![]() | |
Imię i nazwisko |
August Eduard Grell |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Gatunki | |
Zawód | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() |
August Eduard Grell[1][2] (ur. 6 listopada 1800 w Berlinie, zm. 10 sierpnia 1886 tamże[1][2]) – niemiecki kompozytor i organista.
Uczył się początkowo gry na organach i fortepianie u ojca[1][2]. Następnie studiował u Johanna Karla Kaufmanna (organy), Georga Ritschla (śpiew i teoria) oraz Carla Friedricha Zeltera i Carla Friedricha Rungenhagena (kompozycja), później kontynuował studia w Erfurcie u Michaela Gottharda Fischera (organy)[2]. Od 1817 roku pełnił funkcję organisty berlińskiego kościoła św. Mikołaja[1][2]. W tym samym roku został członkiem Singakademie, której był wicedyrygentem (1832–1853) i dyrygentem (1853–1876)[1][2]. Od 1841 roku był członkiem Akademie der Künste[1]. W latach 1839–1857 był organistą katedry berlińskiej[1][2].
Odznaczony pruskimi Orderem Orła Czerwonego IV Klasy w 1845[3] i III Klasy w 1861[4] oraz cywilnym orderem Pour le Mérite w 1864[1]. W 1883 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa wydziału teologicznego uniwersytetu w Berlinie[1].
Skomponował m.in. Symfonię D-dur (1821), Symfonię na orkiestrę smyczkową (1878), 3 kwartety smyczkowe[1], ponadto 4 oratoria, msze, kantaty, hymny, motety[2]. Był znawcą muzyki dawnej i zwolennikiem historyzmu w muzyce, co znalazło odbicie w jego muzyce wokalnej, nawiązującej do wzorców palestrinowskich[1].