![]() | |||||||||||||||||||||||
10, 11 | |||||||||||||||||||||||
rozgrywający | |||||||||||||||||||||||
Pełne imię i nazwisko |
Donald R. Buse | ||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
10 sierpnia 1950 | ||||||||||||||||||||||
Wzrost |
193 cm | ||||||||||||||||||||||
Masa ciała |
86 kg | ||||||||||||||||||||||
Kariera | |||||||||||||||||||||||
Aktywność |
1972–1985 | ||||||||||||||||||||||
Szkoła średnia | |||||||||||||||||||||||
College |
Evansville (1969–1972) | ||||||||||||||||||||||
Draft |
1972, numer: 34 | ||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
|
Donald R. Buse (ur. 10 sierpnia 1950 w Huntingburg) – amerykański koszykarz, rozgrywający. Mistrz ABA, All-Star oraz wyróżniający się defensor.
Po ukończeniu uczelni Buse brał udział w przygotowaniach do igrzysk w Monachium (1972), jednak po podpisaniu zawodowego kontraktu z Pacers musiał zrezygnować, a jego miejsce zajął Jim Forbes.
Już jako debiutant trafił do składu obrońców tytułu mistrza ABA, pełnego gwiazd formatu All-Star (Mel Daniels, Roger Brown, Donnie Freeman, Gus Johnson, Freddie Lewis, George McGinnis) oraz późniejszych członków Koszykarskiej Galerii Sław (Daniels, Brown, Johnson). Pacers przystąpili do fazy play-off z czwartym rezultatem w lidze 51-33. W drodze do finału wyeliminowali kolejno Denver Rockets (4-1) oraz Utah Stars (4-2). W walce o mistrzostwo musieli sprostać drużynie Kentucky Colonels, prowadzonej przez dwóch przyszłych Hall Of Famerów - Artisa Gilmore'a oraz Dana Issela. Po zaciętej 7-meczowej batalii zwycięsko wyszli w niej Pacers (4-3)[1].
Kolejne lata były dla Buse'a okresem zdobywania doświadczeń i pięcia się na sam szczyt w klasyfikacji asyst oraz przechwytów, a także gry obronnej. W finale ligi wziął udział jeszcze w 1975 roku, jednak Colonels powetowali sobie poprzednią porażkę z nawiązką, zwyciężając ostatecznie w całej serii 4-1[2].
Sezon 1975/76 był najbardziej udanym indywidualnie w dotychczasowej karierze Buse'a. Został on wybrany do udziału w corocznym ABA All-Star Game, zaliczono go do drugiej piątki najlepszych zawodników ligi oraz pierwszej piątki najlepszych defensorów. Oprócz tego został liderem ABA w asystach oraz przechwytach[3].
Buse jako jedyny zawodnik w historii przewodził podczas jednego sezonu pod względem średniej asyst i przechwytów w dwóch ligach - NBA, jak i ABA. Również jako pierwszy zawodnik w historii ABA został liderem w kategorii asyst i przechwytów w trakcie jednego sezonu, a drugi w historii NBA.
Po rozwiązaniu ABA klub z Indiany przyłączył się do NBA, a Buse niemal powtórzył swoje indywidualne osiągnięcia sprzed roku z tą różnicą, że teraz już w innej lidze. Ponownie został liderem ligi w asystach oraz przechwytach. Został też wybrany do meczu gwiazd NBA i I składu defensywnego ligi[4]. Do składu defensywnego był zresztą wybierany regularnie przez 4 lata z rzędu.
6 września 1977 roku Buse został wysłany do Arizony, gdzie zasilił szeregi Suns. Do Indiany powędrował natomiast Ricky Sobers[5].
25 listopada 1980 roku został wytransferowany ponownie do Indiany w zamian za dwa wybory drugiej rundy draftu 1981 (Al Leslie) i 1982 (Jose Slaughter) roku[5]. Po dwóch latach dołączył do Portland Trail Blazers, a następnie po roku do Kings, gdzie ostatecznie zakończył karierę w 1985 roku[5].