Czubajeczka czerwonopochwowa

Czubajeczka czerwonopochwowa
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

pieczarkowate

Rodzaj

czubajeczka

Gatunek

czubajeczka czerwonopochwowa

Nazwa systematyczna
Lepiota ignivolvata Bousset & Joss. ex Joss.
Riv. Micol. 33(1): 30 (1990)
Multimedia w Wikimedia Commons

Czubajeczka czerwonopochwowa (Lepiota ignivolvata Bousset & Joss. ex Joss.) – gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lepiota, Agaricaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[2]

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Kapelusz

Średnica 4–10 cm. Młody – półkulisty lub tępostożkowaty, potem łukowaty, w końcu płaskowypukły, na środku tępo wybrzuszony. Brzeg długo pozostaje podwinięty. Powierzchnia gładka, o barwie od ochrowej do czerwonobrązowej, w kierunku brzegu koncentrycznie łuskowata. Łuski o barwie od kremowej do ochrowej na białawym podłożu[3].

Blaszki

Wolne, szerokie, początkowo białe, potem od zarodników przyjmujące kremową barwę. Ostrza równe lub płatowate[3].

Trzon

Wysokość od 6 do 11 cm, średnica od 0,8 do 1,5 cm, walcowaty, początkowo pełny, potem pusty. Posiada białawy, włóknisty pierścień. Powyżej pierścienia powierzchnia jest biała i gładka, poniżej biaława do brązowawej, pokryta brązowawymi łuskami. Nasada trzonu u starszych owocników, oraz po uszkodzeniu pomarańczowa[3].

Miąższ

Biały, o nieprzyjemnym w smaku i aromatycznym zapachu, podobnym do zapachu czubajeczki cuchnącej[3].

Cechy mikroskopowe

Zarodniki typu amerokonidium, elipsoidalne, gładkie, o rozmiarach 9–12 × 5–6 µm, amyloidalne[4].

Występowanie i siedlisko

[edytuj | edytuj kod]

Czubajeczka czerwonopochwowa znana jest w niektórych krajach Europy[5]. W Polsce do 2003 r. w piśmiennictwie naukowym podano tylko jedno stanowisko (Wzgórza Tynieckie w Krakowie, B. Gumińska, 1992). Czubajeczka rosła w lesie mieszanym, wśród liści na wapiennym podłożu. Rozprzestrzenienie w Polsce i stopień zagrożenia nie są znane[2]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych w Niemczech, Danii, Anglii i Szwecji[2].

Siedlisko: lasy liściaste i mieszane, zwłaszcza bukowe i na wapiennej glebie. Owocniki na ziemi, od lipca do listopada[3].

Gatunki podobne

[edytuj | edytuj kod]

Czubajeczka brzuchatozarodnikowa (Lepiota magnispora) ma kapelusz o barwie od pomarańczowej do pomarańczowobrązowej i tej samej barwy łuski. Czubajeczka tarczowata (Lepiota clypeolata) odróżnia się białawym i silnie łuskowatym trzonem[3]. Podobna jest i ma podobny zapach także czubajeczka cuchnąca (Lepiota cristata), ale nie posiada pierścienia[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2019-04-15] (ang.).
  2. ↑ a b c Władysław Wojewoda, Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1
  3. ↑ a b c d e f Pavol Škubla, Wielki atlas grzybów, Poznań: Elipsa, 2007, ISBN 978-83-245-9550-1
  4. ↑ a b First Nature. Lepiota ignivolvata Bousset & Joss. ex Bousset & Joss. [online] [dostęp 2019-04-15] (ang.).
  5. ↑ Discover Life Maps [online] [dostęp 2019-01-06].