Daniel Vélasques

Daniel Vélasques
Data i miejsce urodzenia

11 grudnia 1943
Sainte-Marie-aux-Mines

Wzrost

175 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja
Igrzyska olimpijskie
brąz Monachium 1972 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 400 m)
Halowe mistrzostwa Europy
srebro Göteborg 1974 sztafeta 4 × 2 okrążenia

Daniel Roger Vélasques (ur. 11 grudnia 1943 w Sainte-Marie-aux-Mines[1]) – francuski lekkoatleta (sprinter), medalista olimpijski z 1972 i mistrzostw Europy z 1974.

Specjalizował się w biegu na 400 metrów. Zajął 6. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Gilles Bertould, Christian Nicolau, Vélasques i Jean-Claude Nallet) na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach[2].

Zdobył brązowy medal w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Bertould, Vélasques, Francis Kerbiriou i Jacques Carette) na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium, a w biegu na 400 metrów odpadł w ćwierćfinale[1].

Na halowych mistrzostwach Europy w 1974 w Göteborgu zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 2 okrążenia (sztafeta biegła w składzie: Pierre Bonvin, Patrick Salvador, Vélasques i Lionel Malingre)[3].

Zajął 4. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Nallet, Vélasques, Carette i Francis Demarthon) na mistrzostwach Europy w 1974 w Rzymie[4].

Na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu sztafeta francuska w składzie: Hugues Roger, Vélasques, Kerbiriou i Hector Llatser odpadła w eliminacjach[1].

Był wicemistrzem Francji w biegu na 400 metrów w 1972, 1974 i 1976[5], a także brązowym medalistą na tym dystansie w 1967[6].

Był rekordzistą Francji w sztafecie 4 × 400 metrów z wynikiem 3:00,65 osiągniętym 10 września 1972 w Monachium[7].

Rekordy życiowe Daniela Vélasquesa:

Konkurencja Data i miejsce Wynik
bieg na 400 metrów 23 lipca 1972, Colombes 46,15

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Roger Vélasquez [online], olympedia.org [dostęp 2020-07-12] (ang.).
  2. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 542 [dostęp 2019-11-04] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  3. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 436 [dostęp 2021-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  4. ↑ Berlin 2018 Leichtatletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 550 [dostęp 2019-11-04] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  5. ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1970 à 1980 [online], cdm.athle.com, 13 maja 2021, s. 38, 69, 91 [dostęp 2021-05-26] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-15] (fr.).
  6. ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1888 à 1969 [online], cdm.athle.com, 20 maja 2021, s. 287 [dostęp 2021-05-26] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-21] (fr.).
  7. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 202. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]