Dobrowo
| wieś | |
 Pałac w Dobrowie od strony kościoła | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
47 m n.p.m. |
| Liczba ludności (2014) |
693 |
| Strefa numeracyjna |
94 |
| Kod pocztowy |
78-220[2] |
| Tablice rejestracyjne |
ZBI |
| SIMC |
0313526 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu białogardzkiego  | |
Położenie na mapie gminy Tychowo  | |
 53°59′20″N 16°07′11″E/53,988889 16,119722[1]
| |
| Strona internetowa | |
Dobrowo (niem. Groß Dubberow) – wieś sołecka Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Tychowo[3][4].
W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dobrowo, po jej zniesieniu w gromadzie Pomianowo. W latach 1975–1998 wieś należała do województwa koszalińskiego.
Dobrowo jest siedzibą sołectwa, w skład którego wchodzi przysiółek Dobrówko (niem. Klein Dubberow). Osada Skarszewice została przyłączona do sołectwa Modrolas[5].
Według danych UM na dzień 31 grudnia 2014 roku wieś miała 693 stałych mieszkańców[6].
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Wieś wielodrożnicowa leży ok. 13 km na północny zachód od Tychowa, między Żytelkowem a Bukówkiem, na prawym brzegu Liśnicy, przy trasie byłej linii wąskotorowej Białogard – Świelino.
Około 1,4 na północ od wsi znajduje się wzniesienie Dąbrowica.
Integralne części wsi
[edytuj | edytuj kod]| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0313532 | Dobrówko | przysiółek |
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wieś została założona przez ród von Kleistów (Kleszczów). Pierwsza wzmianka o tej miejscowości pochodzi z 1388 r. W 1867 r. liczyła 465 mieszkańców, znajdowało się tam pięćdziesiąt domów mieszkalnych oraz budynek szkolny i 38 budynków gospodarskich, natomiast stan bydła wynosił: 52 konie, 190 wołów, 1750 owiec, 60 świń i 5 kóz. W roku 1939 żyło w Dobrowie 665 osób w 168 gospodarstwach. Ziemniaki i zboże, były przerabiane przeważnie w miejscowej gorzelni oraz młynie. Do majątku należały również kuźnia, leśniczówka, zakład ogrodniczy i owczarnia. Podczas II wojny światowej przez niemieckie siły zbrojne został w środku lasu założony magazyn amunicji „Der Stift”. Ostatnim właścicielem był Konrad Hermann von Kleist[7]
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[8][9]:
- kościół pw. św. Jana Kantego – kościół ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki, o konstrukcji szachulcowej z XVIII/XIX wieku, zbudowany na wysokiej podmurówce, z dwuczłonową wieżyczką. Kościół parafialny, należący do dekanatu Białogard, diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej, metropolii szczecińsko-kamieńskiej. Pierwotnie był kaplicą pałacową[10].
- zespół pałacowy z początku XX wieku. Należał do rodziny von Kleist:
- pałac w stylu neogotyckim wzniesiony w połowie XIX wieku na XVI wiecznych fundamentach, z charakterystyczną 5-kondygnacyjną wieżą, przykrytą ostrosłupowym hełmem. Od frontu schody prowadzące do głównego wejścia, znajdującego się pod balonem podpartym arkadami z ostrymi łukami. Nad balkonem ryzalit zwieńczony trójkątnym frontonem ze uskokami. We frontonie herb rodziny von Kleist. Mieściła się tu szkoła, obecnie w rękach prywatnych, szybko popada w ruinę, przebudowany w latach 1975-1977;
- park z połowy XIX wieku, o pow. 1,5 ha.
inne zabytki:
- cmentarzysko grobów skrzynkowych kultury pomorskiej
- nieczynny cmentarz założony w drugiej połowie XIX wieku.
Gospodarka
[edytuj | edytuj kod]Za czasów PGR prowadzona była intensywna hodowla bydła.
Jest tutaj również oczyszczalnia ścieków.
Osoby urodzone w Dobrowie
[edytuj | edytuj kod]- Ewald von Kleist-Schmenzin (1890–1945) – niemiecki polityk konserwatywny
Kultura i sport
[edytuj | edytuj kod]We wsi znajduje się gimnazjum.
Zespół sportowy we wsi to „Gryf” Dobrowo.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 24809
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 228 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ a b GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Uchwała Rady Miejskiej z 31-01-2012 r. nr XIII/110/12.
- ↑ UM: Wykaz liczby mieszkańców w Gminie Tychowo, stan na 31-12-2014 r.
- ↑ Domena autojt.nazwa.pl jest utrzymywana na serwerach nazwa.pl [online], nazwa.pl [dostęp 2021-03-09].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. zachodniopomorskiego – stan na 31.12.2012 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 4. [dostęp 2013-03-30].
- ↑ „Zachodniopomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków”. Szczecin.
- ↑ Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 180, ISBN 978-83-7495-133-3.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Dobrowo, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 79.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Strategia rozwoju Gminy Tychowo, UG w Tychowie, 2000
- Andrzej Świrko, Pałace, dwory i zamki w dorzeczu Parsęty, POT, 2005, ISBN 83-7263-900-0.
- Andrzej Świrko, Szlakiem dawnych rodów Pomorskich, Karlino: Związek Miast i Gmin Dorzecza Parsęty, 2008, ISBN 978-83-7518-023-7, OCLC 297712565.
