Data i miejsce urodzenia |
18 grudnia 1902 | ||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
26 lipca 1977 | ||||||||||||||||||||||||||||||
Klub |
SDS Arosa | ||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||
|
David Zogg (ur. 18 grudnia 1902 w Azmoos, zm. 26 lipca 1977 w Arosie) – szwajcarski narciarz alpejski i klasyczny, 7-krotny medalista mistrzostw świata w narciarstwie alpejskim.
Brał udział w igrzyskach olimpijskich w Sankt Moritz w 1928 roku, gdzie zajął 16. miejsce w kombinacji norweskiej[1]. Rok później zwyciężył w zjeździe na zawodach Arlberg-Kandahar w St. Anton am Arlberg[2]. W latach 1929, 1930, 1931 i 1934 triumfował w zawodach Parsenn Derby w Davos[3].
W 1931 roku został pierwszym w historii mistrzem świata w slalomie, wygrywając rywalizację podczas mistrzostw świata w Mürren. W zawodach tych wyprzedził Austriaka Antona Seelosa i Niemca Friedla Däubera[4]. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Cortina d'Ampezzo zajął drugie miejsce w zjeździe. Rozdzielił tam na podium Austriaka Gustava Lantschnera i kolejnego Szwajcara, Otto Furrera[5]. Wynik ten powtórzył podczas mistrzostw świata w Innsbrucku w 1933 roku. Tym razem uplasował się między swym rodakiem, Walterem Pragerem i Austriakiem Hansem Hauserem[5]. Na tych samych mistrzostwach był też między innymi czwarty w kombinacji, przegrywając walkę o podium z Furrerem[6]. Najlepsze wyniki osiągnął na mistrzostwach świata w Sankt Moritz w 1934 roku, gdzie zdobył trzy medale. Zwyciężył w zjeździe[7] i kombinacji[8], a w slalomie był drugi, przegrywając tylko z Niemcem Franzem Pfnürem[9]. Ostatni medal zdobył podczas mistrzostw świata w Mürren. Zajął tam drugie miejsce w slalomie, za Antonem Seelosem i przed Austriakiem Friedlem Pfeiferem[10].
Zogg wystąpił w paru filmach, między innymi w Burzy nad Mont Blanc Arnolda Fancka[11].
Był także czterokrotnym mistrzem Szwajcarii: w zjeździe w latach 1929, 1930 i 1934 oraz w kombinacji alpejskiej w 1931 roku. W lipcu 1939 roku wspólnie z André Rochem, Fritzem Steurim dokonał pierwszego wejścia na Dunagiri (7066 m) w Himalajach[12].
Jego starszy brat Florian również wystąpił na zimowych igrzyskach olimpijskich w 1928, w biegu na 18 kilometrów.
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
10.[13] | 20 lutego | 1931 | Mürren | Zjazd | 1:56,2 | +58,8 | Walter Prager |
1. | 23 lutego | 1931 | Mürren | Slalom | 0:54,6 | - | - |
2. | 4 lutego | 1932 | Cortina d’Ampezzo | Zjazd | 5:10,0 | +02,6 | Gustav Lantschner |
12.[14] | 6 lutego | 1932 | Cortina d’Ampezzo | Slalom | 1:26,1 | +14,3 | Friedl Däuber |
6. | 6 lutego | 1932 | Cortina d’Ampezzo | Kombinacja | 97,555 pkt | -5,090 | Otto Furrer |
2. | 8 lutego | 1933 | Innsbruck | Zjazd | 5:07,0 | +01,02 | Walter Prager |
10.[15] | 9 lutego | 1933 | Innsbruck | Slalom | 2:29,9 | +24,9 | Anton Seelos |
4. | 9 lutego | 1933 | Innsbruck | Kombinacja | 96,150 pkt | +3,465 pkt | Anton Seelos |
1. | 15 lutego | 1934 | Sankt Moritz | Zjazd | 4:27,2 | - | - |
2. | 17 lutego | 1934 | Sankt Moritz | Slalom | 1:49,0 | +01,7 | Franz Pfnür |
1. | 17 lutego | 1934 | Sankt Moritz | Kombinacja | 99,23 pkt | - | - |
2. | 24 lutego | 1935 | Mürren | Slalom | 1:46,1 | +05,0 | Anton Seelos |
20.[16] | 25 lutego | 1935 | Mürren | Zjazd | 3:30,4 | +26,4 | Franz Zingerle |
8.[17] | 25 lutego | 1935 | Mürren | Kombinacja | 96,63 pkt | +4,48 pkt | Anton Seelos |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
16. | 18 lutego | 1928 | Sankt Moritz | Kombinacja norweska | 17,833 pkt | -5,927 pkt | Johan Grøttumsbråten |