Corvus Corax, stoją od lewej: Teufel, Castus Rabensang, Meister Selbfried, Ardor vom Venushügel, Wim; klęczą od lewej: Harmann der Drescher, Hatz, Patrick der Kalauer | |
Rok założenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Gatunek | |
Skład | |
Castus Rabensang – śpiew, dudy, binioù, szałamaja, bombarda, cytra, tromba marina, lira korbowa Venustus Olere („Wim“) – dudy, szałamaja, cynk Tritonus der Teufel (od 1996) – dudy, szałamaja Hatz (od 1997) – perkusja Harmann der Drescher (od 2000) – perkusja Ardor vom Venushügel (od 2002) – dudy, szałamaja, tromba marina Patrick der Kalauer (od 2002) – davul, kotły Jordon (od 2006) – dudy, szałamaja | |
Byli członkowie | |
Meister Selbfried (1990–2005) – dudy, flety, szałamaja, bombarda Der heilige St. Brandanarius („Brandan“) (1993–2002) – dudy, szałamaja, bombarda Donar von Avignon (1993–2002) – perkusja Strahl der Animator (2000–2002) – perkusja | |
Strona internetowa |
Corvus Corax (łac. „kruk”) – zespół muzyczny z Niemiec grający muzykę folkową, znany również pod nazwą Könige der Spielleute (niem. „królowie grajków”). Wschodnioniemiecka grupa została założona pod koniec roku 1989 przez Castusa i Venustusa[1]. Nazwa pochodzi od kruka, którego złapali w NRD i którego musieli przy nielegalnym przekraczaniu granic zostawić: zgodnie uznali, że kruk we wszystkich religiach jest bardzo dobrym i inteligentnym zwierzęciem[2].
Członkowie grali wcześniej w formacji Tippelklimper. Podczas nagrywania muzyki do animowanego filmu nadarzyła się okazja do prywatnych nagrań w studio – ich płyta ukazała się pod nazwą Ante Casu Peccati.
W 1990 połączyli się z grupą Zumpfkopule i wspólnie wystąpili na targach średniowiecznych: współpracę zakończyli wydaniem krążka Congregatio. Wkrótce po tym Meister Selbfried rozwiązał Zumpfkopule, a Corvus Corax zaczęli odbywać coraz więcej koncertów zarówno w Europie, jak i w Japonii.
W 1992 roku grupa powiększyła się do kwintetu. Rozgłośnia Wolnego Berlina (niem. Sender Freies Berlin) sfinansowała kolejny album: Inter Deum Et Diabolum Semper Musica Est. W 1993 po raz pierwszy wystąpili na Turnieju Rycerskim w Kaltenbergu, gdzie od tego czasu zostali stałymi gośćmi.
W 1996 roku razem z singlem Tanzwut powstał projekt, w którym Corvus Corax po raz pierwszy użyli elementów elektronicznych. Doprowadziło to do powstania pobocznej grupy Tanzwut, w której obok instrumentów średniowiecznych używana jest również elektronika. Jako Corvus Corax pozostali wierni wyłącznie tradycyjnym instrumentom. W nadchodzącym czasie nastąpiła kolejna zmiana w składzie, co doprowadziło do tego, że grupa składała się już z ośmiu muzyków.
W 1995 po raz pierwszy wystąpili na Wäscherschloß, gdzie wkrótce również zaczęli się zaliczać do stałych gości. W roku 2000 pozyskali potomka Drakuli jako gościnnego wokalistę na Mille Anni Passi Sunt.
W 2001 grupa udostępniła swoje tytuły dla różnych zespołów oraz DJów do elektronicznego opracowania. Wynikiem tego projektu było CD In Electronica.
W 2005 roku Corvus Corax zdecydowali się na to, aby utwory z Carmina Burana nagrać raz jeszcze. Projekt powstał przy pomocy orkiestry symfonicznej i chóru i został opublikowany pod tytułem Cantus Buranus. Wraz z albumem Venus Vina Musica wrócili szybko do „grajkowej muzyki”, publikując przy tym jednak Cantus Buranus II, będącym kontynuacją Cantus Buranus, i Cantus Buranus – das Orgelwerk, gdzie rozmaite utwory zostały zagrane na organach. W roku 2006 podjęli współpracę z kompozytorem Kaiem Rosenkranz z Piranha Bytes, tworząc soundtrack do Gothic 3.