Daniel (biskup Winchesteru)

Daniel
Danihel
Biskup Winchesteru
Kraj działania

Wessex

Data urodzenia

nieznana

Data i miejsce śmierci

745
opactwo Malmesbury

Biskup Winchesteru
Okres sprawowania

705-744

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Sakra biskupia

705

Daniel z Winchesteru (Danihel; ur. w VII wieku; zm. 745) – średniowieczny katolicki biskup Winchesteru.

Po śmierci Heddy w 705 roku diecezja Winchester podzielona została na dwie mniejsze: Dorset, Wiltshire, Somerset i Berhshire utworzyły diecezję Salisbury, której biskupem został Aldhelm, natomiast Hampshire, Surrey i Sussex zostały w diecezji Winchester, na czele której stanął świeżo konsekrowany biskup Daniel[1], wykształcony w klasztorze w Malmesbury, przez jego założyciela mnicha Maelduba.

Daniel był głównym informatorem Bedy Czcigodnego, jeśli chodzi o historię królestwa Wessex i pobliskiej wyspy Wright[2]; m.in. dostarczył mu informacji na temat podbojów Caedwalli w Jutlandii i Sussex[3]. Za czasów Daniela do diecezji Winchester został przyłączony podbity i nawrócony lud z wyspy Wright[4]. Z kolei w podległym mu dotychczas Sussex, ustanowiono odrębną diecezję, której pierwszym biskupem został Eadbert[5].

Daniel z Winchesteru znany jest również jako przyjaciel św. Bonifacego. Kiedy św. Bonifacy wyruszył z Rzymu z misją do ludów Germanii, biskup Daniel utrzymywał z nim kontakt korespondencyjny. Zachowały się dwa z jego listów. W jednym z nich Daniel radzi misjonarzowi, by nawracać pogan przez przekonywanie ich w trakcie rozmów, a nie na siłę. Sugerował również, by Bonifacy przedstawiał ludy chrześcijańskie jako obdarzone pomyślnością, w nagrodę za swoją wiarę[6][7] oraz by przedstawiał chrześcijańską prawdę pogańskim mitom[8].

W czasie sprawowania pieczy nad diecezją Winchester, Daniel dwukrotnie (w 721 i 731 roku) udawał się z pielgrzymką do Rzymu. Podczas tej drugiej asystował przy konsekracji biskupa Tatwine.

Kiedy w 744 roku Daniel całkowicie stracił wzrok, zrezygnował z funkcji biskupa Winchester i udał się na emeryturę do klasztoru Malmesbury. Jego następcą został Hunfrith.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Beda, ks.5, rozdz.18
  2. Beda; Wstęp
  3. Yorke, s.179
  4. Beda, ks.4, rozdz.16
  5. Beda, ks.5, rozdz.23
  6. Yorke, s.235
  7. Fletcher, s.242
  8. Robertson, s.111

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]