 1969–1989 był kierownikiem działu nowej muzyki w rozgłośni Südwestrundfunk w Stuttgarcie[3]. Był autorem licznych artykułów poświęconych zarówno muzyce dawnej, jak i muzyce współczesnej[3]. Przygotował edycję dzieł zebranych Johannesa Ghiselina (wyd. Corpus Mensurabilis Musicae, XXIII/l-4, 1961–1968)[1][3]. Skomponował m.in. Sieben Spruchmotetten na chór (1956), Missa super „Anastesos himera” na chór i organy (1957), De profundis na chór i taśmę (1962)[1].
Odznaczony został Krzyżem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec na Wstędze (2014)[4].