Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce pochówku | |
Wyznanie | |
Kościół | |
Nominacja biskupia |
20 października 1490 |
Sakra biskupia |
brak danych |
Dytryk von Bülow (ur. 1460 r. w Amt Neuhaus, zm. 1 października 1523 r. w Lubuszu) – niemiecki duchowny katolicki, biskup lubuski.
Urodził się w 1460 r. w Amt Neuhaus (Saksonia-Lauenburg), jako syn Friedricha von Bülow i Zofii Quitzow. Wraz z rodzicami przeprowadził się do Meklemburgii, gdzie w 1472 r. wstąpił na Uniwersytet w Rostocku[1]. Studiował następnie w Erfurcie i Bolonii, uzyskując tam w 1484 r. doktorat z prawa cywilnego. W 1479 r. uzyskał święcenia kapłańskie.
Od 1487 r. stał na czele rady organizacyjnej uniwersytetu Viadrina we Frankfurcie nad Odrą, po którego powołaniu został jego pierwszym kanclerzem (1506). 20 października 1490 r. został narzucony kapitule katedralnej jako nowy ordynariusz lubuski przez margrabiego-elektora brandenburskiego. Wybór został zaakceptowany przez to gremium i potwierdzony przez papieża w lutym 1491 r.
W 1491 r. brał udział w Sejmie Rzeszy w Norymberdze, a następnie w 1491 i 1493 r. w negocjacjach w Królewcu mających rozstrzygnąć przyszłość Pomorza Zachodniego. Brał udział wielokrotnie jako negocjator w sporach między innymi w 1494 r. między książętami brunszwickimi a Brunszwikiem, w 1497 r. między Brandenburgią a Łużycami oraz w 1514 r., kiedy przyczynił się do zawarcia traktatu między elektorem Joachimem I Nestorem a królem Polski Zygmuntem I Starym.
W opinii współczesnych mu ludzi uchodził za gorliwego duszpasterza, zaopatrującego kościoły w drukowane księgi liturgiczne. Sprzedał też dobra należące do diecezji leżące na terenie Polski, osłabiając tym samym związki z metropolią gnieźnieńska.
Zmarł w 1523 r. w Lubuszu i został pochowany w katedry Najświętszej Maryi Panny w Fürstenwalde/Spree. Na jego epitafium wyryto zachowany do dziś napis:
Łaciński oryginał: | Tłumaczenie: |
---|---|
Sub hoc saxo latent sepulti sineres Reve[re]ndi in Christo Patris et Domini, Theodorici de Bulco Episcopi Lubucensis, |
Zgodnie z tym kamieniem pochowane są tutaj kości wielebnego Ojca w Chrystusie i Panu, |