Ed Marinaro

Ed Marinaro
Edward Francis Marinaro
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Edward Francis Marinaro

Data i miejsce urodzenia

31 marca 1950
Nowy Jork

Wzrost

188

Pozycja

running back

Kariera juniorska
Lata Klub
New Milford High School (New Jersey)
Cornell Big Red football
Draft

1972, numer: 51
Cincinnati Bengals

Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
1972–1975 Minnesota Vikings
1976 New York Jets
1977 Seattle Seahawks
Dorobek medalowy
2× NFC Champion (1973, 1974)
Strona internetowa

Ed Marinaro, właściwie Edward Francis Marinaro[1][2] (ur. 31 marca 1950 w Nowym Jorku) – amerykański były zawodnik futbolu amerykańskiego i aktor telewizyjny i filmowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Nowym Jorku[3] jako syn Louisa Johna i Rose Marie (z domu Errico) Marinaro[4]. W 1968 ukończył New Milford High School w New Milford w stanie New Jersey, gdzie grał w piłkę nożną. W 1972 został absolwentem Cornell University w Ithace[5].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W Cornell University w Ithace był zawodnikiem futbolu amerykańskiego i ustanowił ponad 16 rekordów w NCAA. Był pierwszym running back w historii NCAA, który doprowadził do zwycięstwa (1970, 1971). Był wicemistrzem Pat Sullivan dla Heisman Trophy w 1971, najwyższego zakończenia dla Ivy League. Posiada dwa rekordy NCAA (39,6 w 1971, 34,0 - 1969/71)[6].

W 1971 otrzymał Maxwell Award i UPI College Football Player of the Year jako najlepszy gracz w futbol amerykański. Był członkiem Psi Upsilon i został wybrany do członkostwa w towarzystwie Sphinx Head. Zaczął grać w zawodowej drużynie piłki nożnej przez sześć sezonów z Minnesota Vikings, New York Jets i Seattle Seahawks, pojawiając się w Super Bowl VIII i Super Bowl IX z Wikingami. W ciągu swojej kariery zdobył 13 touchdown. W 1991 roku Marinaro został wprowadzony w College Football Hall of Fame.

Po zakończeniu kariery sportowej, Marinaro został aktorem. Na dużym ekranie zadebiutował w dramacie Palce (Fingers, 1978) z udziałem Harveya Keitela, Michaela V. Gazzo, Danny’ego Aiello, Jima Browna i Tanyi Roberts. W serialu NBC Posterunek przy Hill Street (Hill Street Blues, 1981-86) grał oficera Joego Coffeya. Był członkiem obsady w wielu serialach telewizyjnych, w tym Falcon Crest (1987-88), Dynastia (Dynasty, 1989), Życie jak sen (Dream On, 1994), Dotyk anioła (Touched by an Angel, 1994) czy Detektyw Monk (Monk, 2003). W serialu komediowym o futbolu amerykańskim Blue Mountain State (2010-2011) wystąpił jako trener Marty Daniels.

Spotykał się z aktorką Mimi Rogers[7]. 31 grudnia 2001 r. poślubił ekspertkę fitness Tracy York. Mają syna Eddiego.

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Filmy fabularne

[edytuj | edytuj kod]
  • 1978: Palce (Fingers) jako Gino
  • 1992: Zabójcza Lolita (Amy Fisher: My Story, TV) jako Joey Buttafuoco
  • 2001: Lawina (Avalanche Alley, TV) jako Rick
  • 2005: Jane Doe. Póki śmierć nas nie rozłączy (Jane Doe: Til Death Do Us Part, TV) jako Vincent Colabella
  • 2008: Yeti: Zabójcza stopa (Yeti: Curse of the Snow Demon, TV) jako trener Gorfida

Seriale TV

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Marinaro, Ed 1951(?). Encyclopedia.com. [dostęp 2015-11-27]. (ang.).
  2. ↑ Ed Marinaro - About This Person - Movies & TV. The New York Times. [dostęp 2015-11-27]. (ang.).
  3. ↑ Ed Marinaro Pictures. FamousFix. [dostęp 2015-11-27]. (ang.).
  4. ↑ Ed Marinaro Biography (1951?-). Film Reference. [dostęp 2015-11-27]. (ang.).
  5. ↑ Ed Marinaro. Rotten Tomatoes. [dostęp 2015-11-27]. (ang.).
  6. ↑ Ed Marinaro. Celebrity Height Info. [dostęp 2015-11-27]. (ang.).
  7. ↑ Who's Dated Who?. FamousFix. [dostęp 2015-11-28]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]